Japonları bilirsiniz. Fevkalade geleneklerine bağlı bir toplumdur. Teknolojinin birçok alanında neredeyse bir numara olan bu millet öz kültürüne sahip çıkarak saygı duyulmayı hak etmektedir. Çocuk terbiyesi bakımından da örnek alınacak nadide milletlerden biridir. Özünü ve değerlerini yitiren bir toplum fiziken olmasa da ruhen yavaş yavaş yok olur ve en sonunda kimliksiz ve benliksiz bir topluma dönüşür. Bizler Ataerkil bir yapıdan çocuk erkil bir düzene doğru yavaş ancak emin adımlarla evriliyoruz. Ne yazık ki geleneksel Türk aile yapısı müthiş bir dejenerasyona yuvarlanıyor. Farkında mısınız bilmem ama aile elden giderse her şey elden gider!
Ne yazık ki bizler kültür ve benliğinden kopmayı medeniyet zannettik ve çılgınca bir hatanın içine saplandık. Aile içerisinde anne-baba ve çocuğun oynadığı roller yer değiştirdi, saptı! Her şeyde abarttık! Hiç çocuklarından bahseden insanları dikkatlice dinlediniz mi? Dinledikçe bir buhran deryasına daldığınız oldu mu?! Yahu onlar sizin çocuklarınız! Egonuzu tatmin ettiğiniz, yaşayamadıklarınızı yaşadığınız, adaklar adadığınız bir mabede dönüştürmüşsünüz farkında değilsiniz. Geleneksel Türk aile yapısında merkezde olan çocuk değil tüm bireyleriyle ailenin ta kendisidir ve öncelik anne ve babanındır. Günümüzde ise iş değişmiştir. Anne ve babalar çocuklarını kral koltuğuna oturtmuştur ve çocuklar onların artık efendisi olmuştur. Bunda kimse yanlış anlamasın ama yeni nesil kimi uzmanların da etkisi vardır. Yok çocuğunuza şöyle davranın aman sakın ha onlara bir of bile demeyin…Oysa bizim bildiğimiz bir of bile denmeyecek kişiler anne ve babalardı. Her şey den bol bol alıyorsunuz çocuklarınıza, hiçbir şeyleri eksik değil çok şükür! Ama cevher baskı altında mücevhere dönüşür bunu unutuyorsunuz.. Sıkıntılar insanı olgunlaştırır, sorumluluk vermek başarının mayasıdır. Şöyle bir parkları dolaşın ve çocuklara gençlere kulak verin. Düşünmeyi, analiz etmeyi insan gibi insan olmayı elbirliğiyle unutturduk onlara. Hakkını yedirme oğlum kızım dedik ama hak yememeyi tembih bile etmedik. Kimin umurundaki zaten…El birliğiyle çocuklarınızı kendi egolarınıza kurban ettiniz.
Özellikle 19. yüzyılın ortalarından itibaren emperyalizm, Türk aile ve toplum yapısında gedikler açmaya başlamıştır. Bunu da özellikle eğitim yoluyla yapan Batı 20. yüzyıla gelindiğinde günlük yaşamın rutinlerinden, düşünme biçimimize artık kaleyi içten fethetmeye başlamıştır. 21 yüzyılda ise yaptıklarının meyvesini yemekte gecikmemiştir. Küresel emperyalizm sadece toprakları fetih etmenin değil kültürleri de işgalin peşindedir. Bizler.. kadim bir kültüre sahip olan bizler şöyle bir zamanı dondursak ve en azından 75 yıl öncesine bile gitsek bugünkü yapımızdan çok daha farklı bir Türk aile yapısıyla karşılaşırız.. Ne oldu bize hiç düşündüğünüz oluyor mu?! Zaten bir çürümenin içerisine girmiştik.. Belki bir şeyler düzelir diye ümitlenmek insanın doğasında var.. Lakin… ŞAHTIK ŞAHBAZ OLDUK! Yine de ümitliyim belki bir gün uyanırız diye…
