Geçenlerde literatürüme yeni bir kelime ekledim. Hayalet öğrenciler. Anlamı şu: Kimi kolejlerde kayıt yaptırıp ta sınavdan sınava okula giden öğrencilere verilen isim. Normal öğrencilere göre bir miktar fazla ödeme yapıyorlarmış. Bunlar hangi kolejler bilemem ama halk arasında böyle bir söylenti var! Gerçek mi hayal ürünü mü onu da tespit edemem ama ben hayalet hayatlara çok rastladım. Eminim ki siz de.. Bir gün çok hoşuma giden bir şey dinlemiştim. İnsanlar dört türlüymüş. İlki varken (yaşarken) yok yokken (ölüyken) de yok insanlar. Bunlar yaşamda hiçbir iz bırakmayan sadece nefes alan insanlar. Yaşarken de ölüyken de yoklar. İkincisi varken var yokken yok olan insanlardır. İnsanlık için bir şey yapmaya çalışan ama unutulan insanlar. Bir diğeri ise varken yok yokken var olan insanlardır. İnsanlık için çok şey yapan ancak değeri öldükten sonra anlaşılan insanlar. Sonuncusu fakat en değerlisi ise varken var yokken de var insanlar. İnsanlık için birçok şey yaparak insanlık tarihine damga vuran, millet ve medeniyet üzerinde derin izler bırakarak ölümü öldüren yani yaşarken de öldükten sonra da var olan insanlar. Ancak günümüzde varlığı da yokluğu da bir olan insanlar çoğunlukta. Bir başka ifadeyle hayalet hayatlar. Peki sizce siz hangi grubun içindesiniz hiç merak ettiğiniz oldu mu? Bu aralar ben bu kaygıları en derin şekliyle yaşıyorum. Tabiri caizse var mıyım yok muyum sorguluyorum. Ve hemen aklıma 4. Murat döneminin mizah ustası Bekri Mustafa'nın sözleri geliyor. Bir gün arkadaşlarıyla bir sohbet meclisinde otururlarken ‘anlat Mustafa bugün nasılsın' diyenlere şu cevabı verir: İyi miyim Hoş muyum…Dolu muyum Boş muyum…Aydınlık mıyım Loş muyum…Ayık mıyım Sarhoş muyum…Yaratılış gayemizi çoğu zaman unutsak da, hayat, bunu bize sık sık hatırlatıyor. Hayatı, yokmuşuz gibi yaşamak bize yakışmıyor. İnsan, fıtratına aykırı bir yaşam nizamında yaşadığında fiziksel ve ruhsal olarak da ağır hasarlar alıyor. Zaten 21.yüzyıl insanının da en büyük sorunu bu değil mi? Metroda otobüste trende nerede bir insan yığını görsem yüzlerine bakarım ve ne kadar mutsuz olduklarını gördüğümde şaşırmam. Çünkü bilirim ki insan özünden ve yaradılışından koptuğu sürece mutsuz olmaya mahkumdur!
Dr. Berna Çaçan \ Timeturk
