Asık suratlı ortamların tümü çocuksuzluk illetiyle maluludur. Fakat bundan da kötüsü, çocuk ortamlarının bile asık suratlı hale getirilmesidir ki, çocuklarımızın okula gitmekteki isteksizlikleri yeterince açıklayıcıdır. Onların yaşamlarının önemli bir kısmını tükettikleri okullarda her şey büyüklerin anlayışına ve zihniyetine göre düzenlenmiştir. Çünkü orada ideolojisini iyi öğrenmiş birer yurttaş adayı olarak eğitim görürler. Saat kaçta okula gideceklerine, ne öğreneceklerine, nasıl öğreneceklerine, ne giyeceklerine hep büyükler karar verirler. Böylece vatanın selametini bir tür tek tipleştirmede gören zihniyetin hem mağduru, hem de sürdürücüsü olarak hayata atılırlar.
Ülkemizde bu sorunu çözmedikçe, demokratikleşme sorununun çözüleceğine ihtimal vermiyorum doğrusu. Eğitim alanının çoğulculaştırılması, farklı eğitim modellerinin serbest bırakılması demokratikleşme yolunda çok önemli bir adım olacaktır ama görüyoruz ki “önlük” meselesine bile hala çözüm bulamadık.
Daha önceki yazılarımda da sözünü ettiğim Çocuk Vakfı’nın bir raporuna değinmek istiyorum yeri gelmişken. I.Türkiye Çocuk Hakları Kongresi çerçevesinde 81 ilin öğrenci ve çocuk meclisleri aracılığıyla 9-18 yaş grubundaki çocukların görüşü alınarak hazırlanan ve “SESİMİZİ KİM DUYACAK ?” adıyla kamuoyuna sunulan “2010 Çocuk Görüşü Raporu”nda 6230 çocuğun görüşüne yer verildi. Çocukların görüşleri arasında sağlık hizmetlerinden yararlanma, yoksullara yardım, korunma ve bakılma, ayrımcılık yapılmaması ve iyi bir eğitim talebi istekleri ön sırada yer alıyor. Rapora göre çocukların yüzde 72’si haklarını bilmiyor. Çocuklar kendilerini ilgilendiren konularda görüşlerinin sınırlı ölçüde alınmasından, cinsiyet ve ırk ayrımcılığına uğramaktan, çocuklara verilen cezaların yüksekliğinden şikayetçi. Raporda öne çıkan konuların başında ise çocukların oy kullanma isteği yer alıyor.
Mustafa Ruhi Şirin başkanlığındaki Çocuk Vakfı’na, Türkiye’de bütüncül bir çocuk politikasının olmadığını ortaya koyan bu çalışması için bir kez daha teşekkür etmek istiyorum. Sadece bu çalışma bile çocuklarımızın dünyasına, taleplerine ayna tutmak bakımından çok önemli. 23 Nisanlarda sahte bir çocuk cenneti yaratmak da bir şeydir ama bunun bir yanılsama olduğunun, önemli makamlara birkaç dakikalığına oturtulan çocukların az sonra kalkması gibi geçici olduğunun herkes farkında. Bu yüzden bilenlere, araştıranlara, düşünenlere kulak vermek gerek.
Çocuklarımız için daha güzel bir dünya dileğiyle...
Star
Yorum Yap