Bu yazının biraz erken bir yazı olduğunu düşünebilirsiniz. Ama hayaller zaten erkendir biraz. Büyük inkılaplardan önce büyük hayaller düşer şuurlara…
Büyük bir fetih mevsimine doğru yürüdüğünüzü hissedersiniz. Mevsim “fetih” der, şartlar “yürü” der, kaderse bütün gücüyle “zafer” diye haykırır!
Büyük fetihlerden önce büyük telaşlar kaplar ortalığı… Küresel güçlerin planları bozulmaktadır çünkü. İstenmeyen ve beklenmedik bir paradigma değişimi kapıyı çalmaktadır.
Almanya'sı “Durun! Bizden öteye gidemezsiniz” diye haykırır. Hollanda'sı “Dünyanın öznesi biziz… Size de ne oluyor?” diye sorgular yürüyüşümüzü telaşla…
Bakışlarım şu anda odamın duvarlarında asılı dünya haritalarında dolanıyor. Schiller'in Die Kraniche Des Ibykus (Ibykus'un Turnaları) adlı Ballad'ını dinlemedeyim aynı zamanda…
“Zum Kampf der Wagen und Gesänge,
Der auf Corinthus Landesenge
Der Griechen Stämme froh vereint,
Zog Ibykus, der Götterfreund”
“Arabaların ve şarkıların mücadelesine
Yunanistan'ın bütün kabilelerinin neşeyle birleştiği
Korint'in yakın ülkesine İstmiya'ya doğru,
Hareket etti Tanrı'nın sevgili dostu İbikus”
İbikus'un trajedisini bu mısralarla başlar anlatmaya Friedrich Schiller… Bu mısralardan, Antik Yunan'ın mazlum bir şairi olduğunu öğreniriz İbikus'un.
Yeni şiirleri için ilham toplarken katledilir İbikus. Haydutlar ormanda yakalar onu ve acımadan öldürürler.
İbikus ölmeden önce gökyüzünde uçan turnaları görür ve bağırır:
“Von euch, ihr Kraniche dort oben,
Wenn keine andre Stimme spricht,
Sei meines Mordes Klag erhoben”
“Sizden, siz o yukarıdaki turnalardan;
Hiçbir sesin duyulmadığı o zamanda,
Yükselsin katledilişimin feryâdı…”
Ve İbikus'un katillerini, gün gelir bu turnalar ele verir. Tarihi İstmiya oyunlarının oynandığı bir eğlence zamanında gerçekleşir bu yüzleşme.
Zaman eğlence zamanıdır ama halk İbikus'un katillerini bir türlü bulamadığı için oldukça üzgünüdür.
Katiller de bu eğlencelere katılmış olabilirler diye düşünürler sonra. Haksız da değillerdir. Eğlencelerin en koyu anında bir ses duyulur kalabalığın içinden:
“Oraya bak, yukarı bak Timotheus
İbikus'un turnaları geçiyor…”
Böylece katiller kendilerini ele verir. Hiç ummadıkları anda… Eğlencenin en koyu anında yakalanırlar ve İbikus'un intikamı alınır bu katillerden.
Schiller de İbikus kadar büyük bir şair… Almanların içinden çıkmış ama Nietzsche gibi, Goethe gibi Almanlardan çok fazladır Schiller...
Gözlerim yine odamın duvarlarında asılı dünya haritalarında dolanıyor. Gözlerim doluyor haritalarla, hayallerimi ağlıyorum usul usul…
Benim İbikus'umun, benim medeniyetimin, benim tarihimin, benim özneliğimin, benim geleceğimin katilleri de işte böyle ele verdiler kendilerini.
15 Temmuz'da bağırdılar bütün güçleriyle, “İbikus'un Turnaları” diye… Bu referandum sürecinde bağırmaya devam ettiler sonra pervasızca:
“Bak yukarı Almanya, bak yukarı Hollanda, bak yukarı Avrupa
İbikus'un turnaları geçiyor gökyüzünden…”
Benim İbikus'um İslam'ın Altın Çağı… Benim İbikus'um Endülüs… Benim İbikus'um El Kindî… Benim İbikus'um Gazzali… Benim İbikus'um Osmanlı… Benim İbikus'um Türkiye'nin muhteşem geleceği…
Şimdi anlıyorum; medeniyetimle ve yüksek bilim/felsefe geleneğimle aramdaki bağları kimlerin kopardığını…
Şimdi görüyorum; Ortadoğu'yu ve İslam dünyasını karanlık bir şiddet/cehâlet bataklığında kimlerin boğmak istediğini…
Yukarı bak diye haykırdı Almanya, yukarı bak diye seslendi Hollanda ve bütün Avrupa… Türkiye'nin turnaları adil bir medeniyet için geliyor!
