Star Gazetesi yazarı Ahmet Taşgetiren, bugünkü "Duygusal kopuş üretmek" başlıklı yazısında Roboski olayından başlanıp, çatışmaların başladığı bugüne Kürtlerde duygusal kopuş meselesini değerlendirdi. Taşgetiren, "Hedef Ak parti idi çünkü Ak Parti'nin Kürtler nezdindeki itibarının yaralanması gerekiyordu. Oradan “Türkiye'den kopuş” fikrine geçilecek, oradan da “Ayrı yapılanma” hesapları devreye sokulacaktı. 7 Haziran'da bu politikanın sonuçları alındı ve Ak Parti çok dramatik bir “Kürt oyu” kaybına uğradı. Bu, Türkiye açısından da dramatik bir durumdu" dedi.
İşte Ahmet Taşgetiren'in yazısından bir bölüm:
Evet, “üretmek”ten söz ediyorum. Öteden beri hep, “Kürtlerde duygusal kopuş” diye bir gündem vardır.
Uludere'den öyle bir şey çıkarılmak istendi. Bir hayli de yol alındı. Oradaki can kaybı ve giderilemeyen sisli ortam, böyle bir duygu zemini üretilmesi açısından uygundu.
Sonra Kobani, duygusal travma üretimi için kullanıldı. Mesele Kürt kamuoyuna şöyle sunuldu: “Orada Kürtlerin savaşı veriliyordu ve Türkiye'yi yönetenler onların mücadelesini desteklemek yerine yenilmelerini istemişlerdi.” Hedef Ak Parti idi. Mesela “Kürt lider” olarak Barzani'nin PYD karşısındaki tavrı vs. gözardı edildi. Ona yönelik bir “duygusal kopuş” temasından söz edilmedi. Hedef Ak parti idi çünkü Ak Parti'nin Kürtler nezdindeki itibarının yaralanması gerekiyordu. Oradan “Türkiye'den kopuş” fikrine geçilecek, oradan da “Ayrı yapılanma” hesapları devreye sokulacaktı.
7 Haziran'da bu politikanın sonuçları alındı ve Ak Parti çok dramatik bir “Kürt oyu” kaybına uğradı. Bu, Türkiye açısından da dramatik bir durumdu.
Örgütün dağ ayağı, gelinen durumun içinden “Özyönetim” vazifesi çıkardı. Sivil yerleşim alanlarında belirli bir silah yığınağı yapılmıştı ve hesaba göre halkın desteği ile bu süreçten bir bölge hakimiyeti çıkarılabilirdi! Pilot ilçelerde özyönetim ilan edildi, hendekler kazıldı, barikatlar kuruldu ve “Devlet buraya giremez” anonsu yapıldı.
Biliyorlardı ki devlet oraya girmemezlik edemezdi. Hesap şuydu: Devlet oraya girmek ister, çatışmalar çıkar, halktan ciddi kayıplar olur, böylece tüm bölgeyi kapsayan bir ayrışmanın temelleri atılırdı.
Siyaset kanadı önce bu durumda nasıl hareket etmesi gerektiğini kestiremedi. “Türkiyelileşme”den yola çıkıldıktan sonra bu neyin nesi idi? Yapılanlar bölge dışındaki insanlara nasıl anlatılacaktı?
Bu arada devlet, tabii ki “Madem istediniz buralar sizin olsun” demedi. Diyarbakır İstanbul'du, İstanbul Diyarbakır... Kimse ülkenin şurasına burasına el koyup “kafasına esen yönetimi” kuramazdı. Devlet meseleye el koydu; bu bela defedilecekti, üstelik 90'ların yanlışına düşmeden: Halk kesinlikle korunacak, örgüt adeta ayıklanacaktı. Mahalle mahalle sokağa çıkma kararları ve adım adım ilerleyen operasyon bu hassasiyeti içeriyordu.
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ!!!
