SABAH

Sabah sessizdir, sıfırlamıştır saati ve yeni bir zamanın başlangıcına hazırlık yapmaktadır.

Evlerinden koşarak camiye yetişmeye çalışan müezzin, sessizlikle en güzel ahengi sağlayacak kurtuluşu müjdelemek için gitmektedir.

Yediyüz yıldır ayakta duran cami, birazdan kendisine gelecek olan bir ayağı çukurdakileri beklemektedir. Cami avlusundaki şadırvan, bugün hangi genç benimle arınacağının derdindedir.

İstanbul’un sabahları İstanbul gibidir, herkesin yolunu bulduğu bir meydan kapısıdır. Anadolu’da sabah zamanın başlangıcıdır, hamal’ın lastik ayakkabıyı giyip çıktığı, fırıncının ilk ekmeği namazdan önce yetiştirmeye çalıştığı bir disiplin senfonisidir.

İstanbul’un kadınlar pazarında sabah Siirt’in sokaklarında dolaşmaksa, İstiklal Caddesi’nde sabah yalpalayarak eve dönüşün vaktidir.

Sabah gazetelerin kapı altlarından atıldığı, gemilerin denizi yardığı ilk simitçilerin simit diye bağırdığı bir dua zamanıdır.

Sabah Anadolu’da bereketin, rızkın diğer adıdır. İstanbul’da sabah telaşın, koşuşturmanın, otobüs duraklarında beklemenin ve de trafikte kalmamak için erken evden çıkmanın adıdır.

Sabah hapishanede bir mahkumun, tespihine tekrardan asıldığı geçecek bir günün ilk durağıdır.

Sabah bazılarının Azrail’le kucaklaşması, son nefesini kurtarıp kurtarmadığının muhasebesidir.

Bir hastane acil servisinde sabah, filmin kopmasıdır, ömrün bitmesidir. Gözyaşlarının sel olması, yüreklere düşen korun ilk alevidir.

Sabah, Cudi’de birbirini bekleyen iki gözün ölmemek için sıktığı kurşunun bozduğu sessizliktir. Annelerin ağlaması için nedenin nedenidir.

Sabah bir doğumevinde bir çocuğun anne sıcaklığı ile tanışmasıdır, ilk ağlayışıdır, ilk annenin kucaklayışıdır.

Kumar masasında kalmış bir babanın kazandığını düşündüğü hayatta kaybettiği diğer günün adıdır.

Bir madenci için sabah, gökyüzünden karanlığa doğru inmektir. Kazmalarla vurulan bir taşın getirdiği rızkın mücadelesidir.
Sabahları günaydınların, hayırlı günlerin başlangıcıdır.

Sabah Suriye’de her gün yeni bir umudun adıdır