Temenni ile gerçek farklıdır.
Ben de CHP’nin değişmesi gerektiğini temenni edenlerden biriyim. Çünkü CHP’nin kendini tek parti döneminin ideolojik kaskatılığından kurtarması, Türkiye’nin daha fazla demokrasi ve daha çok özgürlük talebi doğrultusunda değiştirip dönüştürmesine tarihi anlamda bir katkı sağlar.
CHP’nin söylemsel düzeyde değişiyormuş gibi yapması bile çoklarımızı heyecanlandırmaya yetti, biliyorum. Ama CHP’nin gerçekliği somut olaylarda söylemin kendisini yutabilecek kadar inatçı ve dirençli.
CHP’nin gerçekliği, o değişim isteyenlerin temennilerine veya umut duyanların taleplerine geçit vermeyecek kadar kaskatı bir ideolojik anlayış üzerine oturuyor.
Başörtüsü meselesinde bu bir kez daha görüldü.
Baykal’ın CHP’si ile Kılıçdaroğlu’nun CHP’si arasında aslında zihniyet düzeyinde hiçbir farklılık olmadığının görülmesi için “türban sorunu”nun tekrar güncellenmesi gerekiyordu.
Bu güncellemeyi Kılıçdaroğlu’nun kendisi yaptı.
Durduk yere, hiç de gereği yokken referandum sürecinde, “Türban sorununu biz çözeriz!” iddiasıyla ortaya çıkan Kılıçdaroğlu’na, Başbakan Erdoğan “O zaman buyurun meclis açılır açılmaz çözelim, biz hazırız!” diye yanıt verdiğinde, artık ok yaydan çıkmış oldu.
Referandumla türbanın ne alakası vardı?
Başbakan Erdoğan’ı her seferinde başörtüsü üzerinden siyaset yapmakla suçlayan Kılıçdaroğlu’nun niyeti sahiden “türban sorunu”nu çözerek AK Parti elindeki bu kozu devre dışı bırakmak olabilir miydi? Yoksa kendisi de “türban sorunu” üzerinden siyaset yapmayı niye sadece AK Parti’ye bırakayım diye düşünmüş olabilir miydi?
Bütün bu soruların doğru yanıtları ancak somut pratikle aşılabilirdi.
Kılıçdaroğlu ve parti sözcüleri ısrarla “türban sorunu”nu nasıl çözeceklerini anlatmaktan kaçındılar. Kafalarındaki “çözüm formülü”nü nedense hepimizden bir sır gibi sakladılar.
Kılıçdaroğlu’nun açıklamasına Başbakan çok somut ve açık bir yanıt verdiğinde de ipe un sermeye başladılar. Birden gündeme şartlar sürmeye koyuldular. YÖK, dokunulmazlıklar, seçim barajı demeye başladılar. Bütün bunlar bir paket halinde gelirse ancak üniversitelerde türban sorununun çözülmesine evet diyeceklerini vurgulamaya başladılar.
“Türban sorununun çözümü”nün şartlara bağlanması siyaseti kadar, bu şartlarla türban arasında nasıl bir bağlantı olduğu sorusu da CHP’nin inandırıcılığına gölge düşürdü.
Başbakanın talimatıyla AK Parti Grup Başkanvekillerinin CHP grup yöneticileriyle yaptığı görüşmeden sonra açıklama yapan Kemal Anadol’un söyledikleri, CHP’nin o katı ideolojik gerçekliğinin “türban sorununu biz çözeriz!” söyleminin yarattığı umudu geçersizleştirmek konusunda ne kadar muktedir olduğunu gösterdiği gibi, CHP’nin statükonun iflah olmaz bir partisi olmaya devam edeceğinin de işaretleriyle dolu.
Çankaya’yı kamusal alan ilan eden ve dolayısıyla kamusal alanda türbanın yer almaması gerektiğini savlayan Kemal Anadol zihniyeti ile Çankaya’ya milletvekillerinin başörtülü eşleri de çıkacak diye Cumhuriyet resepsiyonunu katılmayacaklarını açıklayan Muharrem İnce zihniyeti görünen o ki o derin statükocu CHP’yi hala eski yerinde tutuyor.
CHP Genel Başkan Yardımcısı Gürsel Tekin’in, “O düşünceler İnce’nin kişisel düşünceleridir!” açıklaması hiç de inandırıcı değil. CHP’nin asıl ideolojik gerçekliğini Anadol ve İnce’nin sözleri temsil ediyor.
Merak ediyorum, CHP’liler Atatürk’ün eşi Latife Hanım dolayısıyla kara çarşafın bir dönem Çankaya’da ev sahibesi olarak bulunmasını neyle nasıl izah ederler?
Bırakalım şu simge veya kamusal alan tartışmasını da sadede gelelim.
Bu ülkede yaşayan bütün vatandaşları temel hak ve özgürlüklerde eşitleyen bir vatandaşlık anlayışından yana mıyız değil miyiz?
Görünen o ki, CHP, “ama”ları ve “kayıtları” olan bir parti. Dolayısıyla demokratik değişimin partisi olabilmesi mümkün değil.
Star
Yorum Yap