Hakikat, Öfke ve Ebuzer II

“Ey Muaviye, eğer bu sarayı kendi paranla yaptırıyorsan israftır, yok eğer halkın parasıyla yaptırıyorsan hıyanettir.”

            Ebuzer, Hz. Peygamber’in ölümünden sonra peygamber sadeliğini ve saflığını devam ettiren Hz. Ebubekir ve Hz. Ömer’in yönetimlerine karşı fazla tepkisi olmamıştır. Yahudi’nin keçileri sağarak geçinen Hz. Ebubekir’e, adalet anlayışından taviz vermeyen Hz. Ömer gibi Peygamberin arkadaşlarına hürmeti boldu. Nitekim Ebuzer’in çok sevdiği ve Hz. Peygamberin aranızda yaşadıkça fitne çıkmayacak dediği Hz. Ömer Ebu Hureyre’yi şu cümlelerle uyarmıştır. “Vergileri Müslümanlar içinde değil kendin için topluyorsun baban sana aptal bir çoban olmaktan başka bir şey öğretmedi mi?”

            Ebuzer’in tepkisi Hz. Osman’ın hilafet döneminde artmıştır. Şeriati’nin anlatımıyla Hz. Osman’ın karısının gerdanlığının Afrika’nın vergisinin üçte bir kadar olması Ebuzer’i sinirlendiren etkenlerden biriydi. 

            Hz. Peygamberin “Hak ne kadar acı da olsa söyle, kimsenin seni kötülemesinden korkma.” nasihatini göz ardı etmeyen Ebuzer bulunduğu her yerde uyarıcı olmayı sürdürmüştür. İbn Letiye’nin vergiden kendine pay alması sonucunda bunu hazmedemeyen Ebuzer İbn Letiye’ye Hz. Peygamberin şu hadisini hatırlatır:

“Allaha yemin ederim ki Halka ait maldan kim bir şey alırsa, kıyamet gününde koyun, deve veya halka ait hangi mal ise boynuna binecektir. Mahşer çölünde bu hayvanlar bir yandan feryat ederken, o kimse rezil olacaktır.”

Bu hadisi işiten İbn Letiye’ye vergiden pay alma niyetinden vazgeçer.

            “Dünya başka bir evi olmayanın evidir. Servet ve mal serveti olmayanındır. Bilgiden başka şeye çalışmak boşunadır.”  cümlelerinin sahibi Ebuzer özellikle Muaviye ve diğer Müslümanları uyarmaktan bir an bile geri durmamıştır. Ebuzer Gıfari’nin, zenginleşen Müslümanların kapılarına gidip kapılarına asasıyla vurarak “Bu kadar para ile nasıl uyuyorsunuz? Kalkın tasadduk edin.” diyerek sefahat içerisinde olanların huzurunu kaçıran Ebuzer’in bu tür davranışları Hz. Osman’a şikâyet edilir. Uyarılan Ebuzer Hz. Osman’a karşın  “Allah’ın halifesi beni Allah’ın emirlerini terk edenlere karşı gelmekten mi alıkoyuyor?.” Diye cevap verir.

            “Zenginler mallarını yoksullarla paylaşana kadar davamdan vazgeçmem.” Diyen Ebuzer, Yezid tarafından kendisine gönderilen para torbasını “Eğer bu torbayı alırsam, ben de köle olurum.”  Diyerek reddetmiştir. “Zengin ve sermaye sahiplerini şiddetli bir azapla müjdelemeye devam edeceğim.” diye ahitte bulunan Ebuzer eşi ve kızıyla metruk bir mekan olan Rebeze’ye sürülmüş ve orada ölmüştür. Yani bir anlamda Hz. Peygamber’in “Sen büyük bir insansın yakında büyük bir belaya duçar olacaksın.” hadisi gerçekleşmiştir. Ali Şeraiti’nin anlatımıyla “Gıfar kabilesinin yaşadığı, Rebeze’nin sönmüş ve nihayetsiz çölünde bilgisizliğin ıssızlığında ve yalnızlığında kendi kendini yetiştiren” Ebuzer bir anlamda hem fani hem baki yuvasına dönüyordu. Hz. Ali Rebeze’ye Ebuzer’i uğurlarken şu cümlelerle onu teskin etmeye çalışmıştır: “Ebuzer, onlar senin ihtiyacın olmayan şeyden korkuyorlar, sende, onların inanmadıkları şeyden korkuyordun. Ebuzer, doğruyu söylediğin zaman korkma. Başladığın yolun Allah yolu olduğunu biliyorsun.”