Bir baba, iki anne ve bir evlat: Babam Mevdudi - III

Davamız din davası putlarla yüzleşiyor anlamıyorlar

Akidemiz patlayan büyük dağ gibi, hayat yolundaki engelleri kaldırır.

1964’te tekrar hapse giren Mevdudi’nin kader arkadaşlarına tepsi tepsi tatlı gönderilirken ona koli koli kitap getirilmektedir. Siyaset yapmakla suçlanan Mevdudi Devlet Başkanı M. Eyüp Han’ın ‘pis oyun ’diye nitelediği siyasetle uğraşmama ve çocuklarına fabrika kurmak tekliflerini, siyaseti pislikten arındırmak isteğinin devam edeceğini söyleyerek reddetmiştir.

“Fakirlik, cehalet ve İngiliz sömürgesinin köleliğinde geçen bir buçuk asır halkımızın çoğunun izzetini, şerefini, saygınlığını kaybetmesine neden oldu. Bir ekmeğe tamah eder hale gelenler elinde ekmek parçası ya da adi dünyanın sahte metalarından sallayan herkesin peşinde kuyruğunu sallayarak koşturan aç köpek gibi davranıyorlar” diyen Mevdudi’ özgürlüğü açlığa ve ölüme değişebilen bir şuura sahip bir muvahhididir.

Kızı ve oğlunun yüksek lisans kazanmalarını doğal karşılayan bunun için tebrik etmediği için çocuklarından uyarı alan ve kendisine küsülen anne cevaben “Canlarım, burası bir din âliminin evi. Bu ev zaten ilim ve amel kaynıyor. Bu diplomaların ve evrakların bizim için hiçbir önemi yoktur. Bizim nazarımızca en kıymetli ilimler din ilimleri, Kuran’ı ve hadisleri anlamaktır.” diye teskin etmiştir. Yani ilmin ne olduğunun ve bir âlimin zevcesi olduğu bilincinde olan bir hanım efendi.

Başkasının düşüncelerini makul bulduğunda kendi düşüncelerinde ısrar etmeyen Mevdudi kızının öğretim görevlisi olması konusundaki çekimserliğini Prof. Zeynep Kakahel’in “Kap içindekini sızdırmaz mı” söylemiyle terk etmiş ve kızının öğretim görevliliğine ‘olur’ vermiştir. Kadının ilim dünyasında ve yönetimde olması gerektiğini düşünen Mevdudi nitekim General Eyüp Han’a karşı Fatıma Cinnah’ı desteklemiştir.

Babasına atılan her türlü iftira, karalama, hakaret ve alaya almaya katlanan kaya gibi evlatlardan olan Hamira, “Hain Mevdudi yüz Yahudiye denktir.” “Kahrolsun Mevdudi” ve “Babanın hapishanede ördüklerini ne zaman göreceğiz?” gibi hafif alaylara bile tahammül etmiştir. Bu tahammül yeteneklerini annelerinin “Sabretmekte dağ gibi olun ne fırtınalar, boralar geçer üzerinden ama o olduğu yerde sapa sağlam durur. Hiçbir fırtına onu sarsamaz. Derin denizler gibi olun. Nice azgın nehirler dökülür sularına da o olduğu yerde durur. Çevresindeki ülkelere ve limanlara zarar vermek için taşmaz. “Cahiller kendilerine laf attığı vakit ‘Selametle’ derler ayeti şiarınız olsun.” Kirli suya taş atmak elbiseni kirletmekten başka bir şeye yaramaz.” nasihatlerinden almaktadır.

Babasının konuştuklarını hıfz eden ve yazdıklarını gizlice okuyan sonra ezberleyen ve bunlardan ilim elde edinen Hamira babasının aile ve evlat görgüsünü Babam genellikle ‘oğulcuğum’ ‘kızcağızım’ der, biraz sinirlendiğinde ise ‘oğlum, kızım’ çok sinirli ise “beyefendi, hanım efendi” derdi diye anlatır.” İslami sistemi kurmanın yolunun eğitimden geçtiğini söyleyen Baba Mevdudi’nin kızı Hamira kendini eğitimci olarak görmeyi tercih etmiştir.

Torunun bile hakaretlere şahit olan Mevdudi bunun peygamber kaderi olduğunun bilinciyle Zülfikar Ali Butto’nun öğrenci ve çalışanların okul ve fabrikadan çıkarılmasını “İlim öğrenmesi ve çalışması gerekenleri dışarı çıkardıktan sonra tekrar okul ve fabrikaya sokmak çok zor olur.” diye sert bir dille uyarmıştır. İlim, sanat ve eğitim ruhunun bir daha dönmemek üzere çıkacağını bilen Alimin derinden üzüldüğü üç olay vardır. Bu olaylar adeta Hz. Peygamber’in hüzün yılarlını anımsatır. Bu olaylar şunlardır. 1947’de Hindistan’dan göç eden Pakistanlı genç kızların utanç verici acılar yaşamış olması, 1966 Seyyid Kutup’un idam edilmesi ve 1971’de Dakkanın düştüğü gün…

Tam bir insan-ı kamil yetiştirme çabasında olan Mevdudi’nin çocuklarına verdiği öğüt şudur:

“ İnsanlarla ilişkileriniz insan olmaları üzerinden kurun. Giyimine, kuşamına, evine arabasına, parasına bakarak haklarında hüküm vermeyin. Kimseyi fakirliği yüzünden küçük görmeyin, zenginliği yüzünden yüceltmeyin. Çünkü kocaman kocaman evler, köşkler, gösterişli binalar boş kabirlere benzer. Kişinin büyük bir sarayda oturması onun şahsiyetin daha büyük olduğu anlamına gelmez.”

Kendisine danışmanlık teklif eden Suudi Arabistan Kralı Kral Faysal Bin Abdülaziz’in teklifini “Size memurluk yaparsam dürüstçe danışmanlık yapamam. Bir kişi hem krala dalkavukluk yapıp hem de doğru sözlü olamaz” söylemiyle vakar sahibi bir dil ve üslupla reddetmiştir. Krala, Amerika örneğinden hareketle İslam medeniyetinin ve biliminin dünyadaki tüm zeki, çalışkan mümin insanları toplamasını salık vermiştir.

“Eğer dünyayı tekmelersen ayaklarının altına düşecektir.” Hz. Ali söyleminin bilincinde olan kızı petrol sahibi Arapların lüks araba ve gökdelenlerde sefa sürmesinden oldukça rahatsızdır. Çünkü o babasının “ Müslüman esen rüzgârın önünde sürüklenen tüy değildir. Onun hayattaki hedefi o azgın dalgaların yönünü değiştirmektir.” Ve “hoca olarak yüreğindeki müfredatı uygula.” nasihatlerinin bilincindedir.

Kendi ifadesiyle gözelerini uykudan mahrum eden, kemiklerine acımayan, zihnini yoran ama yaşlılığında zihnine, kemiklerine ve gözlerine söz geçiremeyen âlim 1979’da tedavi için Amerika’ya gider ama iki böbreği ve karaciğerini iflas etmekten kurtaramaz. 22 Eylül 1979’da vefat eder. Havaalanında cenazeyle duran üstadın eşini görenler “bu kadar nasıl sakin olabiliyorsun” diye ağlaşmaya ve bağrışmaya başlarlar. Bu sabır küpü hanım ve anne çocuklarına şu nasihatte bulunur;

“Bu cesede ağlamayın. Bu ceset eskimiş, yıpranmış, parçalanmış bir elbiseden başka bir şey değil. Beden sadece ruhun elbisesidir. Bir bakarsınız göz alıcı kıyafet, sonra bir bakarsınız eskimiş yıpranmış ve solmuş. Üzerine bir sürü yama yapılmış. Kullanılması imkânsız hale gelmiş. Bu yüzden ruh onu çıkarır ve uzağa fırlatır. Sonra da ilahi borudan başka bir elbise giyer. Hiç eski, yıpranmış elbise için ağlayan birini gördünüz mü?” diyen anne de 4 Nisan 2003’te vefat etmiştir.