Ayrandan ruja memleket meseleleri….

Benim küçüklük çağımda okuma yazmaya başlayanlar ‘Cin Ali’ kitaplarıyla okuma yazmayı öğrenirken ben ne hikmetse –iktisadi hal bozukluğu mudur nedir- gazetelerden okuma yazmayı öğrenmişimdir. 6-7 yaşlarında simit satarken okuduğum favori gazetelerim ‘Hürriyet’, ‘Cumhuriyet’ ve ‘Güneş’ gazeteleridir. İlk ikisinin yayın çizgileri bugünkü çizgiye benzer olsa da çapı ve seviyesi bugünkünden biraz yüksekti. o günkü Güneş gazetesiyle bugünkü Güneş mukayese edilmez. Bugünkü Güneş gazetesinin yanında The Guardian gibi durduğunu söyleyebilirim.

Peki “Cin Ali” kitabını alamazken bu gazetelere nasıl ulaşabiliyordum. İlkini Çaycuma’da Simit sattığım muhitte Engin Abi’nin pastanesinde diğer ikisini ise sahibinin ismini hatırlayamadığım bir kahvehanede takip ediyorum. Bu gazetelerin bazılarını dönemin Başbakanı olan Özal’ı orta direk söylemi ve zamlarından dolayı kazık üzerine oturtan karikatürlerden hatırlarım. Yani aynı hamam aynı tas olarak varlıklarını devam ettiriyorlar.

Post modernitenin muğlaklığı ve kaypaklığından modernitenin mekanik acımasızlığının tavrından beslenerek yayıncılık ahlak/sızlığı/ını daha da düşüren günümüz medyası siyasileşmenin ötesinde ahmaklaşmakta, tarafında olmadığı siyasi harekete ve iktidara saldırmak için ahmaklaşma, akılsızlaşma eğiliminden kendini kurtaramamaktadır. Hele ki gazeteciliklerini modernitenin en büyük olgusu internet yani sanal aleme taşımalarıyla Baudrillard’ın ifade ettiği “hakikatin hakikat olmaktan çıkarılıp sanal ve yapay hale” gelmesini sağladılar.

Daha önce ‘üç çocuk’, ‘dindar nesil’ söyleminde olduğu gibi Başbakan’ın ‘Milli içeceğimiz ayrandır” söylemini sulandırdıkları gibi ayranı siyasi bir simge haline getirmek için çırpınıyorlar. Bundan sonra Ayran tercih ederseniz “AKP’li” olarak görülebilirsiniz. Medya okurunu öyle manipüle etmeye çalışıyor ki adeta başbakan muhaliflerini ayran orucuna çağırıp ibadet aşkıyla rakı içmeye davet ediyorlar. Kocaman kocaman adamlar “ayran, rakı ve çay” üzerine S. Beccket’in üçlemesine taş çıkaracak “üçlemeler” çıkarmaya çalışıyorlar. Neyse ki başbakan akıllı adam velhasıl ayran değil de çay deseydi bu kez akademinin ve tıp dünyasının koca koca adamları çayın zararlarından bahsedeceklerdi ayran denildiği için gıkları çıkmıyor.

Ayrıca 2-3 gündür THY’deki hosteslerin dudaklarına sürmüş oldukları ruj renginin estetik gerekçeyle sınırlandırılması üzerine ruj meselini devlet ve rejim meselesi haline getirdiler. Politize ettikleri kitleleri kırmızı ruj sürüp sokağa çıkmaları için ahmakça bir manipüle etme gayretiyle canhıraş yayıncılık yapmaktalar. Nitekim bu zokayı yutan binlerce kitle -erkekler bile- vardı. ‘Üç çocuk’ ve ‘Dindar nesil yetiştireceğiz’ söylemine karşı da ‘dindar çocuk doğurmayacağız’ diyen kitlelerin ve pankartlarının ustası ve ilham kaynağı yine medyaydı.

Yine akıl tutulmasına yakalanmış medyanın geneli 1 Mayıs sirkinin azgınlıklarında polisi suçladığı kadar insanların beyt’ül malın ve şahsi malların yağmalanmasını ve tahrip edilmesini gerçekleştiren ipini koparmış kitlelere yönelik zerre kadar eleştiri de bulunma gereği duymadılar. “İslamcı” olarak ifade edilen sosyalist takılan yazarlar dahi “behlül adal” gibi sağa sola saldıran insanların ailelerinden, zamanlarından ve psikolojilerinden fedakarlık ederek temin ettikleri rızık teknelerine saldıran azgın yığınlara zerre kadar eleştiri getirme vicdanına sahip olmadıkları ve vicdan kayması yaşadıkları görülmektedir.

Medyanın kendisi vicdan kayması ve akıl tutulması yaşadığı gibi kitleleri de aynı eksene oturtmaya çalışmaktadırlar. Akıllı bir insan akıl ve vicdan sağlığı için medyadan kendini uzak tutmalıdır. Ha bu arada millet içecek çay mı ayran mı? Çay bir çin işidir ayran ise bir yoğurt işidir netice itibariyle. Tercih zevk sahibinin. Acizane okura çay ve ayrana karşı mesafesinin ne olması gerektiği hakkında bir şey salık veremem ama bazı medya kurumlarından mümkün olduğunca uzak dursun ki insanlığını muhafaza edebilsin.