Algının Bozulması- Sütün Siyasallaşması

Son dönem filozoflarından Baudrillard; siyasetin, ekonomin ve estetiğin trans-politik, trans-ekonomi ve trans-estetik hale geldiğini her şeyin radikal belirsiz hale geldiğini söyler. Aslında adına ‘postmodern durum’ diyebileceğimiz bir durum bile yok ortada. Her şeyin muğlaklaştığı ve grileştiği ortamda siyahla beyazın, koçla koyun, horoz ile tavuğun, iyi ile kötünün, güzel ile çirkinin, katil ile maktulun arasında sınırlar ortadan kalktı. Günümüz dünyasında maktul katilden daha suçlu ve günahkâr olabildiği gibi faili meçhul kavramı anlamını yitirip failin sanallaştığı haber yığınları arasında buharlaşması ve kaybı söz konusudur.

Sibernetiğin egemenliğinde ve high-tech ortamında her şeyin muğlâklaştığını gösteren en önemli gösterge Uludere’de yaşanan dram olsa gerek. Her şeyi kayıt altına alan sistem süreci ıskalaya/ta/rak belirsizliğin içinde asıl faili de ıskalatmaktadır. Bu ıskalanma sürecinde elimizde tek kalan şey sürecin ajite edilerek sömürüsünün yapılmasıdır. İşte Baudrillard’ın dediği trans-politik durum hakikatin peşinde olmaktan daha çok sanalın peşinde koşan bir siyasi algının ortaya çıkmasıdır. Bu mevzu üzerinden Baudrillard’ın üçlemesine dördüncü durum olarak ahlakın yani etiğin trans hale ge/tiri/lmesini ekleyebiliriz.

Çoğu konuda hususen ahlak ve siyaset konusunda hakikatin yitirildiği trans bir evrede yaşıyoruz. Uludere’de bir kesim oy devşirmeye çalışırken kısmi bir kesim de ‘benden değil’ psikozuyla hareket etti ve ediyor. Uludere’deki durumu birilerine ihale etmeye çalışan ve bu nevrotik durumla yaşayan bir kesim İslam dünyasındaki parçalanmadan hatasız olan Zeydan’ın fetvasından hareketle İslam Dünyasındaki toplukların bölünmesinden tereddüt duyan ve bu konuda bir hassasiyet geliştirmeye çalışan ilim insanını ‘uniter devlet yapısını korumaya çalışan’ diye suçlayıp söz konusu zatı ‘ulusçularla’ aynı safa sıkıştırarak aymazlık gösteriyor. El insaf… Öldürülen 34 gençten dolayı söz konusu zevatın –sanki- acı çekmediğini söylemek aymazlığının dışında ittihatçı psikozuyla hareket etmekte ayrı bir aymazlık türü olmalı herhalde.

“…Ayrıca muhterem Karaman, sıklıkla Sultan Abdulhamit dönemine vurgu yapıyor. Lâkin o dönemki özgürlük savunusunun ayrılıkçılığa evrilmesinin sebebinin tam da 'istibdat rejimi' pratikleri olduğunu göz ardı ediyor. Yönetimin giderek merkezîleştiği ve jurnallenme korkusuyla, fikirlerin serbestçe dolaşımda olmadığı ama gizliden gizliye yayılarak alan bulduğu bir ortamın ayrılıkçı akımlara daha da güç katmış olduğu ihtimali üzerinde durmuyor…”

Satırlarına sahip ablam hala Taraf’ın durduğu psikozdan çıkmadığını gösteriyor. PKK ve BDP’nin tüm İslami gelenekle bağları kopararak milliyetçi algının üzerine oturttuğu bölme gayreti ne kadar İslami? ablacığım biraz da bunun üzerine kafa yorsan iyi olur. Biraz ittihatçılık biraz hürriyetçilik biraz mikro milliyetçilik sempatisi tam bir similatüf bir algı ve kişilik durumu ortaya çıkarıyor. İttihatçı taifesine uygulandığı söylenilen baskının sanki tüm topluma yapılıyormuş anlatımı vererek Abdülhamit’i ‘müstebit’ derekesine düşürmek bir aymazlık değil mi? Peki müstebiti indirince mutlu mu olduk Ablacığım?

Diğer bir husus olan süt üzerinden siyaset yapma trans-politik durumuna değinmek istiyorum. Ülke siyasetinde bir çok unsurun siyasallaşması görüldü. Fakat ‘sütün siyasallaşması’ son derece ironik, trajik, nevrotik ve ürkütücü bir durum. Ne yazık ki çocukların süt üzerinden siyasallaştırılması söz konusu. Hükümete çakayım diye çocukları süt üzerinden siyasallaştırmak ya bilinçsiz yapılan bir siyaset ya da geleceğe yönelik oy potansiyeli oluşturup oy devşirme türü olan bir şark kurnazlığı. Aristoteles insanın siyasal bir varlık olduğunu söylerken adıl söylemek istediği insanın siyasallaşması gerektiği değil.

Son bir husus olarak Suriye konusu bazı çevreler Suriye’de Esad yönetimini desteklemek için 10.000 kusur insanın ölümünü haklı ve doğru bir şeymiş gibi gösteriyor. Bu algıyı destekleyen siyasetçiler olduğu gibi onların paralelinde insanlık dışı bir medya var ortada.