Merkez Haliliye ilçesine bağlı şehir merkezine 60 kilometre mesafedeki Uluhan Mahallesi'nde yaşayan mevsimlik tarım işçisi İbrahim ve Halime Çakar çiftinin hayatı, son çocuklarının da engelli doğması üzerine daha da zorlaştı.
Belden aşağısı felçli dünyaya gelen üçüncü çocukları Halil'i (10) tedavi ettirebilmek için çalmadık kapı bırakmayan ailenin sekizinci çocukları Mikail de (4) aynı şekilde dünyaya gelince hayatları kabusa döndü.
Evlerinden yaklaşık 3 kilometre uzaklıktaki okula giden 4'üncü sınıf öğrencisi Halil'i, babası her gün kucağında servise taşıyor. Teneffüslerde oğlunu dışarı çıkaran baba, dersler bitince de eve götürüyor.
Baba Çakar, AA muhabirine yaptığı açıklamada, oğlunun okumayı çok sevdiğini ancak engelli olduğu için sürekli okula gidemediğini söyledi.
Evlatlarının mutluluğu için çabaladığını anlatan Çakar, eski bir tekerlekli sandalyeyle oğlu Halil'i okulda gezdirdiğini ifade etti.
Eşinin amcasının kızı olduğunu ve çocuklardaki sıkıntının da akraba evliliğinden kaynaklandığını belirten Çakar, şöyle konuştu:
"Halil'den önce doğan kızımız kısa süre sonra hayatın kaybetti. Doktor, 'bundan sonra çocuklarınız hep böyle doğacak doğumdan önce mutlaka kontrol yapmanız gerekiyor' dedi. Biz de Halil doğmadan önce kontrole gittik ve 'çocukta herhangi bir sıkıntı olmadığını' söylediler ancak sakat doğdu. Kas ve sinir hastası olduğunu, tedavi edilebileceğini belirttiler. Sonrasında 4 çocuğum sağlıklı dünyaya geldi. Fakat son çocuğumuz Mikail de ağabeyi gibi felçli doğdu."
- "Çocuk parkı yapmak istiyor"
Çakar, 3 yıldır sürekli okula götürüp getirdiği oğlunu, bu yıl diğer çocuğunun tedavisinden dolayı çoğu zaman Adana'ya gitmek zorunda kaldığı için okula götüremediğini söyledi.
Oğlunun okula devam edebilmesi için akülü tekerlekli sandalyeye ihtiyaçları olduğunu vurgulayan Çakar, "Çünkü en büyük sıkıntıyı okulda yaşıyor. Evde biz yardımcı oluyoruz ama okulda teneffüse çıkabilmesi ve daha rahat hareket edebilmesi için akülü araç şart" dedi.
Yetkililerin destek vermesi durumunda evinin önüne küçük bir oyun parkı yaparak mahalledeki çocukları burada toplamayı düşündüğünü anlatan Çakar, şöyle devam etti;
"Engelli oğlum, çocuklar oyun oynadığında ağlıyor ve yanlarına gitmek istiyor. Bu durumda ya ben ya da annesi onu çocukların yanına taşıyoruz. Böyle olunca sıkıntı çekiyoruz. Çocuklarımın mutlu olması için evimin yanına küçük bir park yapmak istiyorum. Böylelikle diğer çocuklar da burada toplanarak beraber oyun oynayabilirler. Şu anda alanın çevresine tel çekip birkaç ağaç diktim. Bazı yerlerden de birkaç oyuncak istedim."
Tarım işçisi oldukları için geçimlerini ailece başka kentlere giderek sağladıklarını belirten Çakar, iki engelli çocukla çadırda yaşamanın daha da zor hale geldiğini dile getirdi.
Çakar, insanların akraba evliliği konusunda dikkatli olmaya çağırdı.
Halil Çakar da okula gitmeyi ve futbol oynamayı çok sevdiğini belirterek, "Büyüdüğümde futbolcu olmak istiyorum. Beşiktaşlıyım ve Demba Ba'yı çok seviyorum" diye konuştu.
