Cumana, henüz 8 yaşında küçük bir kız çocuğu. Tüm çocuklar gibi güzel, tüm çocuklar gibi masum, tüm çocuklar gibi umut dolu... Onu diğer çocuklardan ayıran tek şey, sol gözünün hemen altındaki derin dikiş izleri. Yaşadığı yer olan Suriye Celabus'taki çatışmalar sırasında bir şarapnel parçası yüzüne isabet eden Cumana, hayatının sonuna kadar savaşı yüzündeki yara izinde her gün yaşamak zorunda kalacak.
-"Gözümü kaybetmediğim için şanslıyım"
Çatışmalar sırasında çok fazla acı çeken insan gördüğünü ve bunları hiç unutamadığını anlatan Cumana, AA muhabirine yaptığı açıklamada, "Gözümü kaybetmediğim için şanslıyım" dedi.
Daha önce hiç okula gitmeyen ancak mutlaka okumak istediğini ifade eden Cumana, "Doktor olmak istiyorum. Yaralandığımızda, bizi tedavi etmeye çalışan doktorlar vardı. Bu nedenle ben de doktor olmak istiyorum" diye konuştu.
-Kağıt toplayarak geçimlerini sağlıyorlar
Annesi ve altı kardeşi ile birlikte Ankara Dikmen Vadisi'nde bir barakada yaşayan Cumana, babasını Suriye'deki çatışmalar sırasında kaybettiğini söyledi. Cumana, en yakın arkadaşının 12 yaşındaki ablası Rayna olduğunu ve geçimlerini kağıt toplayarak sağlamaya çalıştıklarını belirtti. Bu işten günlük 5-10 TL para kazandıklarını aktaran Cumana, tüm aile fertlerinin bu işi yaptığını anlattı.
Çok üşüdüklerini, çalışmak zorunda olduklarını belirtmesine rağmen hala gülümseyen Cumana, Türkiye'de, savaştan uzakta oldukları için mutlu olduğunu kaydetti.
-UNICEF'ten yardım
Kendilerini ziyarete gelen ve bazı ihtiyaçlarını karşılayan UNICEF yetkililerinin getirdiği resim defteri ve boyalarla hayallerini resme dökmeye çalıştığını aktaran Cumana, çalışmak zorunda oldukları için oyun oynamaya çok zaman kalmadığını kaydetti.
Cumana, çocuk olmayı, arkadaşlarıyla oynamayı istediğini, ülkesini özlediğini ifade ederek, "Bir gün evimize döneceğiz, ama babam olmayacak artık. Savaş, her şeyi mahvetti. Benim hep yüzümde bu iz kalacak, herkes soracak bana. Çok üzülüyorum" dedi.
-Suriyeli 5 aile daha var
Cumana'nın ailesi gibi beş aile daha bu bölgede yoksulluğu soluyarak yaşamaya çalışıyor.
Yıllarca gecekondu mahallesi olan, daha sonra kentsel dönüşümle birlikte Başkent'in modern yüzüne sadece 5 dakika mesafedeki mahallede, terk edilmiş, yıkılmış gecekonduların içinde savaştan uzak ama savaşın izleriyle yaşamaya çalışıyorlar, tıpkı hayallerini gerçekleştirmek için okuma arzu içinde yaşama direnen Cumana gibi...
