Suriye sınırındaki Şanlıurfa'nın Akçakale ilçesinde 1972 yılında mahkumlar için inşa edilen ancak 2008 yılında Adalet Bakanlığınca alınan kararla kapatılan atıl durumdaki cezaevinin koğuşları şimdi Suriyelilere ev sahipliği yapıyor.
Suriye'nin Halep, Rakka ve Humus kentlerinden kaçarak Türkiye'ye sığınan çoğunluğunu çocuk ve kadınların oluşturduğu yaklaşık 70 kişilik 9 Suriyeli aile, mayınlı alanlardan geçerek, zorlu yolculuğun ardından geldikleri Akçakale'de kalacak bir yer bulamayınca atıl durumdaki cezaevine sığınmak zorunda kaldı.
Kapısı, penceresi, elektriği ve suyu olmayan cezaevini hayırsever vatandaşların da yardımıyla onararak yerleşen Suriyeli ailelerin çocukları, bir zamanlar mahkumların volta attığı karanlık mahzenlerde artık evlerinin sıcaklığını bulmaya çalışıyor. Mahkumların bir zamanlar esaret olarak gördüğü demir parmaklıklar, şimdilerde çocuklar için adeta güveni simgelerken, demir kapılar ise ailelerin kendilerini güvende hissetmelerini sağlıyor.
Bir zamanlar mahkumların çıkmak için can attığı koridorlar, şimdilerde Suriyeli çocukların oyun alanları oldu. Aileleriyle boyası dökülmüş, kapısı ve penceresi olmayan koğuşlarda kalan çocuklar, sadece gökyüzünün göründüğü 15 metrekarelik alanda çeşitli oyunlar oynuyor.
Günün büyük bir bölümünü cezaevinin bahçesinde geçiren çocuklar, annelerine günlük işlerde yardım ediyor. Kimi çocuklar da bahçedeki ağaçlarda yaptığı salıncaklarda sallanarak vakit geçiriyor. Gün batımına kadar cezaevinin bahçesinde oynayan çocuklar, karanlığın çökmesiyle kapalı, ışıksız koğuşlara dönüyor.
Suriyeli çocukların, ülkelerine duydukları hasret, söyledikleri şarkılara da yansıyor. Çocuklar, bir gün kendi ülkelerinde aileleriyle birlikte huzurlu bir ortamda yaşamayı hayal ediyor.
