Ya halk devrimi ya Kaddafi'nin zulmü

Mazin Hammad*

Libya’da devrimcilerle rejim arasında diyalogdan bahsetmek tam bir zaman kaybı; zira kriz, iki devlet veya iki ordu arasında değil. Ortada müzakerelerin fayda vermeyeceği bir savaş var. Bu savaş, Bingazi’de uluslararası meşruiyet kazanan Geçici Ulusal Konsey’le meşruiyetini kaybetmiş Trablus’taki rejim arasında. Ve maalesef Türkiye, Trablus ve Bingazi hükümetlerinin temsilcilerine ev sahipliği yaparak zaman kaybını arttırıyor. Konseyle Kaddafi ailesini aynı masada buluşturmanın imkânsızlığını bilmesine rağmen, taraflar arasında uzlaşma sağlamak için bu Türk çabası niye?

Ankara neden Libya krizine bu kadar müdahalede bulunuyor? Neden Erdoğan hükümeti başlarda Libya üzerindeki uçuş yasağı planına katılmadı? Genelde petrol ve enerji, tutumların anahtarı olur; ancak Libya’da kurulacak yeni devletin Türklere inşaat kontratları veya petrol anlaşmaları verilmesini engelleyeceğini sanmıyoruz.

İlk anda Türkiye’nin Arap devrimlerinin kendisine sıçramasından endişelendiğini düşündük, fakat bu senaryo olası görünmüyor. Arap sokaklarında popüler olan Türkiye, tutumunu düzeltmeli, ki en azından Libyalı sivillere uluslararası koruma talebinde bulunan Arap Birliği’nin tutumuyla aynı seviyeye gelsin. Bu koruma olmazsa Libya devrimi sona erer, Kaddafi ve oğulları da halka galip gelir. Hikâye, barışçı sivillere acımayan bombardımanla başladı. Durum, şu an Trablus’la Bingazi arasında diyalog komedisinin durmasını gerektiriyor. Yarım bir zafere yer yok; ya devrim ya Albay.

*Katar gazetesi Vatan, 6 Nisan 2011 / Radikal