Libya devrimi çözülüyor mu?

Tony Sayegh / TİMETURK

O kadar hızlı oluyor ki başınızı döndürüyor. Daha dört gün önce Libya devrimi kesin zafere çok yakındı. Devrimciler zalimin kapısına dayanmıştı, gösteriler Trablus’ta meydana geliyordu, büyük kentler muhaliflerin elindeydi ve zorba kaçıyordu. Ülkenin yaklaşık yüzde 75’i devrimcilerindi.

Sonra, devrim vites küçülttü. Bastil’e (Fransız Devrimi’nde basılan Paris’teki hapishane) hücum etmek ve momentumu sürdürmek yerine, bocaladı. Bu zorbaya organize olmak, toparlanmak ve acımasız bir saldırı başlatmak için şans tanıdı. Şu an Bingazi’ye bir saldırı an meselesi. Muhalifler tam bir geri çekilmedeler gibi görünüyor.

Yanlış giden neydi? Bu, Suriye kenti Hama’daki Esad’ın katliamının bir tekrarı mı olacak? Yoksa seçimleri kazanan İslamcılara karşı Cezayir katliamının mı? Eğer Kaddafi net bir zafer elde ederse, on (yüz) binlerce kişiyi katledeceğine şüphe yok.

Bu momentumun, teşkilatın ve stratejinin ehemmiyeti üzerine bir ders oldu. Daha önce Suriye ve Cezayir’de olanlara bezer şekilde, bu hazır değilken ve net bir stratejiniz yokken cani bir diktatöre karşı askeri mücadelenin ciddi risklerini betimliyor.

Mısır ve Tunus’taki devrimlerin başarısı, bir parça başından sonuna kadar silahsız, barışçıl gösterilere bağlı olmasaydı. Kitlesel hareketlere ve sivil itaatsizliğe güveniyorlardı. Her iki ülkede de düzenleyiciler disiplini korudu ve yüzlerce gösterici polis ve rejim çeteleri tarafından katledilse dahi silahlı mücadele içine çekilmeyi reddetti.

Silahlı mücadele her zaman seçenek dışına itilmeli demiyorum. Fakat benimsendiğinde, çok daha iyi silahlı bir rejime karşı düşünülmüş, titizlikle planlanmış gerilla mücadelesinin bir parçası olmalı. Libya’da böyle olmadı. Direniş kendiliğinden gelişen, plansız ve neredeyse kaotikti. Gerçekten cesur ve motive gençler, eğitimsiz ve disiplinsizdi.

Tunus ve Mısır ordularının tutarlı bir geçmişleri vardır ve her iki durumda da göstericileri bastırmayı reddettiler. Buna karşılık Libya zorbası her zaman orduyu zayıf tuttu çünkü asla ona güvenmedi. Onun yerine oğlu tarafından komuta edilen iyi eğitimli ve silahlı milislere ve paralı askerlere güvendi. Libya ordusunun bazı unsurları despotu terk ederek devrime iştirak etmesine rağmen, yeterli değillerdi ve direnişi eğitmek ve organize etmek için zamanları yoktu.

Arap Birliğine, Güvenlik Konseyi’ne ve uçuşa-yasak bölgeye çok fazla umut bağlanmış olması korku veriyor. Zorba momentumu olduğunun biliyor ve uçuşa-yasak bölgenin hayata geçmesi için zamana ihtiyaç var. Bu nedenle karşı saldırısını son sürat yapıyor. Bombalayarak Bingazi’yi günler içinde diz çöktürebilirse, uçuşa-yasak bölgenin çok az ve çok geç olacağını biliyor.

Bu devrim için kritik bir zaman. Momentumu kaybettiği için değerli zamanı, zorbaya karşı gizli ve uzun soluklu bir mücadeleye hazırlık için kullanmalı. Silahlar güvenli bir yerde saklanmalı, gizli hücreler tertip edilmeli ve ülkenin her yanın yayılmalı vb.

Böylesi bir mücadelede durmak diye bir şey yoktur. Ya saldırır ve ilerlerseniz ya da saldırıya uğrarsınız.

En iyisini umalım. Yaşasın cesur Libya halkı.

Bu makale Oğuz Eser tarafından timeturk.com için tercüme edilmiştir.