Tunus'ta Cumhurbaşkanı Zeynel Abidin Bin Ali'nin ülkeyi terk etmesiyle sonuçlanan olaylar, hemen hemen aynı sorunların görüldüğü Mısır'da da benzer bir sonuç doğurabilir mi?
Mısır'da yükselen gıda fiyatları ve ağır ekonomik koşullar, milyonlarca kişi için hayatı daha da zorlaştırdı. Ülkede yolsuzluk kontrol altına alınamıyor. Siyasi sistem içinde halkın sesini duyurabilmesi giderek zorlaşıyor. Kasım ve Aralık aylarında yapılan genel seçimler, iktidar partisinin tekelini perçinledi. Cumhurbaşkanı Hüsnü Mübarek 30 yıldır iktidarda ve sonbaharda yeniden aday olmaya hazırlandığı söyleniyor.
Bu yüzden, Mısır halkının Tunus Cumhurbaşkanı Zeynel Abidin Bin Ali'nin devrilmesine sevinmesine çok fazla şaşırmamak gerekiyor.
BİZ DE BAŞARMALIYIZ
Kahire'de konuştuğum işsiz bir Mısırlı, "Bir Arap olarak çok mutluyum. Tunus halkı başardı. Bu bizim de ulaşmamız gereken bir demokrasi seviyesi bu. Tüm Arap ve Afrika ülkelerinde aynı şeyin olması için Allah'a dua ediyorum" diyor.
Başka bir Mısırlı ise "Bu daha başlangıç. Birçok Mısırlıdan aynı şeyi yapabileceklerini söylediklerini duydum. Sadece siyasi değil, topyekûn bir değişime ihtiyacımız var" diye konuşuyor.
Ancak bu cesur sözler eyleme dökülmüş değil.
Tunus büyükelçiliği önünde toplanan bir grup, Mübarek'in de Zeynel Abidin Bin Ali'nin yolunu izleyip ülkeyi terk etmesini istedi.
Mübarek 30 yıldır iktidarda
Facebook'ta 25 Ocak'ta hükümet değişikliğini hedefleyen bir kampanya başlatılıyor.
Mısır sokaklarında da hayat normal seyrinde devam ediyor. Kayda değer bir protesto gösterisi ya da dikkat çeken ağır güvenlik önlemleri yok.
Değişim isteyenlerin önünde büyük engeller var.
Ama toplumdaki huzursuzluk büyüyor. Mısırlılar, hükümetten olduğu kadar muhalefetten de umudunu kesmiş durumda. İslamci hareket Müslüman Kardeşler bile yönünü bilemez durumda.
Parlamento seçimlerinde bir sandalye bile kazanamayınca hileden şikayet eden Müslüman Kardeşler, büyük protesto eylemlerine girişmedi.
'Mübarek döneminde Mısır zayıfladı. 'Hüsnü Mübarek döneminde Mısır'ın güç ve prestij kaybettiği söyleniyor.
Bu sadece ekonomi, eğitim ya da uluslararası ilişkilerde büyük başarılar kazanılamamasından kaynaklanmıyor.
Mısırlılar bir rüya; bir vizyona ihtiyaçları olduğunu söylüyor. Cemal Abdülnasır zamanında bu Pan-Arabizmdi. Enver Sedat döneminde ise İsrail'le barış ve ekonomide libarelleşme hedefi vardı.
İktidardaki Ulusal Demokratik Parti'nin ileri gelen isimlerinden Alaaddin Helal'ın da kabul ettiği gibi Mısır'ın şimdi bu tür bir rüyası yok.
Helal, "Mısırlı yetkililer, kaldırımı yapılan caddeler, yeni inşa edilen hastane ve oteller gibi rakamların sevdasına kapıldı. Ama devletin sembolik ya da ideolojik anlamı kaybolup gitti. Hiçbir devlet rakamlarla, sayılarla yaşayamaz. Bunlara anlam yüklemeniz lazım" diyor.
Ülkede yaygın bir umutsuzluk var. BM'ye göre intiharların sayısı hızla artıyor.
Birçok oy satın alınmasına ve hükümetin memurları cesaretlendirmesine karşın seçimlere katılım oranı tek haneli rakamlara indi.
Fakat aynı şekilde, protesto gösterileri ancak birkaç yüz kişi toplayabiliyor.
Her eylemde aynı yüzlerle karşılaşıyorsunuz ve polis memurlarının sayısı göstericilerin sayısını geçiyor.
Tunus'a kıyasla Mısır'da halkın eğitim seviyesi düşük. Okuma yazma oranı daha az ve internet çok yaygın değil. Ayakta kalma mücadelesiMısırlıları talep eden, hedefleri peşinde koşan bir toplum olarak tanımlamak zor. Birçok kişi ayakta kalma savaşı veriyor. Tarihsel olarak Mısır'ın stratejik önemi, bu ülkeyi dış müdahalelere açık hale getirdi.
Amerikan Başkanı Obama, Tunus'ta yaşananları biraz uzaktan izliyor olabilir. Ama Mısır'da böyle bir çalkantının yaşanması tüm siyasi geleceğini tehlikeye atabilir. 30 yıl önce İran'da yaşananların Jimmy Carter'ı mahvettiği gibi.
Birçok Mısırlı sokaklara dökülerek hükümeti değiştebileceklerini düşünmüyor. Belki Tunus'ta yaşananlar bunu değiştirebilir. Ama birçoklarına göre, öncelikle yıllardır süren ataletten kurtulmak gerekiyor.
BBC
