Haber Merkezi / TIMETURK
İsrail solu 2000?de öldü. O gün bugündür cesedi sağda solda gömülmeden dolaşıyordu. Ta ki Salı günü ölüm ilamı yayınlanıp, imzalanıp, mühürlenip dağıtılıncaya kadar. 2000?in cellâdıyla 2009?un mezar kazıcısı aynı kişiydi, Savunma Bakanı Ehud Barak. Muhatabı olmadığı yalanını yayma başarısını gösteren bu adam edimlerinin meyvesini bu seçimlerde aldı. Cenaze töreni iki gün önceydi.
İsrail solu öldü. Son 9 yıldır barış kampı adıyla beyhude dolanıyordu. Labor, Meretz ve Kadima adını telaffuz ederken kurumlanırlardı ancak bu üç kâğıtçılık ve hilekârlıktı. Labor ve Kadima iki savaş başlattı ve Batı Şeria?da Yahudi yerleşimleri inşasına devam etti. Meretz her iki savaşı da destekledi. Barış yetim bırakıldı. Konuşacak kimse olmadığı ve buna verilecek yegâne cevabın savaşlar, hedefli öldürmeler ve yerleşimler gibi güç olması gerektiğine düşünmeye itilen İsrailli seçmenler, seçimde açıkça lafını söyledi, Labor ve Meretz?in kapanış satışını. Bu partilere kazandıkları birkaç oyu verense sadece eylemsizlik/atalet gücü oldu.
Tersinin olması için hiçbir neden yoktu. Soldan ve şehir meydanından, Sabre-Şatilla?dan sonra öfkeden dönen bu meydandan, gelen tek tük protestolar sessizken, bu protesto eksikliği seçim sandığına da yansıdı. Lübnan, Gazze, öldürülen çocuklar, misket bombaları, beyaz fosfor ve işgalin tüm cinayetlerinden herhangi biri kayıtsız ve korkak bu solu caddelere çıkaramadı. Solun görüşleri merkezde ve bazen de sağda kendisine yer buldu. Eski başbakan Ariel Sharon?dan Başbakan Ehud Olmert?e herkes bir zamanlar radikal kabul edilen bir dil kullandı. Fakat ses solun sesiydi ancak eller sağın elleriydi.
Bu maskeli balonun köşelerinde başka bir sol daha vardı. Azimli ve cesaretli ancak çok küçük ve gayri meşru. Onunla sol arasındaki uçurum görünüşe bakılırsa Siyonizm?miş. Hadash, Gush Shalom ve diğerleri kampın dışında. Neden? Çünkü onlar ?Siyonist değil?.
Peki, bugünlerde Siyonizm nedir? Farklı bir gerçeklikte doğmuş modası geçmiş ve arkaik bir kavram, izin verilen ve yasaklanan arasındaki farkı imleyen muğlak ve yanıltıcı bir konsept. Siyonizm topraklarda yerleşim anlamına mı gelir? İşgal? Her tür şiddet ve zulmün meşrulaştırılması? Sol kekeleyip durdu. Siyonizm?i hatta İşgalin Siyonizm?ini bile eleştirecek bir açıklama tabu olarak kabul edildi ve sol kırmaya cesaret edemedi Sağ Siyonizm?i tekeline aldı, solu kendi beğenmişliğiyle terk ederek.
Yahudi ve demokratik bir devlet mi? Siyonist sol otomatikman evet dedi, her ikisi arasındaki farkı geçiştirerek ve herhangi birini öncelik vermeye yeltenmeden. Her savaşın meşruiyeti? Siyonist sol yine kekeledi, başlangıcına evet ve devamına hayır ya da öyle bir şey geveledi. Mülteci sorunun çözümü ve dönüş hakkı? 1948?in suçlarının tanınması? Teklif bile edilemez. Bu sol şimdi, haklı olarak, yolun sonuna geldi.
Anlamlı sol isteyen herhangi biri tavan arasındaki Siyonizm?i havalandırmalıdır. Genel kabulden doğan Siyonizm?i cesaretle tanımlayacak bir harekete kadar, buralarda esaslı bir sol olmayacak. Hem solcu hem de sağın tanımına uygun olarak Siyonist olmak olası değildir. Yerleşimlerin Siyonist ve meşru olduğuna kim karar verdi ve onlara karşı çabanın hiçbiri olmayacağına?
Bu tabu yıkılmalı. Bugünlerde yaygın olarak tanımlandığı gibi Siyonist olmamak mümkündür. Yahudilerin devlete sahip olma hakkına inanmaya ve buna rağmen işgal yapan Siyonizm?e karşı çıkmak mümkündür. 1948?de olanların gündeme alınmasına, zulüm için özür dilemeye ve kurbanların tazminine inanmak mümkündür. İsrail?in Araplarının, Yahudileri gibi kültürel, sosyal ve ulusal hakları olduğunu düşünmek mümkündür. İsrail Savunma Kuvvetleri?nin işgal ordusu imajıyla ilgili rahatsız edici sorular sormak ve Hamas?la görüşmeyi istemek mümkündür.
İsterseniz Siyonizm budur isterseniz de bu da Anti-Siyonizm?dir. Her iki durum da, İsrail?in sağın delilikleri altında yıllar boyunca kurban olarak görmek istemeyenler için meşru ve elzemdir. İsrail solu istemeyen herkes Siyonizm?e ?yeter? demelidir. Sağın tamamen kontrolünü ele geçirdiği Siyonizm?e. (Kaynak Haaretz, Çev: Oğuz ESER/ TIMETURK)
