Haber Merkezi / TIMETURK
Onlar iPod nesli öğrencileri: siyasete kayıtsız, bencil tüketicilik tarafından yutulmuş, Şehir?de karlı bir iş bulmadan önce birkaç yıl hedonizme adanmış. Artık değil. İngiliz üniversitelerinde sarsıcı bir değişim yaşanıyor.
İngiltere?de binlerce öğrenci 20?den fazla üniversitede amfileri, ofisleri ve diğer binaları oturma eylemleriyle işgal etti. Öyle görünüyor ki 1968 ruhu kampuslara geri döndü.
Gazze?deki durum kitlesel gösterileri ateşlerken, siyasi heyecanın başlangıçları diğer konulara şimdiden sirayet etmeye başladı.
Tarık Ali?nin yanında 1968?de barikatlar kuran Londra Ekonomi Okulu?nun öğrencilerinden John Rose, geçtiğimiz haftayı 12 işgalde Gazze?deki durumu anlatan seminerlerle geçirdi. ?Bu, uzun zamandır gördüğümüz her şeyden farklı. İsrail?in yaptıklarına karşı hakiki bir öfke var? diyen Rose şöyle devam etti: ?Bu sene daha fazla öğrenci eylemi görme olasılığınız daha yüksek. İlginç olan dekanların asabiyeti ve istekleri kabul etmeye niyetleridir. Bu, yeni bir 68?e dönüşebilecek bir şeye işaret ediyor?.
Oryantal ve Afrika Araştırmaları?nda (SOAS) 13 Ocak?ta başlayan oturma eylemleri ülkenin her yerine yayıldı. LSE, Essex, King?s College London, Birmingham, Sussez, Warwick, Manchester Metropolitan, Oxford, Leeds, Cambridge, Sheffield Hallam, Bradford, Nottingham, Queen Mary, Manchester, Strathclyde, Newcastle, Kingston, Goldsmiths ve Glasgow?da işgaller başlatıldı.
Öğrencilerin talepleri arasında silah ticaretine yatırımın azaltılması, Filistinli öğrencilere burs verilmesi, Filistin?e kitap ve atıl bilgisayar gönderilmesi ve Gazze?deki İsrail saldırılarının kınanması yer aldı.
Teknoloji, bu eylemleri öncekilerden farklı kılarak inanılmaz bir hızla büyümesi için momentum sağladı. İnternet blogların bağlantıları üzerinde, başarı haberleri hızla yayıldı ve protestolar ülkeye yayıldı.
SOAS?taki ilk oturma eyleminden sadece 3 hafta sonra, öğrenciler Birkbeck Koleji?nde ulusal stratejiyi belirlemek için bir araya geldi. Toplantıya, Tony Benn, Milletvekili George Galloway ve Jeremy Corbyn gibi Savaşı Durdurun hareketinden liderler de katıldı. Kampus eylemlerine destek için Parlamento?da bir önerge de imzaya açıldı.
Ay sonunda tüm ülke genelinden öğrenciler, üniversite harçlarının kaldırılması için büyük bir eylemde buluşacaklar. Organizatörler Gazze?deki işgallerin başarısının ardından katılımın çok büyük oranda arttığını söyledi.
Dekanlar ve rektör yardımcıları, üniversitelerin ekserisinde uzlaşı masasına getirilerek isteklerin son maddesine kadar boyun eğmeye zorlandı. Öğrencilerin başarısı şimdi yeni protesto raundu olacağı anlamına geliyor. Çarşamba günü Strathclyde ve Manchester üniversitelerinde iki yeni işgal başlatıldı ve Cuma gecesi Glasgow Üniversitesi öğrencileri oturma eylemine başladı.
Oxford?da 3?ncü yılındaki 21 yaşındaki siyasi eylemi Emily Dreyfus, şehirdeki Bodlein kütüphanesini işgal eden 80 öğrenciden biriydi. Öğrenciler üniversitenin Gazze saldırısını kınamasını ve silah ticaretine yatırımın durdurulmasını talep ettiler. Dreyfus şunları söyledi: ?Girdiğimde Oxford?u siyasi olarak oldukça ölmüş gördüm fakat durum şimdi tamamıyla farklı. Sürekli artan sayıda insan siyaset hakkında konuşmaya başlıyor, bu çok heyecan verici. Facebook gibi elimizdeki araçların gerçekten yardımı oldu?.
Ulusal Öğrenci Birliği Başkanı Wes Streeting ise şunları kaydetti: ?Gazze konusunda gördüğümüz özel tip bir protestonun canlanmasıdır, yani işgalin. Uzun zamandır öğrencilerin bu ölçekte işgallerde yer aldığını görmemiştik. Öğrenci hareketinin yeniden yürüdüğü ve etki ettiği zamandır?.
Daha önce eylemlere sahne olmamış yerleşkeler de dahil olmaya başladı. Fran Legg, Londra?da araştırma-odaklı üniversitelerden Queen Mary?deki Savaşı Durdurun Koalisyonu?na katılan öğrencilerden biri. Artık hepsi fazlasıyla ilgili. Legg şunları söyledi: ?Öğrenciler arasında bu ölçekte eylem 60-70?lerden beri görülmedi. Bu öğrenci hareketi olarak tarihe geçecek ve bir örnek teşkil edecektir. Şu anda Gazze temel konudur fakat işgalin ötesine bakıyoruz. Bunu diğer protestolar için bir sıçrama tahtası olarak görüyoruz ve üniversitenin ahlaki olarak yatırım yaptığından emin olmak için bir komite kuracağız?.
Üniversitelere harç veren ilk nesil öğrencilerde olduğu gibi müzakere gücü arttı. Kolejin yatırımlarıyla ilgili endişeler yeni bir meşruluk kazandı zira kısmen kendi paraları.
Legg şunları söyledi: ?İlk kez olarak öğrencileri dekanları masaya oturttuğunu görüyoruz. Öğrenciler harçlarının savaşın desteklenmesinde kullanılmasını istemiyor. Herkes parasının nereye gittiğini bilmek istiyor?.
?Öğrenciler eylem yapabildiklerini gördü?
Manchester Üniversitesi?nden 22 yaşındaki öğrenci lideri Katan Alder konuşmasında şunları kaydetti:
?Çarşamba?dan beri üniversiteyi işgal ediyoruz. 500?den fazla insan acil Öğrenciler Birliği toplantısına geldi ve rektör yardımcısının yönetim bloğunu öğleden sonra ele geçirdik. İsrail?in Gazze saldırısını insanları öfkelendirdi ve bloglar aracılığıyla diğer üniversitelerdeki işgallerden haberimiz oldu. Bu sahip olduğumuz en büyük ve en yaygın öğrenci kampanyası. Artık öğrenciler Irak ve Afganistan?daki savaşlar, eğitim sistemi gibi daha fazla konularla ilgili eylem yapabileceklerini görmeye başladı. Hükümetin eğitimi pazarlamasını durdurmayı reddetmesi çok büyük öfke doğurdu?.
68 eski tüfeği: Hayatımızı değiştirdi
London School of Economics?de 1968?de öğrenci olan 63 yaşındaki John Rose, Orta Doğu konusunda seminerler veriyor ve yazarlık yapıyor:
?LSE?ye 66?da aşırı naif bir liberal öğrenci olarak girdim. 69?da ayrıldığımda devrimci bir sosyalisttim. Hayatlarımızı değiştirdi. Tarık Ali?yle birlikte öğrenci organizatörlerinden biriydim, tüm işgallere ve gösterilere katıldık. Devrimin geldiğini düşünüyorduk. Öğrencilerin kitlesel eyleminin kapitalizmi devirebileceğini ve hakiki eşitliği getireceğine inanıyorduk. Bunun olamayacağını anlamak için biraz zaman aldı.
Sadece isyan ve eğlenmekle ilgili değildi, dünya hakkındaki tüm varsayımları derinlemesine araştıran siyasi bir argümandı. Aşırı yoğun bir dönemdi ve dahil olan herkeste hafızalar çok güçlü. Devam etmemi sağlayan da bu hatıralar oldu.
Şahane bir kıvanç duygusuydu. Kitle eylemlerinin bir şeyleri değiştirebildiğini fark etmeye başlamıştık. Bir kere başladığında, tadını almıştık ve şimdi olan gibi siyaset yapma aracı olarak kitle eylemlerini görmeye başlamıştık. İnsanlar bankerler, siyasiler ve elit enstitülerden bıkmıştı. Yüzlercemiz 69?da devrimin geldiğini düşünüyordu fakat devrim şimdi geliyordur?.
