Dün birbirinden habersiz yazı yazan iki yazar bir konuda birleşti. Biri ölümü ve ateist düşünceyi yazarken diğeri ise pişmanlığı ve ölümü irdeledi. Peki bu iki yazının ortak noktası neydi? Bunları birleştiren noktanın sırrı birine teselli veren ateizm şifresine diğerinin farkında olmadan cevap vermesiydi. Nasıl mı? İşte cevabı:
Hürriyet Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Ertuğrul Özkök?ün ?Cennete gitmek nasıl bir şeydir?? diye başladığı yazısı iç dünyasındaki fırtınalı arayışları ile dikkat çekti. Özkök?ün gençliğinde ölüm korkusununu yenmesini sağlayan 'İnsan yaşadığı sürece ölüm yoktur. Öldüğü zaman ise zaten hayat yoktur.' sözünün bir ateist düşünüre ait olması bu yazıyı yazmasına sebep oldu. Burada dikkat çekici iki şey vardı. Birincisi hayatı boyunca ateist düşünceyi savunan ve 'Tanrı?nın yokluğu' üzerine felsefe yapan bir düşünür olan Antony Flew?un yaşlanıp emekliye ayrıldıktan sonra 'Yanılmışım Tanrı Varmış' diye yazdığı kitabı okuması. İkincisi ise Özkök?ün ?Hayatımın hiçbir döneminde 'ateist' olmadım. Bir yandan Marx?a inanırken, bir yandan da Allah?a inanıyordum? dediği yazısını 61 yaşında yazması ve ömrünün sonuna doğru bu konuyu okuyucularıyla paylaşmasıdır.
Kim bilebilirdi ki; Özkök?ün bu yazısına bir başka yazarın aynı gün içinde samimi düşüncelerle yazdığı mısraların cevap olabileceğini. Bu yazar kim mi? Yeni Şafak Gazetesi?nde haftalık röportajlar yapan ve hafta sonu ekinde siyasi yazı yazmayacağına dair kendine söz veren Mehmet Gündem. ?Her insan pişmandır...? başlıklı yazısıyla Gündem, pişmanlığı insanın yaşayışına göre pozitif pişmanlık ve negatif pişmanlık olarak ikiye ayırarak Özkök?ün aradığı cevabı şu şekilde veriyordu: Ölümden korkup da ölümü yok etmeye çalışan insan pişmandır. Ölüm sonrasına hazırlık yapmayan insan pişmandır. Ölümden nasihat almayan insan pişmandır.
İşte size Ertuğtul Özkök?ün arayış içinde olduğu sorularına Mehmet Gündem?in yazısından gelen cevap:
ERTUĞRUL ÖZKÖK: ÇOCUKLUKTAN henüz delikanlılığa geçtiğim yıllarda kuvvetli bir ölüm korkusuyla karşı karşıya kaldım. O yıllarda okuduğum bir cümle, ölüm korkumu yenmese bile, panik atak anlarımda bana çok yardımcı olmuştu.
Nerede okuduğumu, kime ait olduğunu hatırlamadığım cümle aynen şöyleydi:
'İnsan yaşadığı sürece ölüm yoktur. Öldüğü zaman ise zaten hayat yoktur.'
O cümle, ölüm korkuma karşı en etkili sakinleştirici oldu.
MEHMET GÜNDEM: Ölümden korkup da ölümü yok etmeye çalışan insan pişmandır?
Ölüm sonrasına hazırlık yapmayan insan pişmandır?
Ölümden nasihat almayan insan pişmandır?
Her şeyin üstesinden gelemeyeceğini çabucak unutan insan pişmandır?
Hiç kimsenin kendisine güç yetiremeyeceğine inanarak her şeye hakim olmak için uğraşırken hayatı yaşanmaz hale getiren insan pişmandır?
Çaresizlik tuzağına düşen, her durumda ve her zaman bir umut ışığı olduğunu aklından çıkaran insan pişmandır?
Derdi ve davası olmayan insan pişmandır?
Moral Haber
