Çin'de bir Alman firması adına bir tünel işinde çalışan Hamza Özyol (37) bu ülkede hapishanede kaldığı günlerde yaşadıklarını bir kitapta topladı. Özyol, başından geçenleri “China-210 Tage hinter Gittern” (Çin- Parmaklıklar arkasında 210 gün) adlı eserde anlattı.
"TELEFONLARI ÇALDIM"
Özyol, parmaklılar ardında geçirdiği sürenin büyük bir bölümünü insanlık onuruyla bağdaşmayan koşullar içinde yaşadığını söylüyor. Hong Kong yakınlarında bulunan Shenzen'de çalışan Özyol, 24 Ağustos 2015'te, Çin'de henüz iki haftayı geride bırakırken hapse atılmasına neden olan olayı şöyle anlatıyor: “Günde 12 saat çalışıyordum. O gün bayağı tükenmiştim. Alışkanlıklarıma kıyasla fazla içtim. Daha sonra bara gittim. Aptalca bir şey yaptım. Masadaki üç cep telefonunu çaldım. Vicdan azabı çektim. Telefonları geri getirdim. Çok geçti. Bardakiler kamera görüntülerinden görmüş ve polise haber vermişti. Kelepçeler takıldı, gözaltına alındım...”
"40 MAHKUMLA KALDIK"
Karar'dan Mikdat Karaalioğlu'nun haberine göre, hafta sonunu karakolda geçiren Özyol için yeni haftayla birlikte dram da başladı, hapse atıldı. Alman Büyükelçiliği, Türk asıllı Alman vatandaşı Özyol'a tam 3 ay sonra ulaşabildi. Özyol ise hapiste geçen altı ayın ardından ailesiyle irtibat kurabildi. 80 metrekarelik bir hücrede 40 mahkumla birlikte kalan Özyol, hapishane şartlarını ise şöyle anlatıyor: “Hücrede iğrenç kokan bir tuvalet kulübesi, birkaç lavabo vardı. Onun haricinde bir şey yoktu. Zeminde yatıyorduk. Hücremiz demir parmaklıları olan bir kafesti. Her yerden esiyordu. Ekim ayına kadar idare ettik. Sonra çok soğuk oldu. Tişörtten başka bir şeyimiz olmadığı halde ancak ekimden sonra yorgan verdiler.” Özyol ancak altı ayın sonunda savcılıktan kendisine bir yazı geldiğini ve bir yılın altında hapis cezası alabileceğini öğrendiğini söyledi.
"KOĞUŞUMUZDA PATRON VARDI"
Belirsizliğin kendisini çok yıprattığını ifade eden Özyol, kendisine 7 ay hapis ve para cezası verildiğini belirterek “Bir ay daha yatmak zorundaydım. Sabah 6.30'da uyandırılıyorduk. 15 dakika yürüyerek hareket edebiliyorduk. Koğuşumuzda bir ‘patron' vardı. Her şeyi o belirliyordu. Patron önceleri bana yardımcı oldu. Bir müddet sonra o da yardımı kesti. Tamamen yalnız kaldım. Diğerlerinin benimle konuşmasını da yasakladı. İki ceza birden çekmiş oldum” ifadelerini kullandı.
Tüm bu zorluklara karşı dua ettiği dile getiren Özyol, hala yaşadıklarına nasıl dayandığına şaşırdığını kaydederek “Yaşadıklarımı ikinci bir hayat olarak görüyorum. Her şeyden şikayetçi olan bir toplumda yaşıyoruz. Şartlarımız çok iyi. Kendimizi şanslı görmeliyiz” diye konuştu.
