Alman 't-online'ın Genel Yayın Yönetmeni Florian Harms kaleme aldığı “Cehenneme giden kapılar” başlıklı Suriye hakkındaki makalesinde, “Çocuklar her gün ölüyor, plastik örtüden yapılmış çadırlarda kadınlar titriyor ve erkekler ölümüne işkence ediliyor. Ancak dünya bununla anlaşmış görünüyor” diyor.
Alman Genel Yayın Yönetmeninin makalesi şöyle:
Günaydın sevgili okuyucular,
Her gün aynı konuyla ilgilenen biri, aslında daha önemli olsalar bile, diğer olayları kısa sürede gözden kaybeder. Pazartesi (yarın), Suriye çatışmasının patlak vermesinin onuncu yıldönümünü kutlayacak, ancak tüm korona manşetleri arasında insani felakete gösterilen ilgi boğuluyor.
Esad rejiminin Dera'a, Humus, Hama, Halep ve diğer şehirlerdeki halk ayaklanmasına acımasız tepkisi gizli hapishanelerde işkence, infazlar, sivillere zehirli gaz saldırıları, kıtlık, bombalanan şehir ve köyler oldu.
Suriye halkının bu on yıllık dehşet içinde maruz kalmadığı neredeyse hiç acı yok. Bu çok etnikli devlette tüm milliyetler, kültürler, diller ve çıkarlar arasındaki kırılgan denge, şiddete ve bayağılığa feda edildi. 23 yıl önce Şam'daki eğitimim sırasında o zamanlar kehanetlerde bulunan bir diplomatla tanıştım: Burada bir iç savaş çıkarsa cehennemin kapıları açılacak.
Bu kapılar bugün hâlâ sonuna kadar açık: Çocuklar her gün ölüyor, plastik örtüden yapılmış çadırlarda kadınlar titriyor ve erkekler ölümüne işkence ediliyor. Ancak dünya bununla anlaşmış görünüyor, diplomatik girişimler nadir ve İdlib, Ürdün, Türkiye ve Lübnan'daki gecekondu kamplarında mülteciler için para sıkıntısı var.
Unicef , Doctors Without Borders ve Syria Aid gibi yardım kuruluşları ellerinden geleni yapıyor. Ama bu bile biz Avrupalıları bu felaket için ahlaki sorumluluğumuzdan kurtarmaz. Başkaları acı çekerken diğer tarafa bakan biri suç ortağıdır.
Ancak bazen yardım etme fırsatı vardır ve bu, bugün sizinle paylaşmak istediğim böyle bir fırsattır. O zamanlar Şam'da hoş bir genç adamla tanıştım: Khaled bir mühendisti, Goethe-Institut'te Almanca öğreniyordu ve Alman milli futbol takımı konusunda heyecanlıydı. İrtibatta kaldık, daha sonra bizi Hamburg'da ziyaret etti ve kendisiyle, eşi Maya ve çocuklarıyla daha sonraki Suriye gezilerinde tanıştık. Misafirperverliğiniz çok kuvvetliydi.
Sonra savaş başladı ve Halid, Esad'ın uşakları tarafından askere alınmaktan endişe ediyordu. Yiyecekler azaldığı ve daha pahalı hale geldiğinde ayrıca oğlunun okulunun yanına bir roket isabet ettiğinde, aile kaçmaya karar verdi.
Esad askerlerinin, cihatçıların ve savaş ağalarının kontrol noktalarından geçen savaş bölgesinden geçen yol onlara maddi ve manevi zarara yol açtı.
Ancak sığınacak bir yer buldukları İstanbul'a ulaştılar. Aylar geçti, para azaldı ve hayal kırıklığı büyüdü. Bir noktada ikisi, Yunanistan'a tehlikeli geçiş yapmak için aşırı kalabalık mülteci botlarından birine binmek üzereydiler. Birkaç telefon görüşmesinde bunu yapmasını engelleyebildik.
Ne yapalım? Bir doğum günü partisinde amcama Khaled'in kaderinden bahsettim - ve bir fikri vardı: Güney Almanya'da büyük bir şirketi olan ve her zaman mühendis arayan büyük bir kalbi olan bir girişimciyi tanıyordu! Bu yüzden, Halit'in Almanya'ya girebileceği ve daha sonra karısını ve çocuklarını kendisine katılmaları için getirebileceği bir iş talebinde bulunmasını istedi.
Aile yıllardır Stuttgart'ta yaşıyor, Khaled yeniden mühendis olarak çalışıyor, Maya bir dondurma salonu işletiyor ve çocuklar bir Alman okuluna gidiyor. Her şey mükemmel değil ama aile hayatta kaldı, kendi parasını kazandı. 20. yüzyılda olduğu gibi birçok Alman da diğer ülkelerden yardım aldı.
Şamlı Maya ve Halid şu anda Stuttgart'ta yaşıyor.
En büyük sefalette bile yardım etmenin yolları var: Bu deneyimin bana gösterdiği şey bu ve bence, Suriye'deki savaşın onuncu yıldönümünün tüm dehşetlerine rağmen, bu olumlu bir haber. İşte bu yüzden meslektaşım Marc Krüger ve ben bugünün podcast'inde bundan bahsediyoruz .
Bir hafta sonu müziği olarak, Lübnanlı büyük şarkıcı Fairouz'un bir şarkısını tavsiye ederim: " Şam için" diye adlandırdı ve bu şarkıda bir zamanlar bu güzel şehrin ihtişamını hatırlıyordu, bugün savaşın damgasını vurdu. Bana bir iyilik yapacaksanız, en azından bugün birkaç dakika Suriye halkını düşünün. Çünkü şefkat, yardım etmenin ilk adımıdır.
Bunu akılda tutarak, size düşünceli bir hafta sonu diliyorum. Saygılarımla,
Florian Harms Genel Yayın Yönetmeni t-çevrimiçi
Kaynak: t-online.de
