Türköne'den 'İslamcılık' üzerinden Hayrettin Karaman'a şaşırtan cevap!
Zaman Gazetesi yazarı Mümtazer Türköne bugünkü yazısında Hayrettin Karaman'ı yolsuzluk ve İslamcılık üzerinden eleştirdi...
12 Yıl Önce Güncellendi
2014-02-07 03:10:10
İşte Mümtazer Türköne'nin "İslâmcılık, yolsuzluk gündeminin neresinde duruyor?" başlıklı o yazısı:
Savaş naralarının, mermi seslerinin arasında aklı başında bir musahabeye girişmek çok zor. Yine de ihtiyacımız olan aydınlık orada.
Savaş alanının kenarında sakin bir alan açmak ve yanlış anlaşılma riskine rağmen sükuneti korumak, belki de bu vartayı ülke adına en az zararla atlatmaya katkıda bulunabilir; kim bilir belki de gerçeklere ulaşabiliriz. İlim ve fikir bahsinde tam merkezde duran iki kişiyi, Hayrettin Karaman ve Yalçın Akdoğan’ı dikkate almadan bu imkânı yakalamak çok zor. Bu yüzden Akdoğan’ın (Yasin Doğan mahlası ile) önceki gün, Karaman Hoca’nın ise dün Yeni Şafak’taki köşelerinde benim “Siyasal-Sivil İslâm” ekseninde yaptığım yolsuzluk yorumlarına verdikleri karşılıkları hiddet ve şiddet yüküne rağmen, bir sükunet arayışı olarak okuyabiliriz.
Söylediğim şu: Türkiye’de İslamî gelenek birbirine paralel iki ana kulvarda ilerledi. İllegal yöntemleri benimseyen radikal İslâm, hiçbir zaman kitle desteği bulamadığı için konumuzun dışında. İki kulvardan ilkinde, demokratik ve legal araçları benimseyerek iktidarı, dolayısıyla devleti ele geçirmeyi hedefleyen ve kabaca Millî Görüş akımı ile şekillenen siyasal İslâm yer aldı. İkinci kulvarda ise bin yıllık tarikat geleneğini tevarüs ederek siyasetin dışında, dolayısıyla devletin uzağında dindar toplumun hayatî ihtiyaçlarını karşılayan teşkilatlı sivil İslâm geleneği kendi başına yoluna devam etti. Dün Risale-i Nur Hareketi ve bugün Gülen Cemaati, bu sivil geleneğin en başarılı temsilcisi oldular. “Siyasal ve sivil”, toplumun birbiri aleyhine daralan veya genişleyen iki alanıdır. Siyasal İslâm, keskin bir muhalefetle gelişti, iktidarı ele geçirince yumuşadı, sert kabuğu çatladı ve içindeki yumuşak doku iktidar şartlarında yeniden şekillendi. İslâmcılık, cami yaptırmak ve devlet eliyle din eğitimini yaygınlaştırmaktan ibaret soft bir dindarlığa dönüştü. Konjonktürü iyi değerlendiren liderlik sayesinde, siyasal alanda rakipsiz hale geldi. Sonunda karşısında, aynı kaynaktan beslenen sivil İslâm’dan başka rakip kalmadı. İşte tam bu noktada muhalif karakterini kaybeden siyasal İslâm, bu rakibi alt etmek için geçmişte bıraktığı İslâmcı silahları yeniden devreye soktu.
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ!!!
Haber Ara