TIMETURK / Oğuz Eser
Keşmirli Muhammed Afzal Guru’nun Hindistan başkentinde gizlice idam edilmesinden sonra Hindistan zulmü altındaki Keşmir’de 9 Şubat’ta başlayan sokağa çıkma yasağı sürüyor.
2001’de Hindistan Parlamentosu’na bombalı saldırıdan suçlanan Guru, Cumartesi günü asılmıştı. Müslümanların çoğunlukta olduğu Keşmir’de Guru’nun adil bir yargılama olmadan asıldığına inanıyor. Bölgedeki Müslümanlar, başkente gömülen Guru’nun naaşının Keşmir’e iadesini istiyor.
Keşmir’deki Hürriyet Birliği, Cuma günü büyük bir cenaze namazı düzenlenmesi çağrısında bulunmuştu. Bölgede Hindistan zulmünde katledilen sivillerin ve savaşçıların gömülü olduğu Şehitler Mezarlığı’nda Guru’nun gıyabında cenaze namazı kılınacaktı.
Yirmi yıldan beri Pakistan ve Hindistan arasında bölünmüş Keşmir’de muhalifler, bölgenin birleşmesi ya da Pakistan’a ilhak için mücadele ediyor. Hindistan, uluslararası hukuk yükümlülüğü olan halk oylaması isteğini uzun zamandır reddediyor.
Yedi milyon Müslüman için açık hava hapishanesine dönüşen Keşmir’den bir blog yazarı dün şu satırları yazdı:
Keşmir’i düşünmek
7 milyon nüfusun açık hava hapishanesine kapatıldığını düşünün. Her mahallede askeri kampların labirentinde yaşamayı düşünün. Psikolojik travmayı düşünün. Bu travmaya alıştığınızı düşünün.
Düşünün!
Ordu kapılarınızda devriye gezerken evinizde 6 gün geçirdiğinizi düşünün. Bebeğinizin açlıktan ağladığını ve mamanızın bittiğini düşünün. Benim gibi gençlerinizin tutuklanıp işkence görmemek için yer altına kaçtığını düşünün.
Düşünün!
Doktorların “ölüleri” ölü ilan edemediklerini düşünün. Annelerin çocukları vurularak katledildiğinde pencere pervazlarında ağladığını düşünün. Ümitsizliklerini düşünün. Cenaze törenlerine ateş açıldığını ve naaşların kirletildiğini düşünün.
Düşünün!
“Özgürlük” kelimesini söyleyemeyeceğiniz bir “demokrasi” düşünün. Gerçekte bir işgal, bir sömürgeleştirme olan bir demokrasi düşünün. Babanızın alınıp bir daha dönmediğini düşünün. Annenizin içeride sessizce ağladığını düşünün. Her gün içinde ölen çocuğu düşünün.
Düşünün!
Boş zamanlarınızı şehitlerin, tecavüzlerin ve katliamların hikayelerini geçirdiğinizi düşünün. Top sahanızın askeri kamplarla çevrildiğini düşünün. “Kimlik Kartı”nız olmadığı için caddelerde tokatlandığınızı düşünün.
Düşünün!
Barışın tanımının “Sadece 10 ölü, olur böyle” olduğunu düşünün. Normalin “Protestocular ‘kışkırtıcı’ teröristler” olduğunu düşünün.
Burada bir gün yaşadığınızı düşünün.
20 yıldır bunu yaşıyorum. Keşmir’de yaşıyorum.
Keşmir’deki Muhasara’nın 6’ncı günü
“Evlerinden dışarı çıkanlara şiddetle muamele edilecektir(yani vurulacaklar”. Bu açıklama şu an Keşmir’de yaşanıyor. Tüm Keşmir, muhasara altında. Yarınki Cuma namazına izin verilmeyecek. İnternet kilitlendi. Yarın kimse ekmek, süt ya da mama alamayacak.
Yarın Keşmir, dünyanın en büyük Açık Hava Hapishanesi olacak.
Bunu okuyan herkese insanlık adına yalvarıyorum. Keşmir’in unutulmasına izin vermeyin. Onlar da sizin gibi insan. Onların da hayalleri var. Onlar da özgür olmak istiyor.
Lütfen, Facebook’a haberler, resimler yükleyin. #KashmirSiege hashtagıyla Tweet’ler atın. Arkadaşlarınıza anlatın. Mümkünse etkinlikler düzenleyin. Onlar için dua edin.
Benim görevim sizin vicdanınıza bildirmekti, artık gerisi size kalmış. Sessizlik cinayettir. Sessiz mi kalacaksınız?
