Bangladeşli Doç. Shariful İslam'ın, “Rohingya'ya geri dönüş: Dünya Rohingya krizini unuttu mu?” başlıklı analiz yazısında, “Uluslararası toplum, Rohingya Müslümanlarının ülkesine dönebilmesi için Myanmar hükümetine baskı yapmalıdır” diyor.
Doç. İslam'ın, Rohingya Müslümanları ile ilgili dikkat çekici yazısı şöyle:
Ağustos 2017'de Myanmar ordusu, Myanmar'ın Arakan eyaletindeki Rohingya halkına tecavüz, işkence, evleri yakma, öldürme gibi zulümlerde bulundu. Rohingya halkı ölümden kaçmak için Bangladeş'e kaçtı. Rohingya krizi dünyadaki en kötü insani krizlerden biri olarak tanımlandı. Birleşmiş Milletler (BM) krizi etnik şiddetin 'ders kitabı vakası' olarak tanımladı.
Ve Rohingya mültecilerinin çektiği acıları da dikkate alan Bangladeş, onlara insani bir zeminden kapılar açtı. Bangladeş, daha önce (Ağustos 2017'den önce) ülkeye gelen Rohingyalar da dahil olmak üzere 1,1 milyondan fazla Rohingya mültecisine ev sahipliği yapıyor. Özellikle Bangladeş, Rohingyalar'a barınak, yiyecek, ilaç ve diğer tesisleri / hizmetleri uzun süredir sağlıyor. Cox's Bazar'ın yerel halkı da topraklarını, ormanlarını ve diğer kaynaklarını feda eden mültecilere büyük sempati gösterdi. Bangladeş, ormanlar da dahil olmak üzere çok büyük fedakârlıklar yaptı. Başlangıçta ülke 6.500 dönümlük arazide Rohingya kampları kurdu. Zaten üç yıl geçti. Ancak başarılı bir Rohingya ülkesine geri dönüş, mevcut bağlamlar göz önüne alındığında birçoğu için bir rüya gibi görünüyor. Bu yazıda, geri dönüşün neden önemli olduğunu, neden başarısız olduğunu ve bu bağlamda uluslararası toplumun rolünü
göstermeye çalışıyorum.
Neden geri dönüş gerekli?
Birincisi, Rohingyalar, ülkenin sosyo-ekonomik gerçekleri göz önüne alındığında, Bangladeş için fazladan bir yük oluşturuyor. Özellikle, kısıtlı kaynaklara sahip dünyanın en yoğun nüfuslu ülkelerinden biri olan Bangladeş'in önümüzdeki günlerde Rohingyalara gönülden desteğini sürdürmesi ürkütücü bir görev haline geliyor.
İkincisi, Rohingya mültecilerinin Bangladeş ve ötesi için açık güvenlik sonuçları var. Rohingyalı suçluların Cox's Bazar'da yerel halk için ciddi bir endişe haline gelen kanun ve düzen durumunun kötüleşmesine karıştığı bildirildi. Rohingyalara gönülden destek veren yerel halk, Rohingya suçlularının artan suç faaliyetlerinden dolayı endişeli. Rohingya kampında cinayet vakalarının olduğu bildirildi. Ayrıca Jubo Ligi lideri Farooq'un Rohingya suçlusu tarafından öldürülmesinden sonra yerel halk arasında gerginlik yaşandı.
Mültecilerin mülteci kamplarında ne kadar uzun süre kaldıklarının, barışa yönelik bir tehdit olma olasılıklarının o kadar yüksek olduğu ileri sürülmektedir. Bu nedenle, Rohingya'nın ülkesine geri gönderilmesinin uzatılması Bangladeş için sorunlu olacak ve bu da uluslararası toplumun ciddi ilgisini hak ediyor. Bu bağlamda, Rohingyaların başarılı bir şekilde geri dönüşü zorunlu hale geliyor.
Üçüncüsü, Rohingya krizinin bölgesel ve uluslararası güvenlik sonuçları olduğu da ileri sürülebilir. Uluslararası toplum da bu faktörü göz önünde bulundurarak Rohingya krizini çözmek ve Rohingyalara daha iyi ve güvenli bir yaşam sağlamak için önemli adımlar atabilir.
Son olarak, bir insan olarak Rohingyalar, onurlu ve temel insan haklarıyla daha iyi ve güvenli bir yaşamı hak ediyor. Böylece, temel insan haklarının sağlanması uluslararası toplumun ahlaki bir sorumluluğu haline gelir.
Bangladeş-Myanmar, 23 Kasım 2017'de bir geri dönüş anlaşması imzaladı; ancak geri dönüşün başarılı olması konusunda herhangi bir ilerleme kaydedilmedi. 29 Temmuz 2019'da Bangladeş, geri dönüş için doğrulama için 55.000 Rohingyadan oluşan bir liste verdi. Myanmar, ülkelerine geri gönderilmeye başladıkları için yalnızca 3.450 Rohingyayı aldı. Özellikle, Rohingya mültecilerinin Myanmar'a geri gönderilmesi Kasım 2018'de ve diğeri Ağustos 2019'da olmak üzere iki kez başarısız oldu. Bu çerçevede şu sorulabilir: Rohingya mültecilerinin Myanmar'a geri gönderilmesinin başarısızlıklarına hangi faktörler neden oldu? Bu soruyu cevaplamak için aşağıdaki faktörler tanımlanabilir.
Birincisi, Myanmar'da elverişli koşulların / ortamın yokluğu, Rohingyaların başarılı bir şekilde ülkelerine geri gönderilmesinin önündeki en büyük engeldir. Myanmar hükümeti ülkesine geri gönderilmeye karşı ilgisizlik gösterdi. Myanmar hükümetinin geri dönüş sürecinde kesin taahhütler göstermediği de iddia edilebilir. Uluslararası topluma geri dönüşle ilgilendiklerini göstermelerine rağmen, operasyonel politikalar söz konusu olduğunda, Rohingyalar için elverişli koşullar / elverişli ortam oluşturmayarak geri dönüş sürecinde isteksizler. Rohingyalar geri dönerlerse Myanmar ordusunun onları öldüreceğinden korkuyorlar.
İkinci,Uluslararası toplumun Myanmar'daki Rohingya mültecilerini ülkelerine geri göndermedeki başarısızlığı başka bir kritik faktör haline geliyor. Görünüşe göre uluslararası toplum, Rohingya mültecilerine yardım, yiyecek, sağlık hizmetleri, para sağlamadaki rolünü sınırladı ve bazen Rohingya'yı ziyaret etti. Cox's Bazar'da kamp kurdu ve fotoğraflar çekti ve bunları (fotoğrafları) sosyal medyada ve ötesinde paylaştı. Uluslararası toplum, Myanmar'a baskı uygulayarak Rohingyaları anavatanlarına geri gönderme konusundaki kilit sorumluluklarını büyük ölçüde atladı. Bu nedenle, uluslararası toplumun Myanmar'da Rohingyalar arasında güvenlik endişesi yaratan elverişli bir ortam yaratmada tamamen başarısız olduğunu iddia etmek yanlış olmayacaktır. Bu nedenle Rohingyalar, Myanmar'a geri dönmekle ilgilenmiyorlar.
En endişe verici olanı, Rohingya meselesinin uluslararası topluma ilgisini kaybediyor gibi görünmesidir. Cox's Bazar'daki Rohingya kampları için şimdiden kaynak darlığı var. Uluslararası toplum Rohingyaları geri getiremezse, bu Bangladeş için feci bir durum yaratacaktır. Bangladeş'in, daha önce de belirtildiği gibi, sınırlı kaynaklara sahip, dünyada yoğun nüfuslu bir ülke olduğu iyi bilinmektedir. Dolayısıyla ülke, Rohingyalara desteğini sürdüremez. Ayrıca toplumun sosyo-ekonomik gerçekleri göz önüne alındığında, önümüzdeki günlerde Rohingyalar ile yerel halk arasında daha güçlü bir çatışma olasılığı var.
Birleşmiş Milletlerin şimdiye kadar Myanmar'a baskı yapmada ve geri dönüş için elverişli bir ortam yaratmada başarısız olduğu iddia edilebilir. Dar bir şekilde tanımlanmış kişisel çıkarları düşünüldüğünde, Rusya, Çin ve Hindistan, Myanmar hükümetini yürekten desteklemektedir. Çin ve Hindistan birçok konuda farklılıklar taşısalar da Rohingya meselesinde benzer bir duruş sergiliyorlar ve Myanmar hükümetini destekliyorlar. Özellikle, Myanmar, Çin'in Kuşak ve Yol Girişimi projesi için çok önemli bir devlet iken, ülke Hindistan'ın doğu politikasının anahtarıdır. Buna ek olarak, BMMYK, ASEAN, AB, ABD, Japonya da Myanmar hükümetine baskı uygulayamadı.
Üçüncüsü, Rohingyalar'ın geri dönüş sürecinin başarısızlığından mültecilerin / STK'ların ekonomi politkası da sorumludur. Halid Muhiuddin (2019), dış yardımın 'krizi uzattığını' yazıyor. Rohingya mültecileri Bangladeş'teki kamplarda Myanmar'da yaşadıklarından daha iyi bir yaşam sürüyorsa, Myanmar'a geri dönmek için çok az neden görecekleri genel bir kanıdır. Bu nedenle Myanmar'daki Rohingyaların güvenliğini sağlama çabaları, Bangladeş kamplarında onlara rahatlık sağlamaktan daha önemli. Dolayısıyla dış yardım hem STK'lara hem de mültecilere fayda sağlıyor.
Cox's Bazar'daki 34 Rohingya kampında yaklaşık 150 uluslararası ve yerel STK çalışıyor. STK'ların ekonomi politiğinin de Rohingya'nın geri dönüş sürecine büyük bir engel teşkil ettiği iddia ediliyor. Cox's Bazar sakini olan Rafiqul Islam Rafiq, BM kuruluşları da dahil olmak üzere çeşitli STK'ların Rohingyaların ülkelerine geri dönme motivasyonunu düşürdüğünü iddia ediyor. Cox's Bazar, BAPA ve CAB başkanı Fazlul Quader Chowdhury, hem uluslararası hem de yerel STK'ların Rohingyalara buranın [Cox's Bazar] bir zamanlar senin yerin, Arakan Eyaleti'nin bir parçası olduğunu söylediğini iddia ediyor. Cox's Bazar sivil toplum forumu başkanı ANM Helal Uddin, buradan Rohingyaların ayrılırsa (STK'lar) işlerinin durdurulacağını iddia ediyor. Ulusal krizi motive ediyorlar. Hükümet bu STK'ları bulmalı ve onlara karşı önlem almalıdır.
Dördüncü,Bazı yerel halkın ekonomik çıkarları da geri dönüşü engelliyor. Jasim Uddin adında bir sakin, Rohingyalı mültecilerin, Rohingyaların Cox's Bazar'dan ayrılmasını istemeyen otel, restoran, daire sahipleri için büyük bir iş kurduğuna dikkat çekiyor. Vatanseverlikten yoksun olan bu mal sahibi sınıflarının temel faktörünün ekonomik çıkar olduğunu iddia ediyor. Özellikle, Rohingya kampında çalışan STK ofisi SHED (Sağlık Yayım ve Geliştirme Derneği) tarafından bıçak dahil 1000 yerel silah ele geçirildi. Özellikle SHED, bu silahları kullanmak için herhangi bir yasal belge, yani işletme ruhsatı sağlamadı. Böylece, Rohingya krizini uzatmaktan daha fazla kar elde etmek isteyen yerel ve uluslararası STK'ları güçlü bir şekilde izlemek ve hesap verebilirliğini sağlamak önemli hale geliyor.
Beşincisi, Rohingya krizini çözmek için akademisyenlerin ve bilginlerin rolüne eleştirel bir şekilde bakılabilir. Rohingya mülteci krizi, entelektüel çevreden ciddi bir ilgi görmedi. Bangladeşli akademisyenlerin bile bu konuyla ilgili ciddi bilimsel çalışmalar yapmadaki rolü asgari düzeydedir. Akademisyenler krizi çözme sorumluluğundan kaçınamazlar.
Son olarak, uluslararası medya da konuyu uluslararasılaştırmada ve krize ilişkin politika formülasyonlarını etkilemede başarısız oldu. İlk günlerde ana akım küresel medya konuya yeterince ilgi gösterse de, sonraki günlerde krizi tamamen unuttular. Merak ediyorum, gelişmiş dünyada da aynı şey olursa, küresel medyanın tepkisi aynı olur mu?
Sonuç olarak, Bangladeş Rohingya krizini tek başına çözemez. Bangladeş Başbakanı Şeyh Hasina, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu'nda yaptığı konuşmada Rohingya krizinin Myanmar tarafından yaratıldığını ve dolayısıyla krizi Myanmar ile çözmesi gerektiğini söyledi. Bu durumda, Myanmar krizi çözmekle ilgilenmediğinden, Myanmar hükümetine baskı uygulayacak ve başarılı bir şekilde geri dönüşü kolaylaştıracak uluslararası toplumdur. Aslında, büyük güçler de dahil olmak üzere uluslararası toplumun rolü, uluslararası medyanın Rohingya ülkelerine geri dönüşünü teşvik etmek için gerekli hale geliyor. Akademisyenlerin ve bilginlerin rolü de gerekli hale gelir. Sonuç olarak, Rohingya Müslümanlarının ülkelerine dönebilmeleri için uluslararası toplum Myanmar hükümetine baskı yapmalıdır. Dünyanın, Bangladeş'in Rohingya mültecilerine şimdiden çok şey yaptığını hatırlaması gerekiyor. Şimdi, uluslararası toplumun sorumluluğundadır. Değil mi?
(Shariful Islam, Bangladeş Rajshahi Üniversitesi'nde Uluslararası İlişkiler bölümünde yardımcı doçenttir.)
*Bu makalede yer alan görüşler yazarına aittir.
Kaynak: moderndiplomacy.eu
