İnsanlığın başına bela olan Marksist ideolojiye sahip ve dünyanın en uzun süre aktif terörist eylemlerinde bulunan Kolombiya Devrimci Mücadele Güçleri (FARC) yaptıklarından pişman oldu ve halkından özür diledi. Geçtiğimiz nisan ayı başında elinde bulundurduğu son rehineyi serbest bırakarak barış yapılmasının son şartını da yerine getirmişti. 1964 yılından beri kesintisiz 52 yıldır devlet birimleriyle çatışan bu terörist örgüt sonunda devletle anlaşmak için barış masasına oturdu.
Dört yıl süren barış müzakerelerinin sonunda teröristlerin affedilmesi ve meşru yolardan siyaset yapmalarının yolunun açılması için bu ayın başında halk oylamasına gidildi. Referandumda katılım yüzde 37 gibi düşük bir oranda kaldı. Oylamaya katılan halkın yüzde 50,24'ü Kolombiya Cumhurbaşkanı Juan Manuel Santos ile FARC lideri RodrigoLondono Echeverriarasındaki anlaşmayı kabul etmedi.
Devletle örgütün barışmasına aracılık eden ama dünya barışını sağlayamayan Birleşmiş Milletler (BM) başkanı Ban Ki-mun, Küba Devlet Başkanı Raul Castro, İspanya Kralı Juan Carlos ve ABD Dışişleri Bakanı John Kerry de katıldı.Böylece örgütün arkasında kimlerin olduğu da ortaya çıkmış oldu.Törende Beethoven'ın 9. Senfonisi "Neşeye Övgü" çalındı ama halk teröristleri affetmedi.
Her ne kadar Kolombiya halkına hayatı zehir eden dış ülkelerin oyuncağı haline gelen terör örgütü FARC militanlarının işlemiş olduğu katliamlar affedilmemiş olsa da gerek devlet birimleri ve gerekse örgüt yeniden silaha sarılmayacağını açıkça ifade ettiler. "Timoşenko" lakaplıLondono'nın en büyük destekçisi Küba'ya dönerken savaşa son vermeye kararlı olduklarının altını çizdi. Tabii burada arabulucuların ve Cumhurbaşkanın karizmaları çizildi ama yine de barışyolundan vazgeçmeyeceklerini açıklamaları ülke ve bölge için önemli bir gelişme olduğunu belirtmeliyim.
Kalleş PKK ile barış sağlanabilinir mi?
FARC ülkesine ve halkına büyük acılar çektirerek ihanetetti. 260 bin kişiden fazla kişi hayatını kaybetti, Yüz binlerce sivil yaralandı ve 6 milyon kişi de bulunduğu bölgeyi terk etmek zorunda kaldı. Komünistideolojinin devamlı kullandığı “sosyal adaletsizlik”bahane edilerek uyuşturucu kaçakçılığı yapan terör örgütü dış mihrakların oyuncağı haline gelmişti. Bu satırları okurken aklınıza lanetli ve bebek katili PKK terör örgütünün geldiğini biliyorum.
Her iki katil şebekesi de ayni kaynaktan besleniyor. Ayni argümanlar kullanılarak uyuşturucu, kadın, insan kaçakçılığı ve bulundukları devletleri zayıflatmak için hainlik yapıyor. Fakir ve geri kalmış insanları kullanarak kendilerine bir korku imparatorluğu kurdular. Feodal yapıya karşı olduklarını ağızlarına sakız yapanların kendileri bölgenin en büyük karteli oldu. Genç kadınlarköle gibi ele geçirilerek, köy ve kasabalardan kaçırılarak yaşadıkları ahır gibi inlerinde gönüllerini eğlendirmek için kullanıyor.
Müzakere yolunun her zaman açık olmasından yanayım. Her şartta ve her konunun tartışılmasındankorkmamak gerekir. Önemli olan halkın huzurudur. Devletlerin koydukları kanun ve yasalar halkın hayatından ve huzurundan daha önemli değildir. Ancak müzakere edeceğin, oturup konuşacağın kişilerin “adam” olması gerekir. İçinden pazarlıklı ve bu ülkeyi mahvetmek için yemin etmiş teröristler barış konusu konuşulamaz. Ülkemizin başına bela olan ve halkımızı canından bıktıran katil şebekesi PKK ile neyi oturupkonuşacaksın?
Ermeni terör örgütü ASALA'nın devamı olan bu kanlı örgüt ne Kürt, ne Türk halkının ve ne de bölgenin huzur ve refahını düşünmüyor. Aldıkları emir gereği masum halkı katletmek ve devletin gücünü zayıflatmak.Bunların başka bir dertleri yok. Bu örgütün siyasi kanadı ve medyadaki kalemşorlarının ağızlarından düşürmediği “Barış” sözcüğünün manasını kirletmekten başka bir şey yapmıyorlar. Her fırsatta barış diyenlerle masaya oturulduğunda şımarıklık ve terbiyesizlikten başka bir şey sadır olmadı. Sözde mücadele ettikleri halk ve bölgenin kalkınması için tek bir kelime dahi dile getiremeyen bu kişilerle barış görüşmesi yapılamaz.
FARC silah bıraktı PKK hainliğe devem ediyor
FARC ile PKK terör örgütünü her ne kadar temelde katil ve cani olsalar da barış konusunda birbirleriyle kıyas edilemezler. FARC gerçekten halkı ve bölgesi için özveride bulunarak silahı bıraktı. Devletle yapılan görüşmelerde varılan mutabakat kurallarına uyuldu. Müzakere süresi yaklaşık 4 yıl sürdü. Sonunda barış sağlandı ama halk bu teröristleri affetmedi. Devlet affedebilir. Ama halkın iradesine kimse gem vuramaz. Ailesinden bir hiç uğruna onlarca kişi katledilmiş, bir o kadar sakat kalmış insanlardan “cellatlarını affet” talebinde ısrarcı olmak uygun değildir.
Kısa bir zaman öncesine kadar devlet yetkilileri PKK'yı maşa olarak kullanan ülkelerle konuştu. Terörün bitmesini istediler. Devlet teröristlere bir yığın imtiyazlartanıdı. Halkına karşı belki de ilk kez bu denli müşfik davranan devlet PKK'lı teröristlerin bazı aptalca ve cahilce davranışlarını görmemezlikten geldi. Ancak bu cahiller havalara girdi. Güvenlik birimlerini tahrik etmek için ellerinden geleni yaptı.
Siyasi görünümlü ama terör örgütünden farkı olmayan marjinal insanlarda hemen her gün şov yaparak halkı ve devleti tehdit etti. Buna rağmen sabredildi. Daha sonra FETÖ ile ilişkiye geçerek bölgede “çukur” siyaseti uygulamaya başladılar. Kazdıkları çukurların bir çoğu mezarları oldu. Ancak hepimizi dehşete düşürdü. Bu çapulcu teröristler nasıl bu denli güçlü oldu? Fazla geçmeden bu katillere yardım ve yataklık edenlerin içimizdeki şerefsiz, Allahsız ve dinsiz FETÖ'cülarolduklarını anladık. Üniforma giyerek kendi arkadaşını sırtından vurdular.
Üzülerek ifade etmeliyim ki bizdeki ve bölgemizdeki teröristlerle uzak bölgelerinin teröristlerini kıyasladığımda aralarında oldukça fark olduğu görüyorum. Aslında hepsi katil, insanlık düşmanı ama bizdeki PKK, FETÖ, DHKP-C, DAEŞ, Şii Haşdi Şabi ve diğerleri hem katil, hem din hem de halk düşmanı olarak işkence sonucu kurbanlarını öldürüyor. Bu topraklar üzerine onlarca emperyalist devletin gözü olduğundan dolayı terör örgütlerini kendileri gibi tam bir canavar olarak yetiştiriliyor. Kolombiya'daki FARC ile bölgemizdeki terör örgütleri arasındaki fark oldukça büyüktür. En azından verdiği sözü tutuyor. Bölgemizdekilere ise hiçbir zaman güven olmaz. Yemek ikram ederken içine zehir koyabilecek alçak birer mahluk olduklarını belirtmeliyim.
Gönül isterki ülkemizde ve bölgemizde barış hakim olsun. İnsanlar birbirinin farklılığı bir zenginlik olarak kabul etsin. Ama yakın gelecekte böyle güzel bir tabloyu göremeyeceğiz. PKK ve onun yandaşları gittikçe karmaşık bir hal almaya başladı. Sözde Marksist olan bu uyuşturucu kaçakçılarının en büyük destekçisi ABDve Batılı ülkeler olduğunu unutmamalıyız. Emir aldıklarıülke ve odaklar gittikçe artıyor. Kandırdıkları militanlarını bir hiç uğruna ve Batılı emperyalistlerin çıkarınaöldürtmekten çekinmiyorlar. Böylesi aşağılık ve satılmışörgütlerle oturup neyi ve hangi barışı konuşacaksın?
Hasbelkader ülkemizdeki teröristler silahlarını bıraksave yaptıklarından pişman olmuş olsa onları affeder miydiniz?
Yorum Yap