Bebeklikten çıkan ve çocuklar yaşları ilerledikçe çok değişik psikolojiye bürünmektedirler.
Çocuklar sürekli bir gelişim halindedirler. Meraklarını gidermek, öğrenmek, deneyimlemek için doğal bir güdüyle dünyaya gelirler. Yeryüzü onların oyun alanıdır. Kuralları olmayan, deneyimleyerek, gözlemleyerek oynadıkları bir oyundur yaşam.
Aile ile başlayıp çevre ile genişleyen alanda kurallar belirmeye başlar zamanla. Oyunun tadı kaçar ama çocuk sonunda kabullenir kuralların varlığını. Delmeye çalışır, kendi kurallarını koymaya, oyunu yönetmeye çalışır ama hep engellenir.
Dış dünya ile tanışmadan önce her dediği yapılan, istekleri koşulsuzca yerine getirilen çocuk sosyalleştikçe bocalar, ebeveyninin yüzündeki tedirgin artar. Dur, yapma, etme, koşma, vurma, kırma sözcükleri çoğalmaya, ceza kavramı belirginleşmeye başlar.
3 - 4 yaşına kadar çocuklar kurallara uyma konusunda aile içinde edindiklerini yansıtırlar. Aşırı korumacı ailelerde büyüyen ve hata yapma şansı bulamayan, önündeki engeller kaldırıldığı, düştüğünde hemen kaldırıldığı için ebeveynine bağımlı olan çocuklar isteklerinin yerine getirilmemesine bir anlam veremezler. Sinir krizine girme nedenleri daha önce tatmadıkları engellenme durumudur.
Çocukların hatalarıyla karşı karşıya kalmaları, ailelerinden yoğun itiraz görmeleri ve sürekli alışkanlık haline getirdikleri ve asla sınırlanmaya tutum ve davranışlarına ket vurulmasıyla sinirlerini kontrol altına almakta güçlük çekmektedirler. Ki çocuklar kendilerini sözlü olarak yoğun ifade edemediklerinden sinirlenerek bunu yansıtmaya da çalışmaktadırlar
