Günümüzde ebeveynler çocuklarının davranışlarını kontrol etmekte zorluklarla karşılaşıyorlar.
Peki bunun evet ya da hayır yöntünden sınırı nedir?
Aileler genelde aşırı koruyucu, izin verici, ilgisiz, otoriter-baskıcı, demokratik tutum, olmak üzere bu tutumlardan birisini uyguluyor. Anne ve babalar tutarlı ve güvenli bir aile ortamı için, ailedeki herkesin nedenini bildiği kurallar ve sınırlar koymalıdır. Sınırlar; çocukların dünyayı ve insan ilişkilerini tanımalarını, yapmaları gerekeni kavramalarını ve kendi alanlarını keşfetmelerini sağlar.Anne-babaların en büyük sorumlulukları, çocuklarını kendilerine yeten bireyler olarak yetiştirmektir.
Bunu sağlamak için çocuklara doğru örnek olmak, onları uygun sınır ve kurallarla korumak, desteklemek, güven vermek gerekir.
Çocuk isteklerini elde edebilmek için bir iç disipline sahip olmalıdır. Her isteği hemen yerine getirilen çocuklar hayatta pek çok zorlukla karşılaşırlar. Her şeye kolaylıkla sahip olabildiklerinden isteklerinin peşinde koşmayı ve zorluklarla baş edebilmeyi öğrenemezler. Dolayısıyla da sahip oldukları şeylerin değerini genellikle bilemezler.
Sınırların ölçüsü elinizde
Aşırı hoşgörülü aile; çocuklarının bakımlarıyla, ihtiyaçlarıyla yüksek düzeyde ilgilenir, sıcak davranır, kural ve sınır koymaz, çocuklarının her istediğini yapma eğilimindedir. Bu aileler onları sevgi ve şefkate boğar, aşırı şımartır. "Sen bir tanesin, istersen her şeyi yapabilirsin!" diyerek çocuğun benliğini keşfetme yolculuğunda yanlış bir benlik algısına ve ego kabarmasına sebep olur.
Anne babalar çocuklarına belli bir davranış kalıbı sınırı koyarak onları motive edebilirler.
Şu an için uygulanan önlem, öneri, telkin ve sınırlamalar ileriki süreçte çocuğun davranış kalıplarını da oturtacağı için bu sınırın çok iyi ayarlanması da gerekiyor
