Ahmet Taşgetiren: Uludere bitmez
Star Gazetesi yazarı Ahmet Taşgetiren, bugünkü yazısında, Uludere Katliamı'nı değerlendirdi...
12 Yıl Önce Güncellendi
2014-01-09 03:30:57
Ahmet Taşgetiren, "Uludere bitmez" başlıklı yazısında, verilen kararın aileleri çok üzdüğünü, olayın emrini veren kişiler arasındaki iletişimi ele alırken, hükümetin de bu konudaki tavrını masaya yatırdı.
İşte Taşgetiren'in o yazısı:
Askeri savcılık kararını verdi: Takipsizlik.
“Hata” kabul ediliyor.
Ama hata “kaçınılmazlık”la nitelenip, oradan takipsizliğe gidiliyor.
Karara varan değerlendirmede “Hata”nın oluşum seyri çok net görülüyor. Karar zirveden, yani Genelkurmay Başkanı’ndan çıkıyor. Org. Özel “Vurun” emrini, MGK toplantısından çıkarak, önüne gelen haritaya bakarak veriyor. Belli harita okuması alttan gelen bilgiler istikametinde yapılmış. İşin içine bir de Hantepe, Gediktepe, Dağlıca ve Aktütün’de “Çoban zannedilme hata”ları girip, ortaya “şehitler” çıkınca, bu defa da “Kaçakçıları terörist zannetme hatası” 34 canın paramparça olarak can vermesine mal olan bombardımanı getiriyor. Genelkurmay Başkanı, MGK ortamında sıcağı sıcağına Cumhurbaşkanı’na, Başbakan’a haber verdi mi, bu bilinmiyor.
Takipsizlik kimsenin içini durultacak bir karar değil.
Bu kararla ne Genelkurmay Başkanı’nın içi durulur, ne de Cumhurbaşkanı veya Başbakan’ın.
Orada, içine kor düşen anne-baba-kardeşlerin yüreğinin durulması ne kelime, kezzapla yanma hissine sürüklenecekleri muhakkak.
Tabii, işin yargı adına da, üst üste binen bir “Güdüm” boyutu var. İster paralel yapı ile bağlantıdan, ister siyasi otorite etkisinden, ister askeri - devleti koruma refleksinden, ister başka bir bürokratik oligarşi oluşumundan kaynaklansın, Türkiye’nin yargı sorunu, çok net dikiş patlamaları halinde arzı endam ediyor.
Uludere bitmez.
Tabii ki bu dava AİHM’e gidecek.
“Kaçınılmaz hata” savunması, Hükümetin savunması içine girer mi? Girse bile orada kabul görür mü? Ardından Türkiye’ye yüklü bir tazminat cezası gelir mi? Sonra yeniden yargılanma yolu açılır mı? Hepsi mümkün.
“Devlet özür dilesin” gibi teklifler geliyor.
Aslında bu karar bile, devletin o özür psikolojisini yansıtıyor. Ama “özür” tatmin eder mi? Özür annelerin yüreğindeki yangını söndürür mü? Zor mu, imkansız mı?
Ben şöyle düşünüyorum:
Belki de Devlet - Hükümet, olayın facia niteliği ortaya çıktığından itibaren belki de “Panik” diye nitelenebilecek bir atmosferin içine sürüklenmiştir.
O günden bu güne, bu işin içinden nasıl çıkılacağı paniğinin devam ettiği söylenebilir.
Ben bu paniğe, Cumhurbaşkanı ve Başbakan seviyesinde derin bir üzüntünün de eşlik ettiğine inanırım. Başbakan’ın eşi Emine Hanımefendi, Uludere gidip, annelerle buluştu, gözyaşlarını paylaştı. Keşke Cumhurbaşkanı, Başbakan seviyesinde ziyaretler de olsaydı, diye düşünmüşümdür ben hep. O noktada da yaraların açık kaldığı söylenebilir.
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ!!!
Haber Ara