'İran işgalde, aydınlar masal okumada'

KENAN ALPAY'IN YAZISI

Suriye’deki Esed/Baas karşıtı muhalif cephenin etkili unsurlarından, Halep merkezli Liva et-Tevhid grubunun lideri Abdulkadir Salih bir hava saldırısı sonucu şehid oldu. Pek çok kez yaralanmış, başına ödül konulmuş ama direnişin en önünde sözüyle, silahıyla, azimli ve mütevazı mücadelesiyle ismi gibi salih bir örneklik sergilemiş güzel bir insan daha katledildi. Güler yüzlü bir cesaret ve kahramanlık timsali olarak tanınıp bilindi. Allahu Teala’dan kendisi için rahmet ve mağfiret diliyorum.

30 ayı aşan zamanda Suriye’ye ilişkin maalesef şöyle çarpık bir durum yerleşti ön plana: Türkiye kamuoyu da pek çok ülke gibi Esed/Baas rejimi tarafından katledilen insanları, işkence edilen veya evi barkı başına yıkılıp mülteci konumuna sürüklenen insanları maalesef istatistik unsuru olarak algılamaya başladı. Lakin insanların acılarını, insanlığın kaybını istatistikle, rakamlarla, tablolarla algılamaya temayül etmek ve razı olmak insanlığın belki de en ölümcül kaybıdır.

Tahran’ın Moskovalaşması

Güya adına “soğuk savaş” denen dönemde dahi SSCB emperyalist siyasetiyle ardı ardına işgallere girişiyordu. Ama her bir işgali için sosyalist aydın ve çevreler/örgütler hümanist ve de anti-emperyalist gerekçeler bulma yarışına giriyorlardı.

Çekoslovakya işgali de Afganistan işgali de bu çirkin gerekçe uydurma yarışıyla geçti. Sosyalist aydınlar, sosyalizmin ilkelerine değil Moskova’nın stratejik hesaplarına göre konuşlanmakta inat ettikçe hızla çürüdü hatta kokuştu. Bir başkent olarak Moskova, SSCB’yi inşa ettiği iddia edilen sosyalist tüm değerlerden daha fazlasını temsil ettikçe, aydınlar da bu merkeze bağlı kaldıkça Moskova emir ve talimat alınan, bütün insani değerlere ve gerçeklere rağmen fanatikçe savunulan sapkın bir kıble işlevi görüyordu.

Bu dönemdeyse sol-sosyalist hareketlerin sapkın siyaset biçimlerine ebelik yapan Moskova’nın kimi İslami çevre ve aydınlardaki karşılığı Tahran olarak tezahür ediyor. 32 aydır Suriye’de Esed/Baas rejimi eliyle işlenen yıkım ve katliamlarda hem Moskova’nın hem de sol-sosyalist aydınların oynadığı rolden hepimiz haberdarız. Fakat bu yıkım ve katliamlarda Tahran, Rehber Hamaney’in emriyle Lübnan Hizbullahı ve diğer bölgelerden gelen Şii savaşçılar niçin ciddi bir tartışma konusu yapılamıyor?

Suriye halkını katleden, Suriye’yi cehenneme çeviren İran ve Hizbullah savaşçıları konusunda İslamcı aydınlar neden ve ne zamana kadar suskun kalacaklar? Daha geçen gün Suheyb Ali Mahmut adında bir Hizbullah komutanı daha Şam’da İslamcı muhalifler tarafından öldürüldü. Binlerce savaşçıyla Hizbullah Suriye halkının üzerine zalim bir karabasan gibi çökmüş, ülkeyi kan gölüne çevirmekte ne kadar kararlı olduğunu gösteriyor. “Biz olmasaydık Esed rejimi iki saatte çökerdi” gibi beyanatlarla her ne kadar güç gösterisi yapıp sık sık gözdağı veriyorlarsa da aslında ne büyük bir zulmü icra ettiklerini itiraf ediyorlar.

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ

'İran işgalde, aydınlar masal okumada'

“Yakışır haspaya” misali İran ve Hizbullah’ın Esed/Baas rejimiyle birlikte Suriye halkına karşı gerçekleştirdiği katliamlar en zalimce söylemlerle hala “Filistin ve Kudüs’ün özgürleşmesi masalı” eşliğinde anlatılıyor.