Zaman yazarı Erdoğan'a yüklendi: Talihsizlik!

Zaman Gazetesi yazarı Mahmut Nedim Hazar, öğrenci evleri tartışmasıondan yola çıkarak Başbakan Erdoğan'a yüklendi. İşte o yazı...

İşin özü

Nefretin ödüllendirildiği nadir dönemlerden birinden oldukça ağır şekilde geçtiğimiz için, her şeyi birbirine karıştırıp, gündelik ve kısır tartışmalarla toplumsal enerjimizi bitiriyoruz sadece.

Başbakan’ın dış seyahat öncesi muhalefetin (partinin değil toplumsal) önüne bırakıp gittiği mesele bana rahmetli Özal’ı hatırlattı. Enteresan bir taktiği vardı rahmetlinin, uzun yurtdışı seyahatleri öncesi, toplumun sinir uçlarına dokunan bir meseleyi ortaya atar, o dönene kadar biz birbirimizi yerdik. Geri dönünce de ‘bir dakika öyle değil böyle demek istedim’ diyerek işine bakardı.

Siyasal iktidarın topluma dair taşıdığı endişelerin olması normal. Bu endişelere dair siyaset üretmesi, bunu seçim öncesinde açıkça ilan etmesi ve buna yönelik politika ve çözüm üretmesidir sağlıklı ve normal olan.

Menfi tavır ve hep şikâyet üzerine bir yere varılmayacağı da aşikâr.

Olduğuna inanılan olumsuz tablo için çözüm üretmek ayrı, huzursuzluk üzerinden belli bir kitleyi bir arada tutma çabası ayrı değerlendirilmeli kanaatimce.

Aslında -bu tür- sıkıntıların neredeyse tamamı aynı odakta toplanıyor. Ve hemen -bu tür- her tartışmada yanından geçip gidiyoruz. Daha önce TV dizileri meselesinde de, dershane tartışmasında da bu odağın yanından geçip gittik. Elbette meseleye hakkını vererek dokunanlar, parmak basanlar oldu.

Medeniyetler menfilik üzerine inşa edilemez maalesef. Olumsuzluklara odaklanarak en fazla günü kurtarabilirsiniz, oysa büyük perspektif pozitif olanla ilgilenir. Yıkım değil yapımla uğraşır. İnşa işi soğukkanlılık ve sağduyu gerektirir. Öfke, geçer akçe yapılarak bir yere varılmaz. Hele hele öfkeden nemalanmayı bir tarza dönüştürmek risklidir. Zira, yenilgi burada başlar.

Gezi Parkı meselesinde de benzer tartışmalar yaşanmıştı, ancak işin özüne inip tahlil yapıp, çözüm üretmek yerine suyun üzerindekilerle meşgul olmak daha cazip geldiği için rasyonel bir perspektif ve kalıcı bir çözüm ile katma değer üretilemedi ne yazık ki.

İktidarın mevcut tabloda hoşlanmadığı kareler olabilir. Zaten bu rahatsız olduğu hususları çözmek için ruhsat almıştır ve çözüm üretmek yerine şikâyete sarılmasının mantığı olamaz. Tıpkı dershane meselesinde olduğu gibi, çözümün bu kurumları kapatmak değil eğitim sistemini iyileştirmek olduğu apaçık ortadayken, gereksiz gerilimlerle vakit kaybetmek talihsizlikten başka bir şey değildir."