'Rallici kız' Adıyaman'da

Bu gezinin hikayesi üç sene önce başladı. İstanbul'da doğup büyümüş, memleketi Nallıhan'da Oymaağaç köyünde yazları da olsa köy hayatını görmüş bir şehirli olarak, doğuya karşı içimde sebebini bilmediğim bir merak vardı yıllardır: Hatta öyle bir merak ve sevgi ki kayak kaymaya gittiğim Erzurum'dan ben burda yaşamak istiyorum diye ağlamış ve dönmek istememiştim 14 yaşındayken. 2010 yılı sona ererken maneviyattan ve ahlaki değerlerden uzak bazı insanların saygısızlıkları sebebiyle bir 'tükenmişlik sendromu' yaşarken, İstanbul'dan kaçmak ve uzaklaşmak istedim. Doğu beni çağırıyordu. Bir bir bölgeli arkadaşlarımı aradım, 'köyde yaşlı bir teyzeniz var mı? Yalnız yaşayan, yanında kalabileceğim? Yardım da ederim hem.' dedim. Aralarında çok ünlü isimlerin de olduğu bu arkadaşlardan hiç biri beni ciddiye almasa da eşi ve iki çocuğuyla paylaştığı düzgün yaşamıyla örnek bir sporcu olan ve değer verdiğim boks hocam, Ramazan Hoca beni anladı ve doğuyu tanıma sevdamı mutlulukla karşıladı. Tanıyamadan bir kör kurşuna kaybettiği rahmetli babasının çok değerli kardeşi, halasını aradı ve 1927 doğumlu olan tek başına, Adıyaman'ın Gürgenli (kürtçe ismiyle Peşwal) köyünde yaşayan Sultan Hala beni misafir etmeyi kabul etti.

Adıyaman'dan aracımla Kahta'ya doğru yaklaştığımda meraklı ve heyecanlıydım. Kahta'dan sonra yol tarifiyle köyü zorlanmadan buldum ve Sultan Hala'yı aradım. Köyün girişindeyim demek isterken, beni anlamadığını ve telefonda sadece kürtçe konuşabildiğini fark ettiğim an aslında, batıdan gözükmeyen bir çok gerçekle de yüzleştiğim andı. Sultan Hala'nın elini öptüğümde, o alnımdan öpüp, bana yüreğini açtığında ise yeni bir sayfa açıldı hayatımda. Huzur buldum bu küçük evde, bu köyde bu yürekli insanın yanında. Televizyonu bile 'günah' diye evine sokmayan, neredeyse aldığı nefesi bile besmeleyle alan bu teyze, yaşadığı acılara, kaybettiği canlarına, geçen yılların sağlığından aldıklarına rağmen dimdik ayaktaydı, ve gözlerinin içinden huzur saçarak bakıyordu bana.
Aradan 3 yıl geçti ve biz bir aile olduk Sultan Hala'yla. Bu 3 yılda ben Bilgi Üniversite'sinde kürtçe ders veren değerli hocam Ronayi Önen'i niyetimin bir insanı anlamakla başlayıp, kürtçeyi gerçekten öğrenmek istediğime uzun uğraşlar sonunda inandırdım, ve derslere başladık. İstanbul'da uzaktan seyrettiğim sorunların derin sebeplerini, bazı insanların yaralarının neden bu kadar deşilip, öfkelerinin neden bu kadar kolay kullanılabildiğini daha yakından anladım ikinci bir evim olan bu güzel köy sayesinde. Ben sporcu halimle, gençliğime rağmen hastalandığımda yalnız kalınca zorlanırken, 90'a yaklaşan yaşına rağmen dimdik duran, sırtı eğilse de gözleri hiç eğilmeyen bu güzel insanın soyu tükenmeye yakın geleneklerine ve manevi gücüne hayran kaldım. İşte bütün bunlar için, kalbini bana açtığın için ' Xwedê te razî be' Sultan Hala. (Allah senden razı olsun)

Gürgenli/Peşwal köyü Nemrut Dağı'na 15-20 km uzaklıkta, Adıyaman'a ise 80 km'de sevimli bir köy.

Elde bulaşık yıkamak, dökme suyla banyo yapmak, doğala dönüş.

Biberlerin, dutların kurutulma, cevizlerin toplanma zamanı.

Nemrut'taki heykeller, güneşİn doğuşu ve batışı turistleri çekiyor.

Burca Çetinkaya-Türkiye

'Rallici kız' Adıyaman'da

Pistlerin şampiyonu, yazarımız Burcu Çetinkaya İstanbul'dan kaçmak isteyince rotasını Kahta'ya bağlı Gürgenli Köyü'ne çevirdi.