Depremden 23 yıl sonra Gümrü

Hasmik’in evindeyim. 1988’de Gümrü depreminde kaybettiği annesiyle ilgili çekim yapmak için kapısını çaldım. Kapıyı açıp beni içeri davet ettiğinde, daha yer göstermeden Van’daki depremden dolayı ne kadar üzüntü duyduğunu dillendirdi. Deprem haberini almıştım ama sonrasında haberin detaylarını takip etme şansım olmamıştı, neler olduğunu tam olarak bilmiyordum. Bu yüzden, Hasmik’in yüzüne vuran telaşını, 24 yıl önce yaşadığı o büyük travmaya bağlamıştım. Hasmik, Van’daki depremle ortaklaştırdığı acısını paylaşıyordu benimle. Ben ise depremle ilgili detayları Hasmik’ten aldıkça iyice kötü oluyordum.

Bu yazının konusu, nadiren ortaklaştırabildiğimiz duygularımızdan çok, depremle birlikte ‘dün’ ve ‘bugün’ olarak ikiye ayrılan hayatlarla ilgili. Mağduru için etkileri dünü, bugünü ve yarını kapsayan, izleyen için ise sadece dün olan hikâyeler.

Evet, deprem, doğası itibarı ile zamanı ve mekânı ortadan ikiye bölen bir unsur. Tıpkı 7 Aralık 1988’de Ermenistan’ın Spitak bölgesinde meydana gelen 7,2 büyüklüğündeki Gümrü depremi gibi. Bu depremi yaşamış olan Ermenistanlılar, zamanı ‘Gümrü depreminden önce’ ve ‘Gümrü depreminden sonra’ olarak tanımlıyorlar. Sohbet koyulaştığında, insanlar hikâyelerini sizinle paylaşırken zamanı ikiye bölüyorlar: Depremden önce ve sonra.

Haberin devamını AGOS'tan okumak için tıklayınız.

Depremden 23 yıl sonra Gümrü

7 Aralık 1988’de Ermenistan’ın Spitak bölgesinde meydana gelen 7,2 büyüklüğündeki Gümrü depreminin üzerinden 23 yıl geçti. Fotoğraf sanatçısı Erhan Arık ve Margarita Harutyan, Gümrü’de bugünkü yaşamı görüntüledi.