Nutkum tutulmuştu. Telefondaki sese bir an ne diyeceğimi bilemedim. Daha sonra dudaklarımdan ayet dökülüverdi. “İnna lillahi ve inna ileyhi raciun”... Birkaç defa tekrarladım. O'ndan geldik, O'na döneceğiz.
Abdülkadir Ağabey vefat etmişti.
Her ölüm haberi insanı hüzne boğar. Hele bu, bir tanıdığınız, kıymetli, güzel bir insan ise...Abdülkadir Kibar Ağabeyin vefat haberini aldığımda uykum kaçtı ve saatlerce yatakta kıvrandım. O anda ne kadar hatıra varsa zihnime üşüştü, bir film şeridi gibi gözlerimin önüne geldi ve bir türlü gitmek bilmedi.
Sena Ajans, bir işyerinden ziyade sanki sohbet eviydi
Sanırım onu en son Fatih Camii'nin yanında görmüştüm. Selamlaşıp kısa da olsa sohbet etmiştik. Her zamanki gibi mütebessimdi. Peki, Abdülkadir Ağabey'i nasıl tanımıştım?
Liseyi bitirdikten birkaç yıl sonraydı, iş arıyordum. Bir arkadaşım, beni alıp Cağaloğlu'na, Abdülkadir Ağabey'in yanına götürdü. Abdülkadir Ağabey o zamanlar, bir iş hanının ikinci katında Sena Ajans adlı bir matbaayı işletiyordu, ortağı Mehmet Eskibağ ile birlikte.
Kendisiyle tanıştık ve 1996 yılının ortalarında Sena Ajans'ta işe başladım. Uzun boyu, gür sakalı, heybetli görünümüyle bende müthiş bir etki uyandırmıştı Abdülkadir Ağabey. Sanırım kafamdaki Müslüman tipolojisi o olmalıydı. Hoş sohbet biriydi. Daima mütebessimdi. Ağır bir insandı ve oldukça sevecendi. Çok sakin olmasının benim gözümde ayrı bir yeri vardı. Telaşsız biriydi.
Sena Ajans, bir işyerinden ziyade sanki sohbet eviydi. O yıllarda Abdülkadir Ağabeyin yanına çok sayıda misafir gelirdi. Hatırlayabildiğim kadarıyla, yazar Dücane Cündioğlu, kitapçı Musa Ağabey, Mazlumder eski başkanlarından avukat Şadi Çarsancaklı, Abdüsselam Sesli ve daha birçok insan Abdülkadir Ağabeyi ziyaret ederdi. Bu ziyaretlerde siyasi, aktüel ve İslami meseleler konuşulur ve tartışılırdı. Tabi biz de nasibimizce bu sohbetlerden faydalanırdık.
Hiçbir zaman hırs yapmadı ve zerre kadar dünyaya değer vermedi
Abdülkadir Ağabey, Fatih'te oturan bir Üsküdarlı idi. Birlikte çalışırken, bazı zamanlar beraber Üsküdar'a geçerdik. Haftada bir veya iki gün sohbet için Üsküdar'a gelip giderdi. Muhterem babası, Üsküdar'da, bizim sokakta oturuyordu. Bu nedenle Abdülkadir Ağabey Üsküdar'la bağını koparamamıştı. Babasını ziyarete geldiğinde veya sohbet için Üsküdar'a geçtiğinde de zaman zaman kendisiyle görüşüp selamlaşırdık.
İşyerinde, zaman zaman anılarını da dinlemişimdir Abdülkadir Ağabeyin. Paşakapısı Cezaevi önünde komünistler tarafından nasıl kıstırıldığını ve canını nasıl kurtardığını kendine has üslupla anlatırdı ve bizi müthiş heyecanlandırırdı.
Namazını her daim kılan, ihlaslı bir Müslümandı Abdülkadir Ağabey. Zaman zaman Burhan KavuncuAğabeyin yanına uğrar, selam verip sohbet ederdi. Güzel insanlarla birlikteliğini her zaman sürdürdü. Ben dâhil birçok insanda emeği vardır kendisinin. Hiçbir zaman hırs yapmadı ve zerre kadar dünyaya değer vermedi.
Abdülkadir Ağabey, 1980 sonrası kendisine daha güzel bir sayfa açarak mütevazı bir şekilde yaşamayı birçok şeye tercih etti. Ailesine, arkadaşlarına, inancına ve davasına sadık bir yaşam sürdürdü ve o şekilde Hakk'a yürüdü. Allah mekânını cennet etsin.
Güle güle mütebessim insan
Kötü haber tez ulaşır derler, gerçekten de öyle... O kötü haberi Ahmedi Aliceoğlu kardeşim verdi telefonda. İki gün önce (Pazar günü), Abdülkadir Ağabeyin hastanede yoğun bakımda yattığını söyledi. Ziyaretçi kabul etmediklerini ekledi. Ziyaretçi kabul etseler bile, yüreğim o heybetli muhteşem insanı oralarda görmeye dayanamazdı.
O sevecen insanı, vefat etmeden önce, sağlıklı haliyle bir kez daha görmek isterdim. Mütebessim çehresine bakmak ve en meşhur sözü olan “hayırlısı olsun Yaşar” deyişindeki o gür sesi işitmek isterdim.
Şair Cemal Süreya, “Her ölüm erken ölümdür” der. Sanırım bu söz, herhalde en fazla Abdülkadir Ağabey için söylenilebilecek bir söz. Rabbim onu cennetine koysun.
Güle güle mütebessim insan.
Güle güle davasına sadık insan.
Seni her zaman, gür sakalın, heybetli görünümün ve mütebessim çehrenle hatırlayacağım.
Yaşar Yeşil DünyaBizim'e yazdı
