Gerçek muhattabımız kim?

Vahdettin İnce'nin değerlendirmesi :

Allah Kur’an-ı Kerim’de insanın meleklerden ve cinlerden üstünlüğünün bir kanıtı olarak varlıklara isim koyma becerisini gösterir. İsim kelimesi “sumuw” kökünden gelir ve yücelik anlamına gelir. Bir bakıma varlıklara isim koymak onlara yücelik kazandırmak demektir. Hayatın her alanında isimlerin ne denli rol oynadığı herkesin malumudur. Bu yüzden Peygamberimiz de çocuklara güzel ve anlamlı isimler konulmasına büyük önem vermiştir.

Rivayet odur ki Hz. Ali, ilk çocuğu dünyaya geldiğinde adını “Harb” (savaş) koymak ister. Peygamberimiz “Hasan” (İyi, güzel) olsun der. Sonra Hz. Ali’nin ikinci oğlu dünyaya gelir ve tekrar “Harb” adını vermek ister, peygamberimiz tekrar olmaz der ve “Hüseyin” (iyicik, güzelcik) olsun der. Mesajı alan İmam Ali üçüncü ve doğumundan hemen sonra ölen oğlunun adını “Muhsin” (iyilik eden, güzellik saçan) koyar.

İsimle müsemma arasında ilginç bir bağ vardır. Bu yüzden peygamberimiz cahiliye döneminde konulan köpek, çekirge, böcek anlamına gelen isimlerin konulmasını yasaklamış, olanları da değiştirmiştir. Tıpkı lat, uzza, hubel gibi putların kulu anlamına gelen isimleri değiştirdiği gibi.

İsimlerin taşıdıkları anlamların bu isimleri alanların karakterlerine sinen bir etkisinin olduğunu anlatmak istemiştir bu tavrıyla peygamberimiz. Modern bilim de ismin müsemma üzerinde psikolojik etkisinin olduğunu kabul eder.

Siyer kitaplarında anlatıldığına göre Hudeybiye antlaşması arefesinde kureyşliler görüşmelerde bulunmak üzere Sa’b (Zor) adlı birini kendilerini temsilen gönderirler. Peygamberimiz onun geldiğini duyunca rahatsız olur. Nitekim görüşmeler zor geçer ve bu zor adamla anlaşma sağlanamaz. Müslümanlar bekleyişlerini sürdürürler. Kureyşliler Mekke’ye hac maksadıyla girmeye kararlı görünen Müslümanları ikna etmek için bu sefer Suheyl (kolaycık) adlı birini elçi olarak gönderirler. Peygamberimiz onun adını duyunca anlaşmamız kolay olacak der.Yazının devamını okumak için tıklayın