Sivil din eğitim ve öğretimi

Hayrettin Karaman'ın Sivil din eğitimi üzerine yazdığı bir değerlendirme:

"Din eğitimi sivil topluma bırakılsın, devlet bu işe karışmasın, aksi halde ideolojiye alet ve istismar ediliyor" şeklindeki şikayet ve talebin önemli gerekçesi, "din eğitim ve öğretiminin sıhhatli, amacına uygun, dindarların ihtiyaçlarına cevap verecek mahiyette olmasının gerekliliği"dir.

Çok detaya dalmadan sivil din eğitim ve öğretiminin geçmişine bir bakalım:

Fıkıh (din) alimleri başta, "imamlık, müezzinlik, iftâ, din eğitim ve öğretimi...nin" birer ibadet olduğunu, bu işlerin Allah rızası için yapılması gerektiğini ve ücret almanın caiz olmadığını açıkladılar. Cihad, din eğitimi, cami hizmetleri, devlet memurluğu gibi işleri yürütenlerin geçimleri devlet tarafından sağlanıyordu; bu sebeple kendilerini din eğitimine adamış kimseler geçim derdi çekmiyorlar, öğrencilerinden de ücret almıyorlardı. Devletin maliyesi değişip gider kalemlerinden din eğitimi hizmetini yürütenlerin geçimliği kesilince eğitimciler ihtiyaç içine düştüler, maişet temini için başka işlerle meşgul oldular, din eğitimi ve cami hizmetleri aksadı. Bu durumu gören din alimleri "zaruret sebebiyle" bu hizmetlerden ücret almanın caiz olduğu hükmünü benimsediler. Bundan sonra ibadet sayılan hizmetleri yürütenlerin ücretleri ya devlet, ya bazı devletliler ve zenginler, ya vakıflar veya hizmeti alan şahıslar (öğrenciler, cami cemaati...) tarafından ödenir oldu.

Eğer bu şekilde yürütülen din eğitim ve öğretimine "sivil" deniyorsa ve bu eğitime siyaset, ideoloji, menfaat, mensubiyet taassubu... karışmadığı sanılıyorsa önemli bir yanılgı söz konusudur. Bu ödemeleri yapan her kim ve kimseler ise onların maddi veya manevi menfaat ve tercihleri daima devreye girmiş ve eğitimi etkilemiştir.

Konuya açıklık getirecek bir fıkrayı anlatmanın tam zamanıdır: Yazının devamını okumak için tıklayın

Sivil din eğitim ve öğretimi

Adına sivil denilen din eğitim ve öğretimini yetmiş iki fırka kendine göre yapacak ve yaptıracak ise burada 'din eğitimine bir müdahalenin olmadığını, sahih, sağlam ve amaca uygun' olduğunu söylemek tutarsızdır.