Afganistan’daki yenilgileri Suriye’de tekrarlanacak

Betül Akyüz / TIMETURK

Es Samerai yazısına şöyle başladı: ‘Afganistan’ın işgalinde Sovyetler Birliği’nin oynadığı saldırgan rol ile Rus hükümetinin Suriye’de oynadığı suçlu rol arasındaki fark pek de fazla değil. İşte yeni Stalinler, hayatta hakkından fazlasını istemeyen bir halka karşı zorbalık yolunu seçen bir rejime yıkıcı bir savaş sürdürmede yardım ederek hayalarını tamamen kaybetmektedir. Onların açık düşmanlıklarının en son delili, soykırım yapan rejime savaş helikopterlerini ulaştırmada ısrar etmesidir. Yeni bir anlaşma gereği bu helikpterlerin gönderilmesi ya da eskilerin bakımının yapılması arasında da bir fark yoktur. Neticede iki durum da uçakların ateş gücü kanlı bastırmanın şiddetini artıracak.

Bu zalimler barışçıl protestocuların önünde ‘kendini savunma’ meşru hakkı için gerekli olan şeyleri elde etmeye çalışmaktan başka bir yol bırakmadı. Bu da on binlerce asker ve subayı, yönetimin ordusundan ayrılıp Özgür Ordu’ya katılmaya itti. Artık Özgür Ordu ismini tırnak içinde vermek gereksizdir. Zira rejimin askeri güçlerinden on binlercesinin, emniyet ve istihbarat teşkilatlarının, çocuk katili Şebbiha’nın başkentte iktidar sistemini dayatmak için yayılmasına ve hepsinin birden bastırma ve işgal güçleri haline dönüşmesine karşın Özgür Ordu tugayları, varlığını Şam’ın merkezinde ve kasabalarında dayatmıştır.’

Mezhep savaşı değil

Rejimin aldığı felaket kararlarla soğukkanlılığını iyice kaybettiğini ifade eden Es Samerai buna mukabil halkın oldukça basit kaynak ve olanaklarıyla tugaylar kurmada başarılı olduğuna işaret etti.

Yazar, çocukların öldürülmesinden kadınların tecavüze uğramasına, halkın katledilmesinde çivi ve fosfor bombaları kullanılmasından rejimin Şam’ın ortasındaki dini ve sivil merkezleri hedef almasına çatışmanın seyrini etkileyen önemli faktörleri de sıraladıktan sonra Amerika’nın Suriye’nin bir iç savaşa sürüklenmesinden yana ortaya koyduğu endişesine şu şekilde cevap verdi: ‘Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri birden çok kere rejimin uyguladığı şiddetin durdurulması için ne yapılması gerektiğinden bahsetti. Aynı şekilde kendisi, Amerikalılar ve Kofi Annan ülkenin, daha sonra sınırlarını aşması muhtemel bir iç savaşa sürüklenilmesinden yana duydukları endişeyi ortaya koydular.

Bu noktada şu soruyu sormak gerekir: ‘Bu, devletin otoritesinin Suriye halkının büyük çoğunluğunun yayıldığı bölgelere karşı açtığı bir savaş değil midir? İnsaflı tek cevap ise ‘evet bu, sınırları tek bir taraf tarafından belirlenen bir savaştır.’

Bu hususta bir genelleme yapmanın, mezhep savaşı olduğunu savunmanın işi felakete sürükleyeceğini ve uzun yıllar çözülemeyecek sorunlara yol açacağını vurgulayan yazar, bunun halkın tümü tarafından diktatöre karşı başlatılan bir ayaklanma olduğunu belirtti. Son olarak ise halk tarafından gösterilen büyük fedakarlıklar ve rejim tarafından aşırı güç kullanılması karşısında Uluslararası Toplum’un Suriye halkına yardım etmesinin zorunlu olduğunu ifade ederek Arapların nesiller, tarih ve Allahu Teala’nın karşısında sorumlu olacağını dile getirdi.