'Muhammed için üzgün, Tunus için sevinçliyiz'

TUNUS’un Sidi Bouzid kentinde 17 Aralık 2010’da belediye zabıtalarının tezgâhını almasına ve polisten yediği dayağa isyan edip kendini yakınca Arap Baharı’nı başlatan Tunuslu Muhammed Bouazizi’nin (27) kızkardeşi Leila Bouazizi, Hürriyet’e konuştu.

Mazlumder’in davetlisi olarak annesi Mannoubia Bouazizi’yle birlikte İstanbul’a gelen Leila, kardeşinin 17 gün hastanede kaldıktan sonra hayatını kaybettiğini hatırlatarak, “Bizim hayatımız değişmedi ama Tunus çok değişti” dedi. Bir tekstil şirketinde kalite kontrol teknisyeni olarak çalışan Leila Bouzazi, konuşmasına bir rüyayla başlayarak, şunları söyledi: “Muhammed hep rüyalarımızda. Annem çok görüyor, hep beyazlar içinde. İşlemeli, el yazmalı büyük bir Kuran-ı Kerim açıyor. İçinden nur yükseliyor. Kızkardeşim Basma da geçenlerde Muhammed’i rüyasında görmüş. ‘Libya’daydım merak etmeyin, şimdi Suriye’ye gidiyorum. Sırada Suriye var’ demiş. İnşallah Suriye’de de halk zafere ulaşacak.

Hep gülümserdi

Muhammed çok basit bir insandı. Güler yüzlüydü. Yaptığı işi seviyordu. Babamız öldüğünde 3 yaşındaydı. Annem amcamla evlendirildi. Anneme hep, ‘Bu ailenin babası benim’ derdi. Evimizi o geçindiriyordu. Lise diplomasını alana kadar hem çalıştı hem okudu. Ancak bu şekilde geçinemiyorduk. Bu yüzden okulu yarım bıraktı, bizim için çalışmaya başladı. Kendisini yaktığı gün belediye tezgâhını toplamıştı. O gün kardeşimin arkadaşlarından telefon geldi. Hepimiz şoke olduk. Çok hayat doluydu. Böyle bir eylemi kimse düşünemezdi. Ama belediye yetkililerinin kendisini o şekilde rencide edip dövmesi bardağı taşıran son damla oldu.”

Halk ailemizi seviyor

“Muhammed kendisini ailesine adamıştı. Kardeşim kendini yakınca hastanede kaldı. O zamanki Devlet Başkanı Zeynel Abidin Bin Ali eve ziyarete geldi. Annemi saraya davet etti. Daha sonrasında ülkeyi terk etti. Kardeşimin ölümünden sonraki süreç çok zordu. Rejimi değiştirmek çok zor oldu.

Sokakta bizi çok seviyorlar. Artık herkes ailemizi tanıyor. Sadece Tunus’ta değil Ama şimdi, aynı zamanda devrime karşı olanlar, bize karşı olan insanlar da var. Korumamız yok. Sıradan bir yaşamımız var. Devletin bütün şehitlere verdiği standart para 20 bin dinar. Sadece onu aldık, şehit parası. Muhammed’in ölümüyle bizim hayatımızda maddi durumumuzda bir değişiklik olmadı, ama bütün Tunus için birşeyler fark etti. Tunus için seviniyoruz.”