İskender Pala'dan Yunus Emre romanı

İskender Pala, "Babil'de Ölüm İstanbul'da Aşk", "Katre-i Matem" ve "Şah&Sultan"ın ardından bu kez de Yunus Emre'nin romanını yazdı. Şiirleri gönülden gönüle dolup dilden dile dolaşan Yunus Emre, bu kez "OD"un ana kahramanı olarak karşımıza çıkıyor. 10 Ekim'de Kapı Yayınları arasında çıkacak olan romanda, 13. yüzyılda bir diriliş sesi olarak ortaya çıkan Yunus'un hamlıktan saflığa geçişi okunuyor.

Roman, Molla Kasım ile başlıyor. Yunus Emre'nin şiirlerinde karşılaştığımız Molla Kasım, Yunus'la birlikte kendisini de zamanın terazisinde tartıyor. "OD", 13. yüzyılın karmaşasında Anadolu'yu sabır, aşk ve inanç mayasıyla kuranların da hikâyesi bir bakıma. Gönül erleri, aşkla yoğrulurken Anadolu'yu da yoğuruyorlar. Hacı Bektaş Veli, Mevlânâ, Yunus Emre, Barak Baba, Temür Alp Ata, Satı Nine, Tapduk Emre... Dahası, Hasan Sabbah'ın adamları, Moğollar, Haçlılar, Dervişler, Abdallar... İnsan insana, zaman zamana, ses sese, aşk aşka, kılıç kılıca karşı.

Bazen ayrı, bazen bir. Anadolu varlığı elmas bir mücevher haline gelinceye değin süren çalkantı, döne dolana Yunus'u var ediyor. Romanda Yunus Emre'nin Yunus Emre olmasında Hacı Bektaş ve Mevlânâ'nın yankılarını da buluyoruz. Yunus Emre'nin Sitare, diğer ismiyle Elif'e duyduğu aşk da önemli bir yer tutuyor romanda. Yunus, Sitare'sini erken yaşta yitirir. Ebedi aşk, ilahi aşkın eşiği Sitare'nin gözleri, elleri ve sesindedir. Oradan şiire gidecektir Yunus Emre. Dağlar ile taşlar ile çağırmanın sırrına erecektir. Yunus, romanda çok sevdiği oğlunu da kaybeder. Yazar, Yunus'un acısıyla zamanın ve coğrafyanın acısını birleştiriyor "OD"da.

Haçlı istilacıları, Moğol askerleri, hırsızlar, uğursuzlar, Alamut fedaileri Anadolu'yu bir mezar soyguncusu gibi deşer dururken, alttan alta gönlün ve aşkın saati büyük insanlık düşüncesine doğru çalışmakta, zemberekler gerilmekte, güneş büyük doğuşuna hazırlanmaktadır. Anadolu bozkırlaşırken mana erlerinin sayısı artmaktadır.

Zulüm ve acı kol gezerken aşk ve şiir yeşermektedir. İskender Pala, Yunus adında garip bir kişinin hikâyesini anlatırken, o garip, yalın ve sıradan hikâyenin, geleceğin kuruluşunda oynadığı kritik rolü de işaretlemiş oluyor. Yunus ile birlikte sadece bir büyük şiir gelmez, büyük bir insanlık fikri de gelir. "Ben gelmedim kavga için..." diyen şair, sadece kendi gönlünü kurmaz, gelecekteki insanlığın da gönlünü kurabilecek şiirler yazar.