Belgede, "Bu 'geçmişe dönüş' hareketi, Davutoğlu'nun Saraybosna konuşmasında apaçık belliydi. Türkler, bu eğilimi daima problemler çıkaran can sıkıcı yerel aktörlere de hissettiriyor. Başarılarına ve göreceli güçlerine rağmen Türkler, bölgesel liderlerle (Balkanlar'da Avrupa Birliği, Kafkaslar'da ve Karadeniz'de Rusya, Ortadoğu'da Mısır, Suudi Arabistan ve hatta İran) gerçekten rekabet edemez. Aksiyona dahil olmak isteyen Türkler, ezilen ya da baskı gören bir grup bularak, (mesela bir Siladjcic, Mish'al ya da Ahmedinejad) 'hile' yapmak zorundalar" iddiaları yer alıyor.
Türkiye'nin yeni dış politikasının, kendileri için "karışık bir çanta" olduğunu vurgulayan Jeffrey, şu ifadeleri kullanmış: "Bölgesel ağır sorunları omuzlamak ABD'nin istenen hedefidir, ancak bu beraberinde kesin bir kontrol kaybını da getiriyor. Afganistan, Pakistan, Irak ve NATO gibi bizim için azami derecede önemli konular ele alındığında Türkiye çok önemli ve kritik bir müttefik. (Bununla birlikte Türkiye'nin Füze Savunma sistemi konusundaki lider rolü hiç kolay olmayacak). İncirlik ve Habur sınır kapısı ile Irak ve Afganistan operasyonlarında Türk hava sahasını kullanmak bizim için zaruri."
James Jeffrey, İsrail – Türkiye ilişkilerinin ciddiyetini koruduğunu belirterek, "Eğer Türkler, kendilerinin de istediği gibi Suriye'yi İran'dan uzak tutmaya çalışırlarsa ve protokollerde gerçek başarıya ulaşırlarsa bu hepimizin yararına. Ancak, İran konusu farklı bir hikaye. Türkiye'nin İran'la ilişkileri, diğer ülkelerle olan tarihi ilişkilerinden biraz daha karışık. Bazı iç siyasi kaygılar Türkiye'yi yanlış yöne yönlendiriyor" ifadelerini kullanmış.
