Hürriyetlerin beşiği Avrupa'da hemen her gün İslam düşmanı siyasi partiler hem kuvvetleniyor hem de meşruiyete bürünüyor. Hitler'i, Mussolini'yi, Stalin'i ve Franco'yu dünyaya 'hediye' eden Avrupa, ırkçılığın her geçen gün daha fazla hoş görüldüğü bir kıtaya dönüşüyor. Almanya Başbakanı Angela Merkel'in 'çokkültürlülüğün tamamen başarısız' olduğunu ilan etmesinin ardından alarm zilleri çalmaya başladı. Gün geçmiyor ki, Avrupa'nın şu ya da bu ülkesinden ırkçı partilerin yeni mevziler kazandığı haberleri gelmesin ya da merkez sağ ve solda bulunan 'akil insanların' Müslümanlar aleyhine sözler sarf ettiğine şahit olunmasın. Nazi geçmişi dolayısıyla ırkçılıkla mücadelede bir dönem emsal teşkil etmiş Almanya'da hem merkez sağ hem de merkez sol İslam karşıtlığında anlaşıyor, İslamofobik beyanlarda yarışıyor. Sosyal demokrasinin örnek ülkesi İsveç'te İslamofobik parti, ülke tarihinde ilk defa Meclis'e 20 vekil gönderiyor. Fransa 5 milyonluk nüfus içinde sadece 2 bin kadının kullandığı burka için yasak çıkarırken aynı şeyi Belçika 30 Müslüman kadın için yapıyor. İsviçre ülkede minareli sadece 4 cami olmasına rağmen referandumla minareleri yasaklıyor. Türkiye'nin üyeliğine karşı çıkmak ise Avrupa'daki İslamofobik partilerin 'azami müştereği'...
Almanya Merkez Bankası eski yönetim kurulu üyesi Thilo Sarrazin, yazdığı kitapta Müslümanların ortalama Alman zekâsını düşürdüğünü savunuyor. Tartışma yüzyıl öncesinde olduğu gibi yine "genlere" odaklanıyor. Sarrazin, istifa etmesine etti ama kitabı birkaç hafta en çok satanlar listesinin zirvesinde kaldı. Daha da vahimi, Almanların yüzde 89'u Sarrazin'in görüşlerini "ikna edici" buluyor, yüzde 20'si Sarrazin parti kursa oy vereceğini söylüyor. "Kur'an yasaklanmalı" diyen Geert Wilders, yakın zamana kadar dünyanın en hürriyetçi ülkesi olarak bilinen Hollanda'da hükümete dışarıdan destek veriyor.
hiç olmayacak diye düşünülen oluyor ve sosyal demokrasinin örnek ülkesi İsveç'te İslamofobik parti, ülke tarihinde ilk defa meclise 20 milletvekili gönderiyor. Fransa, 5 milyonluk nüfus içinde sadece 2.000 kadının kullandığı burka için yasak çıkarırken aynı şeyi Belçika, 30 Müslüman kadın için yapıyor. İsviçre, ülkede minareli sadece 4 cami olmasına rağmen minareleri yasaklama referandumu yapıyor ve ırkçılar kazanıyor.
Vahim gelişmeler birbirini takip ediyor. Aşırı sağa oy kaybetmek istemeyen merkez sağ partiler, ırkçı partilerin söylemlerini kullanmaya başlıyorlar ve ırkçılık hızla meşruiyet zeminini genişletiyor. İsveç'te keskin bir nişancı göçmenlerin peşine düşüyor, polis "tek başınıza sokağa çıkmayın" ikazı yapmak mecburiyetinde kalıyor. Newsweek, Fransa Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy'yi "aşırı sağın yeni lideri" olarak kapağına taşıyor.
Avrupa'da ırkçı partilerin asgari müştereği olan anti-semitizm yerini İslamofobi'ye bırakıyor. Neo-ırkçılar, Yahudileri çok sevdiklerini her fırsatta ifade ediyorlar, hatta bazıları anti-semitik açıklamalar yapanlarla ilgili derhal işlem başlatıyor. Artık ırkçı partilerin hedefinde İslam var. Geçtiğimiz haftalarda Avusturya'da yapılan "ırkçı partiler zirvesi"nde olduğu gibi İslamofobik partilerin bir diğer "azami müştereği" Türkiye'nin üyeliğine karşı çıkmak. Türkiye'nin muhtemel üyelik tarihi ile ilgili hiç kimse tarih vermeye yanaşmazken İslamofobik partiler, Ankara'nın kulübe girişi için bütün Avrupa'da referandum yapılması için mücadele başlattı. İnsanlık tarihinin en büyük zulümlerinden birine daha 65 yıl önce maruz kalan bazı Yahudi liderlerin İslamofobik faaliyetlere destek verdiği gözleniyor. Amerikalı Haham Nachum Shifren, mesela, İngiltere'de ırkçı partilerin mitinglerine katılarak Avrupa'nın İslamlaşma tehlikesine dikkat çekiyor.
Şu an İngiltere, Fransa, Almanya, İtalya, Avusturya, Belçika, Bulgaristan, Danimarka, Macaristan, Letonya, Norveç, Slovakya, İsveç, İsviçre ve Hollanda'da son derece faal ırkçı partiler var. Bu partiler Belçika, Hollanda, Avusturya, Fransa, Bulgaristan, Slovakya, Macaristan, İsveç ve Danimarka örneklerinde olduğu gibi mecliste temsil ediliyor ve siyaset aleminin vazgeçilmez aktörleri olma yolunda hızla mesafe kat ediyor. Bu partiler şu an Danimarka ve Hollanda'da olduğu gibi hükümetlere dışarıdan destek veriyorlar ve özellikle Müslümanlar ve göçle ilgili kararlar aldırıyorlar.
"İslamofobi geçici mi, kalıcı mı?" tartışması önemli. Bazıları ekonomik kriz yüzünden halkın yabancı olan her şeyden korktuğunu ve sürü psikolojisi ile ırkçı partilere kaydığını savunurken, bazı gelişmeler İslamofobi'nin kalıcı olabileceğini gösteriyor. 11 Eylül saldırılarının ardından İspanya ve Londra'daki terör eylemlerinin İslamofobik tavırların artmasında etkisini kabul etmekle birlikte faşizm, Nazizm, Stalinizm tecrübelerini yaşamış Avrupa'nın İslamofobi ile mücadelede ciddi kararlar almaması durumunda Müslümanların endişeleri artacak gibi görünüyor.
IRKÇILAR ARTIK İSLAM KARŞITLIĞINDA BİRLEŞİYOR
Daha önce 'Ben Türklerin de başbakanıyım.' çıkışı ile uyum politikaların mimarı olarak CDU'yu şehirli ve modern bir partiye dönüştürmek için mücadele veren Angela Merkel, birden 'Almanya'da çok kültürlülüğe yer yok.' demeye başladı. Seehofer, daha da ileri giderek Almanya'nın farklı kültürlerden göç almayacağını açıkladı. Seehofer'in farklı kültürlerden kastettiği elbette ki Türk ve Arap kültürleriydi. Almanya'da İslam ve Türk karşıtı söylemlerin kabul görmesinde basının ayrı bir yeri var. Springer grubuna bağlı Bild ve Die Welt ile muhafazakâr Frankfurter Allgemeine Zeitung, Türk ve İslam karşıtı görüşlerin en rahat yer bulduğu yayınları oluşturuyor. Buna ek olarak haftalık Focus dergisi ile özellikle Alman Birinci Televizyon Kanalı ARD'de yayınlanan programlar toplumdaki İslam karşıtlığının daha rahat ifade edilmesini sağlıyor. Merkez basın ile CDU ve SPD gibi kitle partileri şimdilik toplumun her kesiminde az veya çok yaygın olan İslam karşıtlığını sayfalarına taşıyarak veya siyasi söyleme dönüştürerek yeni bir partinin başarısını engellemek istiyorlar. Bunu başarıp başaramayacaklarını önümüzdeki yıl yapılacak olan eyalet seçimleri gösterecek.
HOLLANDA: En özgürlükçü ülkeden en İslamofobik olana yolculuk
Hollanda, bütün dünyada özgürlük alanını en geniş tanımlayan ülkelerden biri olarak tanınıyordu. Ancak iki siyasi cinayet, ülkenin omurgasını kökten değiştirdi. 2002'de bir hayvan hakları savunucusu tarafından öldürülen Pim Fortuyn ile 2004'te Fas asıllı Hollandalı tarafından katledilen Theo Van Gogh cinayetleri, bir anda karşımıza dünyanın en İslamofobik ülkelerinden birini çıkardı. İki cinayet, bir ülkeyi değiştirmişti. Fortuyn'in hemen ardından yazdığı Fitne kitabıyla gündeme gelen Geert Wilders, şu ana kadar İslam'a en ağır hakaretleri eden Avrupalı siyasetçi oldu. Türkiye'nin AB üyeliği konusunda partisi ile anlaşamadığı için 2004'te Liberal Parti'den ayrılan Wilders, Özgürlük Partisi'ni kurdu. 2006'da girdiği ilk seçimlerde 150 sandalyeli Hollanda Meclisi'nde 9 koltuk kazanan Wilders, hem kendi ülkesinde hem de Avrupa'da siyaset yapan sağ ve ırkçı partileri derinden etkilemeye başladı. İslam ve Müslümanlara hakaret etmenin Avrupa siyasetinin mühim damarlarından birisi haline gelmesi, Wilders yüzünden oldu. "İslamofobi'nin evrensel elçisi" olan Wilders, Müslümanlara hakaret etmesi için ABD ve Avrupa'nın muhtelif ırkçı partilerden aldığı davetleri değerlendirerek "mesajını" evrensel hale getirmeye çalışıyor. 11 Eylül'de, 11 Eylül saldırılarının 9. yıldönümünde New York'a davet edilen Wilders, "New York'un 'yeni Mekke' olmasına müsaade etmeyin." çağrısı yaptı. "Hollanda ekonomik krizle boğuşurken, Wilders'in bu konuda söyleyeceği bir şey yok. Bakın göreceksiniz genel seçimlerde çuvallayacak." diyen uzmanlar, 9 Haziran'da yapılan seçimlerde mahcup oldu. Wilders, 24 milletvekilini Meclis'e sokarak bütün dünyayı şoke etti. Şok dalgaları burada durmadı. Hollanda'da 10 Ekim'de göreve başlayan Liberal-Hıristiyan Demokrat koalisyona Wilders dışarıdan destek vererek çok kilit bir konuma geldi. İslamofobi'yi ve Müslümanlara hakareti Avrupa'da sıradanlaştıran Wilders, Kur'an'ı Hitler'in Kavgam kitabına benzeterek yasaklanmasını istiyor. "Hepimiz İsrail'iz." diyen Wilders'ın İsrail'e karşı hürmette kusur etmemesi neo-ırkçılığın ana damarının İslamofobi olduğunu teyit ediyor.
BELÇİKA: 30 kadın için burka kanunu
Irkçı partilerin özellikle Flaman bölgesinde kuvvetli olduğu Belçika, bu yıl burka yasağını gündeme alan ilk Avrupalı ülke unvanıyla gündeme geldi. Yarım milyon Müslüman'ın yaşadığı ülkede burka kullanan sadece 30 kadın için kanun çıkarmak isteyen Belçika Meclisi, ilk oylamasında hedefine ulaştı. 134 evet oyuna karşı tek bir hayır oyu çıkmadı. Ancak Meclis'ten geçen tasarı Senato'dan henüz geçemediği için Belçika "Avrupa'da burkayı yasaklayan ilk ülke olma şerefi"ni Fransa'ya kaptırdı. Tasarının Senato'da onaylanmamasının sebebi muhalefetten değil, Belçika'da bir türlü hükümetin kurulamamasından kaynaklanıyor.
Belçika'da siyasi partiler Fransızca ve Flamanca konuşan toplumların etrafında kümeleniyor. Örneğin Fransızca konuşan sosyalistler (PS) ve Flamanca konuşan sosyalistler (Spa) farklı iki partide örgütleniyor. Aşırı sağ ve ırkçı partilerde de aynı çizgiyi görüyoruz. Ülke siyasetinde ağırlığı teşkil eden Flaman tarafında aşırı sağ ve milliyetçiler üç partinin çatısı altında toplanıyor. Bunlardan en uçtaki Flaman Menfaati (Vlaams Belang-VB) partisi İslam ve yabancı karşıtlığı yapmasıyla meşhur. Liderliğini Bruno Valkeniers'in yaptığı VB düzenli olarak İtalya, Fransa, Almanya, Avusturya ve Hollanda gibi ülkelerde faal olan ırkçı partilerle bir araya gelerek İslam karşıtı politikalar belirliyor. Cami karşıtı eylemlerin başını Belçika'da bu parti çekiyor. VB'ın seçim başarılarına rağmen ne federal, ne bölge ne de mahalli idareler seviyesinde herhangi bir resmi koltuk işgal edememesi farklı hedefleri olan aşırı sağ partileri gündeme getirdi. Toplumda mevcut yabancı karşıtlığının meclisteki temsiline önce VB çizgisindeki De Decker'in Listesi (LDD) isimli parti ortak oldu. Flaman Liberaller'den (VLD) kopan Yeni Flaman İttifakı (N-VA) da çok kısa zamanda büyüdü ve son 2010 genel seçimlerinde ülkenin en büyük siyasi partisi olma başarısını yakaladı. N-VA'yı ırkçı parti olarak isimlendirmek mümkün değil, ancak mezkur parti Belçika'nın Flaman ve Valon bölgesi olarak ayrılmasını savunduğu için açıkça ayrımcılık yapıyor. VB ve LDD kadar radikal söylemleri olmayan N-VA sağ hatta göçmenler politikası temel alındığında aşırı sağ olarak değerlendirilebilir. Ancak N-VA'yı diğer partilerden ayıran özelliği, keskin söylemlerden kaçınması ve göçmenlere kendi çatısı altında seçilebilecek sıradan yer vermesi. Son federal seçimlerde Türk asıllı bir milletvekili bile çıkardılar. Ülke siyasetinin diğer ayağı olan Fransızca konuşulan bölgelerde VB'nin karşılığı durumunda olan Milli Cephe (FN) partisi var.
Kaynak : Zaman
