Uluslararası Eğitim alanında binlerce gencin tanışıp kaynaşmasını, eğitimleri için yaşadıkları sıkıntıların giderilmesini sağlayan ve gerçekleştirdiği etkinliklerle Türkiye'nin adını bir öğreti haline getiren Bâb-ı Âlem Uluslararası Öğrenci Derneği'ne, unutulmaz desteğinden dolayı Malawili Furkan'dan bir mektup geldi. Furkan, Bâb-ı Alem çalışanları duygulandıran mektupta Burssuz ve parasız eğitim için geldiği İstanbul'da elinden tutanlara teşekkür ediyordu.
İşte o mektup:
BİR ŞÜKRAN VE MİNNETTARLIK OYU
Bu mektubu, Bâb-ı Âlem’in bana sağladığı harika desteğe, en içten şükranlarımı sunmak için yazıyorum.
Adım Franco Furkan ve Malavi’liyim. Malavi’den eğitim alma arzusuyla kendi başıma Türkiye’ye geldim. Buraya burssuz olarak geldim. Buraya geldim ve çeşitli üniversitelerde burslu olarak okuyan Malavili arkadaşlarımla kaldım.
Nereden başlayacağımı bilmezken arkadaşlarım beni yabancı öğrencilere yardımcı olan Bâb-ı Âlem’le tanıştırdı. O zaman bir Hıristiyan olarak asla hoş karşılanmayacağımı ve diğer Müslüman arkadaşlarım gibi yardım görmeyeceğimi düşünmüştüm. Ama şaşırtıcı bir şekilde Bâb-ı Âlem yönetimi ve personeli beni çok güzel karşıladı ve diğer öğrencilere nasıl yardım ediyorsa bana da aynı şekilde yardımcı olmaya başladı. Bu nazik harekete şaşırmıştım ve gerçekten kendimi evimde gibi hissetmeye başladım. Sonra İslam beni din olarak kucakladı ve bu harika bir histi.
Bâb-ı Âlem’in desteğiyle üniversitelere başvurdum ve Allah’ın lütfuyla Kilis Üniversitesi’ne kabul edildim. Üniversite ihtiyaçlarımı karşılamak için hiç param yoktu. Ne yapacağımı bilmiyordum. Vizem geçmişti ve bu daha çok problem doğacağının işaretiydi. Bu aynı zamanda, bu ülkede kalmak için gerekli evrakı bulunmayan bir öğrenciye yardım yapan derneğin adı için de tehlikeli ve riskliydi. Bulunduğum durum beni korkutuyordu ve bu durumdan kurtulamayacağımı düşünüyordum. Günler tam bir kâbustu. Hergün yardım istememe rağmen Bâb-ı Âlem’deki insanlar asla benden sıkılmadılar ve yorulmadılar. Bâb-ı Âlem bana yardımcı olma riskini aldı. Dernek benim annem ve babam oldu. Ben Bâb-ı Âlem’in evlatlık çocuğu oldum. Suriye’ye giderek öğrenci vizesi almam için bana dernek tarafından yardım edildi. Turistik vizemin tarihi geçtiği için ödenmesi gereken 814 liralık ağır bir cezayı da (çok teşekkür ederim) benim adıma ödediler.
En sonunda, gereken her şeyi yerine getirdikten sonra eğitimime başladım. Üniversitedeki ve şehirdeki ilk siyahi Afrikalı öğrenci ben oldum. Bu harika bir deneyim. Tüm gözler benim üzerimde ve nereye gitsem insanların dikkatini üzerime çekiyorum. Araçlardaki insanlar, motosikletlerdekiler sadece bana bakmak için duruyorlar. Bazen çok olsa da bunun için insanları suçlamıyorum. Sadece, televizyonun dışında hiç siyah insan görmemişler. Şu an dilimi geliştirmek için çok çalışıyorum ve aynı zamanda çalışmalarımda da iyi gidiyorum. Mustafa Altıncı Pansiyonu’nda kalıyorum ve burası ders çalışmak isteyen biri için harika bir yer.
Tekrar ifade etmeliyim ki bu mektubu bana gösterdikleri inanılmaz destek için Bâb-ı Âlem’deki herkese en derin şükranlarımı sunmak için yazdım. Şimdi kişisel gelişimim ve dünyadaki gelişmemiş ülkelerden biri olan ülkemin gelişmesi anlamına gelen rüyalarımı gerçekleştirmek için çabalıyorum. Duam şu ki lütfen beni burada bırakmayın. Bana destek olmaya devam edin çünkü sizsiz hayat çok zor olacak. Sizin diğerlerine yardım etmeniz gibi Allah da size yardım etsin.
Oğlunuz,
Franco Furcan Chemula
