Türkiye uzaklarda bir köprü
İngiliz Financial Times gazetesinin 25 Ağustos 2010 tarihli internet sayfasında, Josef Joffe imzasıyla yayınlanan yorumda şunlara yer verildi:
16 Yıl Önce Güncellendi
2010-08-27 11:45:00
Bir başka mesele de jeopolitik konum. Bu sorun, Türkiye'nin "Batı ile Doğu arasında köprü" görevi gördüğü iddiasıyla sık sık gölgeleniyor. Türkiye üye olursa AB, diğer tüm üyelerden fazla nüfusa sahip, dünyanın en tehlikeli bölgesi Orta Doğu ile komşu bir ülkeye kollarını açmış olacak.
AB henüz sürekli genişlemenin yol açacağı düşünülen "Roma İmparatorluğu sendromu"nu yaşamadı. AB, altı üyelik temel kadrosundan İngiltere, İskandinavya ve Avusturya gibi ülkelere genişlediğinde sakin, huzurlu ve barışsever toplumları kabul etmiş oldu. Kademeli genişleme ne Birlik içinde ne de diğer ülkelerle soruna yol açtı.
Ancak Türkiye farklı bir kategoriye giriyor. Her geçen gün güçlenen İslami yönünden bahsetmeye gerek bile yok. Ülke içinde demokrasi daha test edilmedi. Recep Tayyip Erdoğan'ın hükümeti, demokratik olarak nitelense de dar görüşlü rakibi generallerin işini bitirmek için yine bağnazca yollara başvuruyor. Ancak kullanılan yöntemler sonucu kötü etkiliyor. Dolayısıyla askerden temizlenmiş bir yönetim İsveç'e de benzemeyecek.
Hükümet ayrıca önceki laik yönetimlerin de yaptığı gibi, kendi Kürt vatandaşlarına karşı acımasız bir savaş yürütüyor. Bu durum, iç huzuru artırmadığı gibi hukuka duyulan saygıyı da azaltıyor.
Bu, Avrupa'nın hazmedebileceğinden çok fazla. Ankara'nın Kürtlere karşı politikasıyla karşılaştırıldığında İspanya'nın ayrılıkçı Basklarla mücadelesi devede kulak kalıyor.
Dış politikadaki "Erdoğanizm"e gelirsek...Türkiye geçmişte Batı'yı kızdıracak girişimlerde bulunmamış, Suriye ile savaşın eşiğinde bir ülkeydi. Bugünün Şam ve Tahran ile formalite evlilikleri yapan Ankarası ise Doğu'ya gittikçe daha çok yaklaşıyor.
Bu yeni strateji, Avrupa'nın Türkiye'yi kabul etmesi için, "beni kabul et ya da etme" der gibi, kışkırtıcı bir politika olarak görülmemeli. Bu politika yeni bir hedefe işaret ediyor. Mısır'ın neredeyse oyun dışı kaldığı, Suudi Arabistan'ın ise İran korkusundan titrediği Sünni-Arap dünyasında liderlik kapanın elinde kalacak.
Irak, Amerikan denetimi sonrası bölünürse Türkler Kürtlerin yaşadığı kuzey bölgesini güvence altına almak isteyecektir. Bu da bir taşla iki kuş vurulması demek: Bir sürü petrol ve Türkiye Kürtlerinin sığınaklarını yok etmek. Türklerin hedefleri uzun vadede, aynı jeopolitik ödülün -Arabistan'a karşı üstünlük- peşindeki İran'la çakışacaktır.
Durum böyleyken AB neden ciddi sorunlara yol açabilecek bir ülkeyi kabul etsin. AB gibi huzurlu ve içe dönük bir topluluk, sınırları içinde ve dışında zorla düzen uygulayacak bir imparatorluk değil, istikrara dayalı bir birliktir.
AB, İspanya, Portekiz, Çek Cumhuriyeti ve Bulgaristan'da sükunet sağlamış olabilir. Ama bunlar Avrupa'da riskli girişimlerde gözü olmayan yorgun ülkeler. Brüksel'in sağladığı refah düzeyi ve kurallara göre yaşamaktan mutlu olan ülkeler. Öte yandan Türkiye, tabiri caizse "çok uzaklarda bir köprü."
Türklere Avrupa'nın sunabileceği tüm ticaret ve yatırım imkânlarını sonuna kadar tanıyalım. Avrupa'yı ana limanları olarak görene dek onlara bir yer açalım. Ama şimdi değil; en azından bir nesil sonrasına kadar değil. Bir de şu açıdan bakın. 11 milyon nüfuslu küçük Yunanistan 1981'de üye olduğunda Avrupa için hazır değildi. Hâlâ da değil. Türkiye'nin nüfusu ise 72 milyon.
byegm
SON VİDEO HABER
Haber Ara