Otizm spektrum bozukluğunun (OSB) temel semptomları için ilaç tedavileri şu anda mevcut değil ancak, araştırmacılar, bir sorunun peşinden gitti: "Önceden OSB ile ilişkisi olmasa bile mevcut bir ilaç yeni bir tedavi sağlayabilir mi?" Bu, 12 Eylül'de Frontiers in Pharmacology dergisinde yayınlanan yeni bir çalışmanın sorduğu soruydu.
Medimagazin'de yer alan habere göre, OSB için yeni tedavileri belirlemek için bilim adamları bilgisayar tabanlı bir protein etkileşim ağı kullandılar. Bu tür ağlar, proteinleri ve bunlar arasındaki karmaşık etkileşimleri kapsar. Biyolojik sistemleri incelerken bu karmaşıklığı hesaba katmak önemlidir, çünkü bir proteini etkilemek genellikle başka yerlerde zincirleme etkilere sahip olabilir.
Araştırmacılar, OSB ile ilişkili proteinleri içeren bir protein etkileşim ağı oluşturdular. Ekip, mevcut ilaçları ve ağdaki proteinlerle etkileşimlerini araştırarak, OSB'nin altında yatan biyolojik sürece karşı koyan birkaç aday belirledi.
En umut verici ilaç, ishal için yaygın olarak kullanılan loperamid oldu. İshal önleyici bir ilacın temel ASD semptomlarını tedavi edebilmesi garip görünse de, bilim adamları bunun nasıl çalışabileceği hakkında bir hipotez geliştirdiler.
OSB'de mevcut olan sosyal semptomları tedavi ediyor
Loperamid, normalde morfin gibi opioid ilaçlardan etkilenen μ-opioid reseptörü adı verilen bir proteine bağlanır ve onu aktive eder. Normalde bir opioid ilacından bekleyeceğiniz ağrı kesici gibi etkilerin yanı sıra, μ-opioid reseptörü sosyal davranışı da etkiler.
Önceki çalışmalarda, μ-opioid reseptöründen yoksun genetiğiyle oynanmış fareler, OSB'de görülenlere benzer sosyal eksiklikler gösterdi. İlginç bir şekilde, μ-opioid reseptörünü aktive eden ilaçlar, sosyal davranışların geri kazanılmasına yardımcı oldu.
Farelerdeki bu sonuçlar, loperamidin veya μ-opioid reseptörünü hedef alan diğer ilaçların, OSB'de mevcut olan sosyal semptomları tedavi etmenin yeni bir yolunu temsil edebileceğinin cesaret verici olasılığını vurgulamaktadır. Ancak, bu hipotezi test etmek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır. Her durumda, mevcut çalışma, eski ilaçların gerçekten yeni numaralar öğrenebileceğini varsaymanın gücünü göstermektedir.
