Elbette ki ergenlik döneminde çocuklar daha çok kendi yaşıtlarıyla zaman geçirmek ve paylaşımda bulunmak isterler. Ancak bu ebeveynleriyle iletişimi koparması anlamına gelmiyor. Acaba bu durum, durup dururken aniden mi oldu, yoksa zaman içinde gelişen bir suskunluk mu? Öncelikle bunu anlamak gerekir. Çocuğunuzun okulda arkadaşlarıyla veya öğretmeniyle yaşadığı herhangi bir problem ya da evde kardeşleriyle arasında yaşadığı anlaşmazlıklar mı neden? Ya da sizin hiç tahmin edemeyeceğiniz başka bir problem mi? Örneğin sizin fark edemediğiniz korkuları olabilir, internette çok uzun süreler geçirdiği için bu durum bir bağımlılığa dönüşmüş olabilir, depresyonda olabilir, sizinle paylaşmaktan korktuğu ya da utandığı bir hatası olabilir, sizin bilmenizi istemediği bir problemi olabilir…

Çocukların anne babalarıyla mutluluklarını, üzüntülerini, sevinçlerini, hüzünlerini kısacası duygu ve düşüncelerini paylaşmaları için önlerindeki engellerden ve çocuklarınızla iletişimi nasıl kurmanız gerektiğinden bahsetmek istiyorum.

Çocukla Nasıl iletişim Kurmalı Çocuklarınızla konuşmak için zaman ayırın. Konuşmaya önce siz başlayın ve böylece onunla ilgilendiğinizi gösterin. Belirleyeceğiniz zamanlarda düzenli olarak birlikte ve başbaşa vakit geçirin. Çocuğunuzun ilgi alanlarını anlamaya çalışın. Sevdiği kitaplar, dinlediği müzikler, beğendiği sanatçılar, yapmaktan hoşlandığı aktiviteler gibi… Böylece iletişim kurmak için sohbet alanlarınız olsun. Konuşmanıza sorular sorarak başlamak yerine, daha önceden tespit ettiğiniz sohbet alanlarınızdan biri hakkındaki fikrinizi onunla paylaşarak başlayın. Konuşmanızda sadece yanlışlarını, hatalarını ya da eksikliklerini onun yapmadıklarını konuşmayın. Bu bir süre sonra çocuğunuzun sizi dinlememesine neden olacaktır. Uzun uzun nasihatler vermeyin. Çocuğunuz bir konuda sizin fikrinizi almak istiyorsa nasihatler vermek yerine kısa, net ve somut cevaplar verin. Sürekli nasihatle karşılaşan çocuk bir süre sonra sıkılacak ve tekrar size fikrinizi sormak için gelmeyecektir. Çocuğunuz, onu rahatsız eden önemli bir konunun bir kısmını anlatarak fikrinizi öğrenmek isteyebilir. Bu nedenle öncelikle onu dinleyip size anlatması için teşvik edin. Çocuğunuzla kim haklı tartışmasına girmeyin. Onun yerine “benimle aynı fikirde olmadığını biliyorum, senin fikrine saygı duyuyorum. Ancak ben böyle düşünüyorum” deyin. Çocuğunuz tehdit etmeyin. Sürekli tehditle büyüyen bir çocuk korkması gerektiğini de, birçok şeyi kısmen veya tamamen paylaşmaması gerektiğini de öğrenmiştir. Çocuğunuzun söylediklerini önemseyin ve dikkatle dinleyin. Onu dinlediğinizi beden diliniz ve mimiklerinizde belli edin ve hissettirin. Çocuklar birçok konuda anne babalarını taklit ederler. Sizin karşılaştığınız zorluklarda, kızgınlığınızda ya da siz bir problemi çözmede nasıl davranıyorsanız, onlar da sizin gibi davranacaktır. Örnek olduğunuzu asla unutmayın.

Çocuklarınız da tıpkı sizin gibi deneyerek öğrenirler. Bu nedenle tehlikeli sonuçlar doğurmadığı sürece onların seçimlerine karışmayın, kısıtlamayın müdahale etmeyin. Bırakın onlarda küçük hatalar yapsınlar ve hatalarından ders çıkarmayı öğrensinler. Sizin anne baba olarak göreviniz onlara rehberlik etmek olsun…