Hilal Kaplan'ın bugün Sabah gazetesinde yayımlanan, “Fondaşın darbe heyecanı” başlıklı makalesinden bir bölüm:
Tunus Cumhurbaşkanı, meclisin tüm yetkilerini dondurdu. Başbakan'ı görevden aldı. Yenisini kendisinin atayacağını açıkladı. Karara karşı çıkan Meclis Başkanı'nı bile meclis kapısından sokturmadı. Milletvekillerinin dokunulmazlıkları kaldırıldı.
Peki, sabah akşam Cumhurbaşkanı Erdoğan'a "tek adam" diyen fondaş medya böylesi apaçık bir darbeyi nasıl yorumladı dersiniz: "Tunus'ta İslamcı hükümet yıkıldı." Tabii bu başlıklara "sokaktaki kutlama" fotoğrafları eşlik etti.
Üstelik koalisyon hükümetinin büyük ortağının "laik", küçük ortağının "İslamcı" olduğunu, muhalefetin büyük çoğunluğunun, solun ve sendikaların darbeye karşı olduğunu bile bilmeyen cehaletlerini de dışa vurdular. En alakasız hadiseyi bile sadece "Laik-İslamcı" at gözlüğü ile görmeye, darbenin ardındaki Birleşik Arap Emirlikleri ve Fransa etkisini perdelemeye kalktılar.
Ama şu nokta artık netleşmiş olmalı: Fondaşlara göre herhangi bir oluşumun veya partinin isminin başına "İslamcı" koydunuz mu, yapılan tüm hukuksuzluklar temize çekilmiş olur. O "İslamcı" partiye oy verenler "halk" değildir ama seçilmişe darbe yapılmasını kutlayan "halk"tır.
Demokrasi diye kafa ütülediklerine bakmayın; demokrasiyi de işlerine gelince kullanılmış mendil gibi çöpe atacaklardır. Seçilmişlerin atadıklarını "kayyum" diye aşağılayan, Kandil'in atadıklarına demokrasi diyerek sahip çıkan bu zihniyeti iyi tanıyın.
15 Temmuz başarılı olsaydı da atacakları manşetler aşağı yukarı bu olacaktı. Tankları alkışlayanları "coşkulu halk", darbeye direnen bizleri ise "İslamcı insancıklar" olarak kayda geçirip yola devam edeceklerdi. Elebaşının kokmuş atletini koklayanların ülkeyi yönetmesi, onlar için kendi milletinin seçtiğinin yönetmesinden evladır.
