Varlık, insan bilincinden ayrı ve müstakil olarak 'vardır.' Varlığın ispatı için insan farkındalığını ön şart olarak görmek, varlığın hakikatine ve nesnelliğine aykırıdır. İşte bu çerçevede şekillenen görüş, felsefede 'realizm' olarak tanımlanıyor.
Peki realizmin tarihi nedir? Detaylandırmaya başlayalım.
En karmaşık felsefi akımlardan biri olan realizm, bilincimiz dışında bir gerçeklik olduğunu ve dolayısıyla varlığı kabul eder. Buradaki varlıktan kasıt ise madde ve doğadır.
Felsefede tümel ve bireysel olmak üzere iki tür gerçeklik vardır. Tümel kavramı ile zihinden bağımsız varolan bir özden; bireysel gerçeklikte ise maddesel anlamdaki varlıktan söz edilir.
Tümel ve bireysel gerçekliğin varlığına dair tarih boyunca farklı kabuller ve tanımlamalar yapılsa da ufak nüans farklılıkları haricinde 'realizm' akımının gerçek sahipleri Aristoteles ve Platon'dur.
Gerçekçiliğin felsefe literatüründe müstakil bir yer edinmesi Platon'un 'bilginin kapsamı' meselesini ele aldığı süreçte olmuştur. Platon gerçeği madde boyutuyla kabul etmenin aksine, kendisiyle bütünleşen ve bu sayede aşinalık kazandığımız 'idealar dünyası' ile tanımlar. Ona göre idealar ve nesneler alemi olmak üzere ikiye ayırdığı varlığın aslı idealardır, nesneler ise idealar sayesinden vardır.
Platon'un aksine Aristo ise varlığı bir bütün olarak değerlendirir ve buna ‘form' adını verir. İdelar Aristo'ya göre nesneye canlılık kazandıran bir özdür.
