Araştırma sonuçlarına göre Hristiyanlıktan sonra gelen dikkat çeken ateistliği tercih edenlerde ciddi artış görülüyor. Müslümanlık ise üçüncü sırada gösteriliyor.
Guardian, geçtiğimiz günlerde yayınlanan Avrupa'daki dini inançlarla ilgili bir araştırmada ortaya çıkan sonuçları tartışmaya açtı. Gazete, söz konusu ülkelerde yaşayan insanlarla konuştu.
Yorkshire'dan gazeteye konuşan 44 yaşındaki perakende işçisi Diana, koyu dindar bir Hıristiyan evinde büyüdüğünü, inancıyla mücadele ederken kader ve yaradılış gibi kavramların ona hiçbir zaman mantıklı gelmediğini söyledi.
"ARTIK NUMARA YAPAMAZDIM"
“İnancımı kaybetmek, kademeli bir ayrılma süreciydi” diyen Diana, ateist olma sürecini şöyle anlattı:
“Bir kadın olarak bir erkeğe boyun eğdirildiğimi düşünmedim. Ama bardağı taşıran son damla, babamın kanserden ölmesini izlemek oldu. Bunu 'Tanrı'nın takdiri' olduğu için ağrı kesici olmadan iyileşmeyi beklerken yapmaya çalışmak bana anlamlı gelmedi. Sonunda doğaüstü bir varlığa inanmadığımı ve artık numara yapamayacağımı kendime itiraf ettim.”
Gazete, ülkede yaşayan çok sayıda ateist olduğunu aktarırken, bazı insanların yaşadıkları kritik olaylar nedeniyle Hristiyan inancına uymadığını, bazılarının ise inançlarından yavaş yavaş soğuyarak Hristiyanlıktan uzaklaştığını yazdı.
Gazeteye konuşan diğer kişiler de Hristiyanlığı reddederken farklı gerekçeler ileri sürdü.
"BANA ÖĞRETİLENLER PERİ MASALI GİBİ GELMEYE BAŞLADI"
Birmingham'dan bir program yöneticisi olan 44 yaşındaki James, yaşlandıkça Hıristiyan inancının bazı yönlerinin eleştirel düşünceyle bağdaşmadığını fark ettiğini söyledi.
James, ailesiyle birlikte yaşadığı inanç krizini şöyle anlattı:
“Bir Hristiyan olarak yetiştirildim. Her Pazar İngiltere Kilisesi okulunda bana akşam yemeğinden önce lütuf duası öğretildi. Gençliğimin sonlarında, her şeye gücü yeten, her şeyi bilen bir tanrı fikri gibi rahatlık sağlayan şeyler, birdenbire çocuklara uyumalarına yardımcı olmak için anlattığınız ve sorular yönelttiğiniz bir peri masalı gibi gelmeye başladı. Sonra düşündüm: 'Eğer Tanrı ne yapacağımı tam olarak biliyorsa ve olmasına izin veriyorsa, o zaman artık özgür iradem yok" diyor.
James artık kendisini bir ateist olarak tanımlamasına ve dini kitleleri kontrol etme ve halk sağlığı tavsiyesi sağlama konusunda eski yaklaşım olarak görmesine rağmen, iki kızını bir kilise ilkokuluna kaydettirdi.
"Maneviyatın ve dinin değerini görebiliyorum, çocuklarıma kendi başlarına çözme fırsatı vermek istedim." diyen James, çocuklarının Hristiyan inancından kopuş sürecini ise şöyle anlattı:
“Yedi yaşındaki kızıma okulda her şeyi Tanrı'nın yarattığı söylendiğinde, öğretmenine 'Peki, Tanrı'yı kim yarattı?' diye sordu. Her iki çocuğum da bu öğretilerin işe yaramadığına karar verdi.”
'KİLİSE NEFRET SATIYORDU, BU BANA UYMUYORDU'
Emekli olan ve Bristol'de yaşayan 54 yaşındaki Pauline, bazı Hıristiyan öğretilerinin zaman içinde kendi değerleriyle bağdaşmaz hale geldiğini söyledi.
Pauline, “Muhtemelen kendime Hristiyan demeyi 30'larımda bıraktım. İrlandalı ebeveynlerle katı bir Roma Katoliği olarak yetiştirildim. Pazar günleri hep kiliseye giderdik ve çocukluğumun büyük bir bölümünde bu güzel ve rahatlatıcı bir ayindi” dedi.
Ancak yaşı ilerledikçe şüphe duymaya başladığını söyleyen Pauline, şöyle devam etti:
“Eğer Tanrı herkesi kendi suretinde yarattıysa, o zaman kilise eşcinsel insanlardan neden bu kadar nefret ediyordu? Sanki 'İsa herkesi sever, ancak onlar da bizim gibiyse' der gibiydi. Kilise bir tür nefret satıyordu ve bu bana pek uymuyordu. Bütün o cehennem ve lanet şeyleriyle birlikte Katolik kilisesinin sahip olduğu zenginlik, beni tamamen hayal kırıklığına uğrattı."
Hıristiyan inancını özlediği zamanlar olsa da, ona geri dönmeyeceğinden emin olduğunu söyleyen Pauline, şunu ekledi:
“Öldüğümde doğrudan cesedimi yaktırmaya karar verdim, hiçbir dini tören olmasın. Kilise zamana ayak uydurmadı, insanlar artık onda kendi görüşlerini bulmuyorlar.”
'SALGIN SÜRECİNDE HRİSTİYANLIKTAN SOĞUDUM'
28 yaşındaki Stephen Hunsaker, Covid kısıtlamaları sırasında inancından vazgeçmek için zaman bulduğunu ve artık dinini uygulamadığı zaman "çok daha iyi" hissettiğini fark ettiğini söyledi. ABD'deki Son Gün Azizleri Kilisesi'nde büyümüş olan Londra merkezli çalışan araştırmacı, bunun artık kendisiyle özdeşleştirdiği bir şey olmadığını fark ettiğini söylüyor.
Hunsaker, şöyle konuştu:
"Hayatım boyunca çok dindar olmuştum, ancak salgın sürecinde sokağa çıkma yasağı geldiğinde artık benisemediğim çok şey olduğunu fark ettim."
Hunsaker, inancından ayrılma kararının hayatının en zor kararı olduğunu söyleyerek şöyle devam etti:
"Ailem ve arkadaşlarımla olan ilişkimin etkileneceğinden çok korktum, dünyam çok karışmıştı ama düşündüğümden daha iyi gitti. Suçluluk inanılmaz derecede güçlü bir duygu. Ama dinsiz yaşadığım ve dayanışma içinde başka insanlar bulduğum için, bu kim olduğumu anlamamı sağladı. Kendimi çok daha huzurlu hissediyorum.”
