Faslı gazeteci, yazar Ali Anouzla'nın, Middle East Monitor için kaleme aldığı, “En tehlikeli iki Arap hükümeti” başlıklı makalesinde BAE ve Suudi rejimlerin, birden fazla Arap devletine doğrudan veya dolaylı olarak müdahale ettiğini, devrimleri içeriden engellediğini öne sürdü.
Makelenin Türkçe çevirisi şöyle:
Bugün, Arap devletlerine halkın iradesini gerçekleştirmesini engelleyen en büyük tehdidin kaynağı hakkında bir soru sorarsak, cevapların çoğu hazır.
Bu cevaplar, İsrail'in ve ABD'nin, herhangi bir Arap ülkesinin ilerlemesini ve halklarının gelişmesini engellemesini önleyen en önemli tehdit olduğuna inanan gruba bölünecektir. Başka bir ekip, İran'ın en büyük tehlike oluşturduğuna inanıyor. Her iki tarafın da haklı nedenleri ve reddedilemez kanıtları var.
‘EN BÜYÜK TEHDİT S. ARABİSTAN VE BAE'
Bununla birlikte, Arap ülkeleri ve milletlerini halklarıyla birlikte tehlikeye sokan Suudi ve Birleşik Arap Emirlikleri (BAE) hükümetleri tarafından temsil edilen daha önemli bir tehdit var.
Bu tehlike, iki temel nedenden ötürü Arap uluslarının geleceğine yönelik diğer risklerden daha önemlidir. İlk sebep, Arap ülkelerine ve halklarının birliğine içten sızma konusunda içsel bir tehlike olduğudur.
İkinci nedenler, kendisini bir tehlike olarak göstermemesi ya da bölgedeki birçok ulusun zihninde yerleşik olan İsrail ve İran'ın ortaya koyduğu doktriner ve ideolojik tehditlerin aksine, birçok kişi için tehlike gibi görünmemesidir.
Bu, İran ve İsrail rejimlerinin, özellikle İsrail'in, bölgenin geleceği, halkı ve varlığı üzerine oluşturduğu tehlikeyi hafife aldığım anlamına gelmez. Tehdit açıktır ve bu ırkçı rejimin benimsediği ideoloji ve bunun yanı sıra düşman ideolojisi de açıklandı ve tehlikelere karşı onları işaret etmemize veya onları uyarmamıza gerek yok. Ayrıca, İran'ın devrimci düşüncesini yayma fikri, İran rejiminin devrimden bu yana bırakmadığı ilkelerden biridir.
Bununla birlikte, Suudi ve Birleşik Arap Emirlikleri(BAE) rejimlerinin yol açtığı tehlike, sabotaj, bozulma ve engellemeye dayanan durumlar dışında net gündemlerinin olmaması ve kasıtlı olarak veya istemeyerek, ideolojik ve doktriner gündemine hizmet etmelerinden kaynaklanmaktadır.
‘İSRAİL VE İRAN'IN TEHDİTLERİ UZUN SÜRMEZ'
Hem İsrail hem de İran'ın oluşturduğu tehlikeler, ideoloji açısından genişlemeci ve meslekidir ve ne kadar sürerse sürsün, böyle bir tehlike sonsuza kadar sürmez. Suudi ve BAE rejimlerinin yol açtığı tehdit ise kurtuluş umudunu, demokrasiye duyulan özlemi ve özgürleşme arzusunu hedef alıyor. Ne kadar sürdüğü önemli değil, aynı zamanda insanlığın iradesi ve doğdukları içgüdüleri de kısacık. İnsanlık bundan mahrum edilemez, çünkü özgür doğan ve özgür bir yaşam arayan her nesilde yenilenir.
BAE ve Suudi rejimleri, bölgedeki insanlara karşı düşmanlığını gizlemeyen İsrail'den çok daha fazla sayıda Arap devletinin işlerine karışıyor. Birçok Arap ülkesinde İran'dan bile daha fazla yer alıyorlar. Bu iki rejimin, Arap halklarının 2011'den bu yana iradesinin önünde durmaya devam eden bugünün karşı devrimin temelini temsil ettiğini söylemek yeterlidir.Arap halklarının ayaklanmaya zorlu bir özgürlüğe kavuşması için durdu.
MISIR'DAKİ SİVİL CUMHURBAŞKANININ
DEVRİLMESİNE YARDIM ETTİLER
Bu iki ülke, Bahreyn halkının devrimi engellemek için askeri bir müdahalede bulundu. Sanaa'da barışçıl bir protesto gösterisi düzenleyen Yemenli gençliği ve Yemen'i yıkıcı bir iç savaşa boğdular. Bu iki hükümet, Mısır tarihinde, demokratik olarak seçilen ilk sivil cumhurbaşkanı deviren Mısır darbesini finanse etti ve siyasi ve diplomatik olarak destekledi.
Tunus'taki demokratik geçiş deneyimini engellemek için karar verdiler ve engellemeye devam ediyorlar. Dahası, BAE ve Suudi rejimleri, Ürdün ve Fas'taki her demokratik gelişme ve değişimin önüne geçmek için parasının ve etkisinin gücünü kullanmanın yanı sıra Irak ve Libya'yı uluslararası toplum için açık savaş alanlarına dönüştürdü.
‘BAE VE SUUDİ ARABİSTAN, ARAP
HALKLARNIN KURTULUŞUNA ENGEL OLUYOR'
Bugün, bu iki rejim birden fazla Arap devletine doğrudan veya dolaylı olarak müdahale ediyor, halkın kurtuluşuna engel oluyor ve devrimlerini içeriden engelliyor.
Bu, milyonlarca insan yürüyüşünün düzenlendiği Cezayir'de gerçekleşti. Emirati (BAE) ve Suudi rejimlerini devam eden barışçıl devrim sürecinde, müdahale etmekten kaçınması istendi.
Bu hükümetler, Sudan'daki halk devriminin taleplerini göz ardı etmeye çalışan askeri darbeyi açıkça destekledi. Libya'daki darbeci Halife Hafter'e askeri destekte bulunmak ve BM'nin himayesinde toplanması beklenen BM'nin demokratik örgütlenmeye hazır olması için yol açtığı Ulusal Kongreyi bozmak için yeşil ışık veren devletlerdi.
Bu seçimler, bu iki rejimin son sekiz yıl boyunca başlattığı çatışmayı sona erdirebilirdi. Abu Dabi ve Riyad'daki hükümetlerin halklarının kurtuluş ve özgürlük arzusunu boğduğunu söylediğimde yeni bir şey söylemeyeceğim. Bunun yerine, bu rejimlerin baskılarını empoze etme isteği, koşullarını Katar'a dayatmaya çalıştıklarında kendi ülkelerinin sınırlarının ötesine geçtiler.
‘DİRENENLER SONUNDA
ZAFER KAZANACAKLARDIR'
BAE ve Suudi rejimlerinden en çok etkilenen insanlar bu iki hükümetle işbirliği yapan ülkelerin insanlarıdır. Bu iki ülkenin müdahalelerine direnmeye devam eden uluslara gelince, bu direniş uğruna ne kadar fedakârlık etmek zorunda kaldıklarına bakmaksızın, sonunda zafer kazanacaklar. Bu rejimlerin yapısında hiçbir değişiklik yapılmadığı sürece, Arap bölgesinde hiçbir demokratik deneyim başarılı olmayacaktır.
Bu iki rejime direnmek, ilk önce iki ülke içinde baskı altında olan özgür sesleri desteklemek ve özgürlüklerini geri kazanmak için kendilerine dayanışma göstermekle başlar.
İkincisi, embriyonik demokratik deneyimlerini mahvetmek için diğer Arap ülkelerinin işlerine müdahalelerini göstermelerini gerektirir.
Üçüncüsü, bu iki rejimi, demokrasinin ve halkın iradesinin düşmanı olarak ilan etmemiz gerekiyor. Bu farkındalık, Cezayir protestolarında, Sudan ayaklanmasında ve Libyalıların öfkesinde Arap sokaklarına ve bundan önce de Mısırlıların ve kirli savaşlarının ateşi tarafından zarar gören tüm milletlerin gösterdiği muhalefette, kendini göstermeye başladı.
