21 Eylül 1842 tarihinde dünyaya gözlerini açtı. Sultan Abdülhamid, 1876 yılında tahta çıktı. 33 yıl boyunca tahtta kalan 2.Abdülahmid, Devlet-i Aliyye'nin her alanın köklü değişimler ve reformlara imza attı. 1909 yılında 31 Mart İsyanı'ndan sonra tahttan inmek zorunda kaldı.
Sultan 2. Abdülhamid, tahtından indirildiği gece Selanik'e gönderildi. Sadece birkaç bavulla gece yarısı Yıldız Sarayı'ndan çıkarılan 2. Abdülhamid, aile ve maiyet efradından oluşan 38 kişi ile Sirkeci'den özel bir trenle Selanik'e götürüldü.
Selanik'te Alatini Köşkü'ne yerleştirilen Abdülhamid, orada vaktini marangozluk ve demircilikle geçirdi. Düşman kuvvetlerin Selanik'e yaklaşması üzerine 2. Abdülhamid'in, İstanbul'a nakledilmesine karar verildi ve 1 Kasım 1912'de getirilerek Beylerbeyi Sarayı'na yerleştirildi. Hayatının son yıllarını burada geçirdi.
2. Abdülhamid, 10 Şubat 1918'de Beylerbeyi Sarayı'nda, 75 yaşındayken, kalp yetmezliği nedeniyle öldü. Mezarı, büyük babası için Divanyolu'nda yaptırılmış Sultan 2. Mahmud Türbesi'nde bulunmaktadır
Osmanlı İmparatorluğu'nun gücünün en zayıf olduğu dönemde hüküm sürmek için türlü entrikalarla mücadele etmek zorunda kalan Ulu Hakan, o zorlu siyasi atmosfer içinde hayata geçirdiği projelerle de halkın teveccühüne mazhar oldu.
Diğer padişahların aksine şehzadeliği döneminde birçok yurtdışı seyahati de gerçekleştirin 2. Abdülhamid, Avrupa'da gördüğü teknolojiyi ülkesine getirmek için uzun çabalar vermiştir.
ÇOK İYİ BİR ZEKA VE HAFIZAYA SAHİPTİ
Sultan 2. Abdülhamid, soğukkanlı fakat şüpheci bir mizaca sahipti. Çok dinler, az konuşurdu. Kendisiyle konuşanlara saygı telkin eder, herkese karşı nazik davranırdı. Bir sorun hakkında çözüm ararken meselenin uzmanlarını da dinlerdi. Karşısındakinin duygu ve düşüncelerini sezmekte ustaydı. Çok iyi bir zeka ve hafızaya sahipti. Bir kere gördüğü veya sesini işittiği kimseyi asla unutmazdı. Kılıç kullanma ve tabanca atmakta yetenekli idi.
